Αποδείχτηκε περίτρανα σήμερα πως ο ελληνικός λαός έχει πατρίδα. Αυτός την υπερασπίζεται, αυτός την προστατεύει με τη ζωή του, αυτός την αγαπάει και την σέβεται πραγματικά. Είδαμε με την περηφάνια παρέλασαν οι ελληνίδες και οι Έλληνες των Ενόπλων Δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, που έκαναν κάθε ελληνική καρδιά να σκιρτήσει.
Από την άλλη είδαμε και την κακοδαιμονία του έθνους στο απόγειο. Την «αρχηγό του κράτους’ σταυροπόδι στην εξέδρα των επισήμων, μαζί με τον σύντροφο της – αλήθεια, πότε ξαναπήρε πρόεδρος «σύντροφο» στην παρέλαση – λες και βρίσκονταν στα μπακαλιαράκια στον Βαρδάρη για να παραγγείλουν.
Αλήθεια, όταν δεν σέβεται η αρχηγός του κράτους την ιερότητα της στιγμής, πως περιμέναμε από τους ξένους ηγέτες να σεβαστούν την επέτειο μας και να προσέλθουν;
Υπερηφάνια λοιπόν για τους πραγματικούς προστάτες και παραστάτες του έθνους, θλίψη για αυτούς που υποτίθεται ότι το εκπροσωπούν. Δυστυχώς, το εκμεταλλεύονται.
Και μέσα στον κιμά γαρίδας και την λευκή σοκολάτα με τα μπαχαρικά, θυμήθηκα τα λόγια του Ιωάννη Καποδίστρια, που διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς του κράτους και αρνήθηκε να δεχθεί μισθό: «Αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
