Βιασύνη μετάθεσής τους στο εξωτερικό δείχνουν η Ελένη Σουρανή και ο Γιάννης Τσαούσης, που είναι οι διευθυντές των διπλωματικών γραφείων του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια αντίστοιχα. Η μεν πρώτη ζήτησε να αναλάβει την πρεσβεία σε όμορφη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ο δε δεύτερος να μεταβεί πέραν του Ατλαντικού.
Ασφαλώς, αμφότεροι έχουν δικαίωμα υποβολής αίτησης προς το αρμόδιο υπηρεσιακό συμβούλιο, αλλά η επιλογή τους θυμίζει ολίγον από το γνωστό ρητό «είναι νόμιμο, αλλά είναι και ηθικό»; Ή κάτι από τη στάση του -πιο σύντομου στην ιστορία- κυβερνητικού εκπροσώπου Χρ. Ταραντίλη, ο οποίος εγκατέλειψε το καράβι μόλις είδε μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα.
Αρκετοί συνάδελφοί τους συζητούν ότι ίσως το αίτημα του κ. Τσαούση είναι πιο λογικό, επειδή συμπληρώνει διετία στο σημερινό πόστο του, ενώ και το προηγούμενό του ήταν πάλι στην Αθήνα ως στέλεχος στο διπλωματικό γραφείο του Ν. Κοτζιά.
Αντίθετα, η κυρία Σουρανή (κεντρική φωτό) έχει συμπληρώσει μόλις ενάμιση χρόνο στη σημερινή θέση της, όταν διαδέχτηκε την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η οποία ήταν γνωστή για τις κακές σχέσεις της με τον κ. Δένδια και σήμερα διατελεί πρέσβειρα στην Ουάσινγκτον. Επίσης η κυρία Σουρανή προερχόταν από θέση στο εξωτερικό (πρεσβεία Τιράνων), προτού αναλάβει καθήκοντα δίπλα στον πρωθυπουργό χειριζόμενη -μεταξύ άλλων- τις επαφές με το δεξί χέρι του προέδρου Ερντογάν, τον Ιμπραΐμ Καλίν.
Και ο πρεσβευτής μας στην Άγκυρα ζητά μετάθεση
Για την πληρότητα της εικόνας, να σημειώσουμε ότι μετάθεση έχει ζητήσει και ο πρεσβευτής μας στην Άγκυρα, Μ. Διάμεσης, ύστερα από επίσης μόλις ενάμιση χρόνο. Λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει γνωστές, αλλά -για να το πούμε κομψά- ο άνθρωπος μάλλον δεν είχε την πλήρη εικόνα των επαφών Σουρανή – Καλίν.
Παλαιοί διπλωμάτες θυμούνται ότι παρόμοια βιασύνη εξασφάλισης ενός επόμενου καλού πόστου παρατηρείται συνήθως σε προεκλογικές περιόδους ή εν όψει άλλων απρόβλεπτων εξελίξεων. Αλλιώς, δύσκολα εγκαταλείπει κανείς μια υφιστάμενη επίζηλη θέση.
