Η Ελένη Παπαδοπούλου μιλάει στη «δημοκρατία» και ανοίγει τα χαρτιά της για την υποψηφιότητά της στον Δήμο της Αθήνας.
«Αμετανόητη» κάτοικος της πλατείας Βικτωρίας, η Ελένη Παπαδοπούλου επιμένει να πορεύεται αυτοδιοικητικά και όχι κομματικά, επιλέγοντας να βάζει ως προμετωπίδα της πολιτικής της τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα των πολιτών.
Ποιοι παράγοντες σας οδήγησαν να πάρετε την απόφαση να κατεβείτε για δήμαρχος Αθήνας;
Ο λόγος που πήρα αυτήν την απόφαση ήταν η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πόλη. Αισθάνομαι ξένη στην πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Αισθάνομαι πως ό,τι γίνεται δεν γίνεται για εμάς, αλλά για άλλους που δεν έχουν καμία σχέση με την Αθήνα. Βλέπω ότι ολόκληρες συνοικίες έχουν εγκαταλειφθεί, ότι κανείς αρμόδιος δεν ενδιαφέρεται να λύσει τα προβλήματά μας, βλέπω την πόλη να καταρρέει μέρα με τη μέρα, να αλλάζει χέρια, να αλλάζει μορφή προς το χειρότερο.
Θεώρησα λοιπόν ότι ως πολίτες έπρεπε κάτι να κάνουμε που θα επιφέρει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να κάνουμε μόνο κριτική και να μην κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό για να βελτιωθεί η πόλη. Ευτυχώς ήμασταν πολλοί που είχαμε την ίδια αντίληψη. Μόνη μου δεν θα είχα καταφέρει κάτι, αν δεν υπήρχαν και άλλοι 163 άνθρωποι να πιστέψουν σε αυτό και πολλοί ακόμη να το στηρίξουν. Ετσι γεννήθηκε ο ανεξάρτητος δημοτικός συνδυασμός «Η Αθήνα ΜΑΣ».
Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Αθήνα;
Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για πολλούς ανθρώπους που ζουν, εργάζονται και κυκλοφορούν στην Αθήνα είναι η ασφάλεια. Είναι γεγονός ότι σε πολλά σημεία της πόλης δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις, ειδικά το βράδυ. Η πληθυσμιακή αλλοίωση που έχει συντελεστεί σε πολλές συνοικίες της δημιουργεί γκέτο, συνθήκες φαβέλας, προκαλεί αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες, ενώ η πόλη χάνει την ταυτότητά της. Σε πολλές γειτονιές της η Αθήνα δεν είναι πια Αθήνα. Είναι κάτι άλλο.
Ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο δημόσιος χώρος έχει χάσει κάθε ίχνος ευπρέπειας. Δεν υπάρχει τάξη. Και με ευθύνη της δημοτικής Αρχής. Η εικόνα της πόλης δεν είναι καλή και αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα των πολιτών.
Πόσο δύσκολο είναι να μην έχετε τη στήριξη κόμματος σε αυτό τον αγώνα;
Είναι πολύ δύσκολο. Καταλαβαίνετε ότι, όταν δεν έχεις μηχανισμό να κινητοποιήσεις, η διοργάνωση ενός τέτοιου εγχειρήματος δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Ξεκινήσαμε ουσιαστικά από το μηδέν, λίγοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαμε ασχοληθεί για πάνω από μία δεκαετία με τα κοινά ως πολίτες, όχι ως αιρετοί.
Ωστόσο ο κόσμος αγκάλιασε αυτή την ανεξάρτητη προσπάθεια, βλέποντας ότι ξεκινούσε μέσα από τις γειτονιές και όχι μέσα από κομματικούς μηχανισμούς. Για να στελεχώσουμε το ψηφοδέλτιο πήγαμε ουσιαστικά πόρτα πόρτα, στόμα με στόμα, γειτονιά γειτονιά. Ο δικός μας «μηχανισμός» λοιπόν, το δικό μας «κόμμα», είναι οι άνθρωποι μέσα από τις γειτονιές της Αθήνας, μέσα από την ίδια την κοινωνία.
