Τo θέρος του 2010 ο επικεφαλής του κλιμακίου των δανειστών στην Ελλάδα Πολ Τόμσεν επισκέφθηκε τα γραφεία της Ν.Δ. στην οδό Ρηγγίλης για να μετάσχει σε σύσκεψη με αντικείμενο την πορεία της οικονομίας υπό την προεδρία του Αντώνη Σαμαρά.
- Aπό τον Μανώλη Κοττάκη
Οι δανειστές ήθελαν να κρατούν ενήμερη την αντιπολίτευση για τα σχέδιά τους, ειδικώς μετά την ανεπάντεχη καταψήφιση του Μνημονίου από τη Ν.Δ. Σύμφωνα με μαρτυρίες παρισταμένων, ο Τόμσεν άρχισε να «κοκορεύεται» ότι το 2013 η ελληνική οικονομία θα είχε ήδη βγει από τη λάσπη της χρεοκοπίας, ότι η χώρα θα αναπτυσσόταν με ρυθμούς 6% και ως αποδεικτικό στοιχείο έφερε το παράδειγμα των funds. «Περί τα 25 funds συνωστίζονται στο γραφείο μου και με ρωτούν πώς να επενδύσουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα» αποκάλυψε. Ο επιχειρηματίας Θεόδωρος Βάρδας, σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ., που πρώτος είχε επισημάνει στον Σαμαρά ότι οι πολλαπλασιαστές του ΔΝΤ είναι λάθος και πως η ύφεση θα είναι βαθύτερη από όση υπολόγιζε η τρόικα, δεν άντεξε στο άκουσμα της αποκάλυψης και ρώτησε ευθέως τον Τόμσεν: «Παίρνετε και προμήθεια για αυτό;» Εκείνος έχασε αμέσως το χαμόγελό του, κοκκίνισε και ρώτησε θιγμένος: «Τι ακριβώς εννοείτε;» Προτού προλάβει να απαντήσει ο Βάρδας, ο Σαμαράς, που ήταν δίπλα του, του έριξε μια κλοτσιά στο καλάμι κάτω από το τραπέζι για να μη δώσει συνέχεια. «Εννοώ αν προβλέπεται από το καταστατικό του ΔΝΤ να δέχεστε funds στο γραφείο σας και αν το ίδιο το ΔΝΤ παίρνει ως οργανισμός προμήθειες για αυτό» τα «μπάλωσε» κάπως ο Βάρδας. Αλλά ο Τόμσεν είχε χάσει το… κέφι του πλέον.
Οσο είδαν τα funds ανάπτυξη 6%, άλλο τόσο την είδε και ο Σαμαράς όταν παρέλαβε τη χώρα. Υφεση -7,5% είχαμε το 2012. Κολλημένοι στη λάσπη. Και επτά χρόνια μετά, μετά και την πενταετία του φρόνιμου και συμμορφωθέντος στο ΔΝΤ ΣΥΡΙΖΑ, η ανάπτυξη εν έτει 2019 σε ετήσια βάση δεν έχει καταφέρει να γράψει καν «2». Ολο γύρω από τον άσο περί το «1 κόμμα κάτι» γυρίζει και βασίζεται στην κατανάλωση των επιδομάτων. Είμαστε ακόμη, 10 χρόνια μετά, κολλημένοι στη λάσπη με τον ελληνικό λαό άνεργο και καταχρεωμένο. Στην αγορά τα αιτήματα για δανεικά που ζητά ο ένας από τον άλλον ακόμη «πέφτουν σύννεφο». Στα γραφεία των βουλευτών της Ν.Δ. γίνεται παρέλαση από κόσμο που ψάχνει δουλειά στο Δημόσιο. Στους μικρομεσαίους τα χρέη είναι θηλιά στον λαιμό. Ολο τα ρυθμίζουν σε 120 δόσεις και όλο εκτός ρύθμισης είναι γιατί αδυνατούν να τα φέρουν βόλτα. Πολλοί πηγαίνουν στο μηχάνημα της τράπεζας και εξοφλούν τον λογαριασμό της ΔΕΗ σε δόσεις, βάζοντας ένα πενηντάρικο κάθε 10 μέρες. Το κανόνι της Thomas Cook θα επηρεάσει και τους εμπόρους προμηθευτές των ξενοδοχείων της περιφέρειας, που μένουν με τα τιμολόγια στα χέρια.
Δέκα χρόνια μετά η χώρα εξακολουθεί να παραμένει κολλημένη στη λάσπη και εκτεθειμένη στους τεράστιους κινδύνους της νέας διεθνούς ύφεσης. Τούτων δοθέντων, ο αγώνας που έχει αναλάβει για να ανατάξει την ελληνική οικονομία ο νέος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυριολεκτικά ηράκλειος. Ο δε στόχος για 4% ανάπτυξη σε δυο τρία χρόνια, εξαιρετικά δύσκολος. Πρόκειται για αγώνα που έχει τρεις μεταβλητές. Τους ξένους επενδυτές, που πασχίζει να πείσει με τη γνωστή του μεθοδικότητα ο πρωθυπουργός κατά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη, τους Ελληνες διαπλεκόμενους, που θεωρούν την Ελλάδα τσιφλίκι τους και απαιτούν να περνά από τον πάγκο τους οιοσδήποτε επιχειρεί να επενδύσει στην Ελλάδα, τον ελληνικό λαό, ο οποίος παρά την αλλαγή κλίματος με τη νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές βλέπει την αγορά στεγνή και ευάλωτη στις διεθνείς πιέσεις. Δεν θα είναι εύκολο.
Μετά δέκα χρόνια σώνεται και η υπομονή. Απαιτείται σύνταξη του έθνους. Σύνταξη και ανασύνταξη. Αλλά, δυστυχώς, το μόνο που βλέπω να κυκλοφορεί αυτό τον καιρό στην αγορά και την πολιτική είναι διαιρετικοί παράγοντες… Το μόνο που παρατηρώ είναι πώς θα ικανοποιηθεί το γινάτι καθενός και ας γίνει η Ελλάς «Κούγκι». Το μόνο που επισημαίνω είναι κολύμπι στη μιζέρια. Ετσι, όμως, δεν μπορούμε να πάμε μακριά. Θα μείνουμε κολλημένοι στη λάσπη. Μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.
