Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα κάνει ποδαρικό στο νέο έτος με το δεξί. Γνωρίζει, όμως, ότι δεν θα μπορεί για πολύ καιρό ακόμα «να βαδίζει επί των κυμάτων».
Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Η δημοσκοπική αιθρία, που χαρίζει γενναιόδωρα στο Κίνημα Αλλαγής ανερχόμενη δυναμική και εμφανίζει τον νέο πρόεδρο του κόμματος -με την ίδια ευκολία που θεωρούσε προηγουμένως σίγουρο νικητή τον Ανδρέα Λοβέρδο– να απολαμβάνει υψηλότερα ποσοστά δημοφιλίας από τον Αλέξη Τσίπρα, δεν είναι κατάσταση διαρκείας. Αυτό, όπως λένε στο περιβάλλον του, το γνωρίζει ο νέος αρχηγός, ο οποίος μέχρι το προγραμματισμένο συνέδριο της προσεχούς άνοιξης θα πρέπει να παρουσιάσει στους πολίτες κάτι περισσότερο από γενικόλογες απόψεις που ενθουσιάζουν μονάχα ειδικά ακροατήρια.
Αντικειμενικά, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας μετά την εκλογή Ανδρουλάκη εισήλθε σε διαδικασία ανασύνταξης. Στόχος, η αμφίπλευρη διεύρυνση της επιρροής προς Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, καλύπτοντας -όπως προσδοκούν οι δυνάμεις που απροκάλυπτα τον στηρίζουν- τα κενά που ειδικά ο δεύτερος αφήνει. Οι άνθρωποι που εμφανίζονται σήμερα σαν πνευματικοί κηδεμόνες του Ν. Ανδρουλάκη υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας διάβασε σωστά μεν το 32% των τελευταίων εκλογών, αλλά απέτυχε να μετουσιώσει σε μια νέα πολιτική
ποιότητα εκείνο που χαρακτήρισε το βράδυ των εκλογών σε «εντολή μετασχηματισμού με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα».
Στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν δεδομένο πως οι πολιτικές σχέσεις με την Κουμουνδούρου θα εισέλθουν προσεχώς σε περίοδο έντονου ανταγωνισμού. Στο περιβάλλον Ανδρουλάκη ισχυρίζονται ότι δεν επιθυμούν να υποκαταστήσουν την αξιωματική αντιπολίτευση και να γίνουν «ένας άλλος» ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι μακροπρόθεσμα επιδιώκουν να ξαναφέρουν το κόμμα στους δροσερούς λειμώνες της εξουσίας. Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Λίγοι τρέφουν αυτή τη στιγμή ψευδαισθήσεις. Ο νέος πρόεδρος, όπως αναφέρουν στη «ΔτΚ» αρμόδιες πηγές, διαβουλεύεται πυρετωδώς το τελευταίο διάστημα με τους στενούς του συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους προέχοντα ρόλο έχουν οι Ανδρέας Σπυρόπουλος και Στέφανος Ξεκαλάκης, ώστε να διαμορφώσει τη νέα εσωκομματική γεωγραφία για την οποία δείχνει αρκετά αναποφάσιστος.
Προστίθεται αυτή η αμηχανία στις δυσκολίες ετούτης της ιδιότυπης δυαρχίας, που ήδη άρχισε να δείχνει τις σκιές της. Ο «αντ’ αυτού» στη Βουλή, Μιχάλης Κατρίνης, είναι ένας νέος πολιτικός, ο οποίος παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ειδικό βάρος μιας «αρχηγικής» παρουσίας.
Ο Ν. Ανδρουλάκης, όπως λένε οι στενοί πολιτικοί του φίλοι, θα επιχειρήσει από τη νέα χρονιά με πυκνές περιοδείες ανά την Ελλάδα να προωθήσει την οργανωτική αναδιάταξη του Κινήματος, που σήμερα είναι σκιά του παλιού εαυτού του, και την ίδια στιγμή να ξεκαθαρίσει ποιος πραγματικά είναι και ποιες είναι οι πολιτικές και προγραμματικές θέσεις του. Σε κινητικότητα, άλλωστε, βρίσκονται ήδη και κάποιοι από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Εκτός από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος εμφανίζεται από τους δικούς του αποφασισμένος να εκφράσει την «αριστερή πτέρυγα» του Κινήματος, επισκέψεις και επαφές ετοιμάζει και ο Ανδρέας Λοβέρδος διά παν ενδεχόμενο.
Χαρές Βενιζέλου
Είναι γεγονός ότι η επικράτηση Ανδρουλάκη προκάλεσε ευφορία στο (κατ’ ευφημισμόν) «εκσυγχρονιστικό» στρατόπεδο και ειδικά στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο ρόλος του πληθωρικού αποστράτου δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί την επόμενη μέρα στο ΚΙΝ.ΑΛ., όπως και περιπτώσεων όπως του Γιώργου Φλωρίδη και της Αννας Διαμαντοπούλου, που δεν κρύβουν την έλξη που τους ασκούν η «οικογένεια Μητσοτάκη» και οι νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ τηρεί στάση αναμονής. «Αν κάποιος πρέπει να ανησυχεί, είναι ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του» λέει το στέλεχος του κόμματος Κώστας Ζαχαριάδης και προσθέτει: «Δεν βλέπουμε τις άλλες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου, της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς ως πολιτικούς αντιπάλους, ούτε ως ανταγωνιστές. Θέλουμε εκλογές, θεωρούμε τον κ. Μητσοτάκη μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης για την επόμενη μέρα στη χώρα. Πάνω σε αυτό πρέπει να τοποθετηθούν όλοι».