Ολη η διοργάνωση έχει πολλή δουλειά. Δεν έχουμε γραμματεία, λογιστήριο, επικοινωνιολόγους. Με εθελοντική εργασία και με τη στήριξη του κόσμου καταφέραμε να συμμετέχουμε στην εκλογική μάχη της Αθήνας και να έχουμε μία αξιοπρεπή παρουσία. Με τη στήριξη αυτού του κόσμου πιστεύω θα πετύχουμε το καλύτερο για την πόλη.
Είστε κάτοικος της πλατείας Βικτωρίας, γειτονιά που οι περισσότεροι Αθηναίοι εγκατέλειψαν. Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να μη φεύγετε από τη γειτονιά σας;
Είναι η γειτονιά όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Αγαπώ πολύ το κέντρο της πόλης, γιατί έχει ζωή, γιατί όλα είναι κοντά στο σπίτι μας, γιατί δεν χρειάζεται να κυκλοφορώ συνέχεια με το αυτοκίνητο, γιατί έχει σινεμά, θέατρα, πολλά μέρη για να βγεις να διασκεδάσεις, γιατί είναι αυτό που λέμε «μέσα στα πράγματα». Ωραία η ζωή στα προάστια, αλλά εγώ προσωπικά εκεί αισθάνομαι απομονωμένη.
Δεν φεύγω από τη γειτονιά μου και για έναν άλλο λόγο. Επειδή αισθάνομαι εδώ και πολλά χρόνια διωκόμενη από το σπίτι μου, όπως και πολύς κόσμος, και επειδή οι παππούδες μου ήρθαν εδώ κι εκείνοι διωκόμενοι, ως πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Δεν δέχομαι ότι εκατό χρόνια μετά θα εξαναγκαστώ κι εγώ σε φυγή γιατί κάποιοι δεν μας υπολογίζουν καθόλου. Η ιστορία της οικογένειάς μου είναι ένα πολύ μεγάλο κίνητρο και για να εξακολουθώ να ζω εδώ όπου εκείνοι εγκαταστάθηκαν και για να παλεύω, για να μην έχουμε επανάληψη της Ιστορίας.
Γιατί ζητάτε την ψήφο των πολιτών;
Γιατί γνωρίζουμε τα προβλήματα της πόλης, έχουμε ασχοληθεί με την επίλυσή τους για πάνω από μία δεκαετία, έχουμε πετύχει κάποια πράγματα ως πολίτες και πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα όταν πια θα είμαστε και μέσα στον δήμο. Θεωρούμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να είναι υπόθεση των πολιτών και όχι των κομμάτων.
Εσείς τι θέλετε να αλλάξει στην πόλη; Τι σχέδιο έχετε; Ποια είναι η «Αθήνα σας»;
Αυτό που έχουμε ως στόχο είναι να βρει η πόλη τη χαμένη της ταυτότητα. Η Αθήνα είναι μία κακοποιημένη πόλη, βανδαλισμένη σε μεγάλο μέρος της, η εικόνα της είναι σε πολλά σημεία μίζερη, πολλές γειτονιές είναι εγκαταλειμμένες. Υπάρχουν σημεία που η εικόνα τους παραπέμπει περισσότερο σε φαβέλες, σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου βασιλεύουν η εγκληματικότητα και η εξαθλίωση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η πόλη φέρει επίσης ένα βαρύ όνομα, που την καθιστά φάρο πολιτισμού. Αυτό οφείλουμε να το σεβαστούμε και να αναδείξουμε την Ιστορία της και την ελληνική της ταυτότητα.
Το πρόγραμμά μας βασίζεται σε πέντε πυλώνες: ασφάλεια, ευπρέπεια, πράσινο, πολιτισμός, ανάπτυξη. Μόνο με σοβαρή πολιτική σε αυτούς τους τομείς η πόλη μπορεί να ξαναγίνει «Η Αθήνα ΜΑΣ», μία πόλη με ελληνική ταυτότητα, ασφαλής, ευπρεπής, μία πόλη που σέβεται το παρελθόν της, για να μπορεί να έχει παρόν και μέλλον αντάξιο της Ιστορίας της.
