Μόνο όποιος εθελοτυφλεί δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος της Τουρκίας έχει ενισχυθεί ύστερα από τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας. Και, καθώς χθες ο νέος γύρος συνομιλιών μεταξύ Μόσχας και Κιέβου στην Κωνσταντινούπολη ήταν για πρώτη φορά «ουσιαστικός», όπως αναγνωρίστηκε από τις δύο πλευρές, ο Ερντογάν φαίνεται -είτε αρέσει είτε όχι- ότι πιστώνεται τα αποτελέσματα της διαμεσολάβησής του.
Βεβαίως, θα ήταν λάθος από την άλλη πλευρά να βιαστεί κανείς να βγάλει οριστικά συμπεράσματα, καθώς τίποτε δεν είναι στατικό. Αντιθέτως, μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων και ρευστότητας, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στη δική μας περιοχή.
Ναι, ο κόσμος αλλάζει, και μάλιστα ραγδαία. Το ερώτημα είναι, λοιπόν, πώς κινείται η χώρα μας μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Πώς προσεγγίζει τις κάθε άλλο παρά μονοδιάστατες αλλαγές που συντελούνται σε όλα τα μέτωπα;
Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πως η ελληνική πολιτική τάξη έχει αποδειχτεί κατώτερη των περιστάσεων. Προκειμένου δε να συγκαλύψει την ανεπάρκειά της -ή και άλλες σκοπιμότητες-, φρόντιζε να καλλιεργεί και να ενισχύει την προπαγάνδα της δήθεν «απομονωμένης» Τουρκίας και του αντίστοιχα «τελειωμένου» Ερντογάν. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης έχει ισχυριστεί κατ’ επανάληψη το προηγούμενο διάστημα -και από το βήμα της Βουλής- ότι η Τουρκία είναι «απελπιστικά απομονωμένη», αποδίδοντας σε αυτό και τη «νευρικότητά» της.
Οι εξελίξεις, όμως, ήρθαν να φανερώσουν το αντίθετο. Και το πιο σημαντικό είναι ότι η Τουρκία διεκδικεί και προωθεί την αναβάθμιση του ρόλου της με μια στρατηγική εντελώς διαφορετική από αυτήν που ακολουθεί η ελληνική πλευρά.
Το είδαμε περίτρανα τώρα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε από την πρώτη στιγμή να γίνει το «καλό παιδί», στέλνοντας ακόμη και οπλισμό και λειτουργώντας ως «βασιλικότερος του βασιλέως» απέναντι στη Ρωσία. Αν το σκεπτικό ήταν ότι θα επιβραβευθεί για τη συμπεριφορά του, για να καταλάβει το λάθος του δεν χρειάζεται να ανατρέξει στις θεωρίες για τους νόμους της ισχύος που διέπουν ανέκαθεν τις διεθνείς σχέσεις. Αρκεί να μελετήσει με προσοχή την τακτική του κ. Ερντογάν -ο οποίος παραμένει, αν μη τι άλλο, συνομιλητής όλων των πλευρών- και να πάρει τα ανάλογα μηνύματα. Καθώς μάλιστα είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα θα αξιοποιήσει την αναβάθμισή της για να προωθήσει και τις αξιώσεις της σε βάρος της Ελλάδας, έστω και τώρα η Αθήνα ας εγκαταλείψει τον στρουθοκαμηλισμό και τις ιδεοληπτικές εμμονές…
