Ελπίδες για τη θεραπεία της παράλυσης δημιούργησαν ερευνητές από το Ισραήλ, οι οποίο κατάφεραν να δημιουργήσουν τα πρώτα βιοτεχνολογικά εμφυτεύματα σπονδυλικής στήλης στον κόσμο.
Πρόκειται για τρισδιάστατους ανθρώπινους ιστούς σπονδυλικής στήλης, τους οποίους οι ερευνητές ανέπτυξαν μέσω βιοτεχνολογίας και στη συνέχεια τους εμφύτευσαν σε τρωκτικά με πρόσφατη ή χρόνια παράλυση. Η μέθοδος πέτυχε τον στόχο της, καθώς περπάτησε ξανά το 100% των πειραματόζωων που είχαν μείνει παράλυτα πρόσφατα και το 80% αυτών που είχαν μείνει παράλυτα για πολύ καιρό.
Τα εμφυτεύματα, από ανθρώπινα υλικά και κύτταρα, μιμούνται την ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης στα έμβρυα και μπορεί μελλοντικά να επιτρέψουν σε παράλυτους να περπατούν ξανά χωρίς εξωτερικό στήριγμα. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν ήδη το επόμενο βήμα, που είναι η έναρξη κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους μέσα σε περίπου τρία χρόνια, με στόχο την αναγέννηση της σπονδυλικής στήλης των παράλυτων ασθενών από δικά τους κύτταρα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ταλ Ντβιρ, διευθυντή του Κέντρου Αναγεννητικής Βιοτεχνολογίας Sagol του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, δημοσίευσαν την έρευνά τους στο «Advanced Science». Σχολίασαν, δε, ότι «στόχος μας για τα επόμενα λίγα χρόνια είναι να δημιουργήσουμε εξατομικευμένα εμφυτεύματα σπονδυλικής στήλης που θα αποκαθιστούν ιστούς κατεστραμμένους από τραυματισμούς, χωρίς τον κίνδυνο απόρριψης του εμφυτεύματος».
Ο Ντβιρ εξήγησε ότι «τα ζωικά μοντέλα εμφάνισαν μια ταχεία διαδικασία αποκατάστασης, στο τέλος της οποίας μπορούσαν να περπατήσουν αρκετά καλά». Πρόσθεσε ότι «είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που εμφυτευμένοι ανθρώπινοι ιστοί, προϊόντα βιοτεχνολογίας, έχουν επιφέρει ανάκαμψη σε ένα ζώο με μακροχρόνια παράλυση, το οποίο αποτελεί το πιο σχετικό μοντέλο για τις θεραπείες παράλυσης στους ανθρώπους».
Αναδεικνύοντας τη σημασία της έρευνας ο Ντβιρ επεσήμανε ότι «υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο που είναι παράλυτοι εξαιτίας τραυματισμού στη σπονδυλική στήλη και στην περίπτωσή τους δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική θεραπεία». Αναφέρθηκε ειδικά στους νεαρής ηλικίας τραυματίες, που μελλοντικά δεν θα χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο όλη τους τη ζωή, αλλά θα περπατούν μόνοι τους.
