Τη διάρκεια της ανοσίας από το μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson & Johnson, αλλά και την αντοχή του απέναντι στο στέλεχος Δέλτα εξετάζει νέα μελέτη και καταδεικνύει πως εξουδετερωτικά αντισώματα εντοπίζονται σε όλους τους λήπτες του εμβολίου μέχρι και οκτώ μήνες μετά τον εμβολιασμό τους.
Αναφορικά ωστόσο με τη μετάλλαξη που πονοκεφαλιάζει τον πλανήτη, τη Δέλτα, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο κάποιοι που έλαβαν το μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson & Johnson να χρειαστεί να κάνουν μια ενισχυτική δόση.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού της J&J είναι αρκετά λιγότερο αποτελεσματικό απέναντι στις μεταλλάξεις Δέλτα και Λάμδα, σε σχέση με την αποτελεσματικότητά του απέναντι στον αρχικό ιό. Παρότι προβληματίζουν, τα ευρήματα της μελέτης που αναπαρήγαγαν οι «New York Times» προέρχονται από πειράματα που διενεργήθηκαν σε δείγματα αίματος σε εργαστήριο και ενδεχομένως δεν αντικατοπτρίζουν τις επιδόσεις του εμβολίου στον πραγματικό κόσμο.
Τα συμπεράσματά της, ωστόσο, προστίθενται στις ενδείξεις ότι οι 13.000.000 άνθρωποι που έχουν εμβολιαστεί με το μονοδοσικό εμβόλιο ίσως χρειαστεί να λάβουν και μια δεύτερη δόση – ιδανικά με ένα από τα mRNA εμβόλια των Pfizer/BioNTech ή της Moderna, αναφέρουν οι ερευνητές.
Τα συμπεράσματα της μελέτης έρχονται σε αντίθεση με εκείνα από μικρότερες έρευνες που δημοσίευσε η κατασκευάστρια εταιρία νωρίτερα αυτόν τον μήνα και δείχνουν ότι μία μόνο δόση του εμβολίου είναι αποτελεσματική απέναντι στη μετάλλαξη ακόμη και οχτώ μήνες μετά τον εμβολιασμό.
Η νέα μελέτη δεν έχει προς το παρόν δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό, διατίθεται ωστόσο online και είναι σε συνάφεια με παρατηρήσεις ότι μία μόνο δόση του εμβολίου της AstraZeneca -το οποίο έχει παρόμοια δομή με το εμβόλιο της J&J– έχει αποτελεσματικότητα μόλις 33% απέναντι στην ασθένεια που προκαλεί η μετάλλαξη Δέλτα.
«Το μήνυμα που θέλαμε να δώσουμε δεν ήταν ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν το εμβόλιο της J&J, αλλά ότι ελπίζουμε ότι στο μέλλον αυτό θα ενισχυθεί είτε με μια άλλη δόση J&J ή με μία των Pfizer ή Moderna» δήλωσε ο Nathaniel Landau, ιολόγος στο Grossman School of Medicine της Νέας Υόρκης, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.
