Είκοσι τέσσερα χρόνια τον επευφημούσαν και τον βράβευαν για παραδειγματικό έργο στη ΜΚΟ «Κιβωτός του Κόσμου». Σήμερα κατηγορείται για πολλές αξιόποινες πράξεις, ενώ στον οργανισμό διενεργείται και οικονομικός έλεγχος.
Ο 51χρονος ιδρυτής της ΜΚΟ, π. Αντώνιος Παπανικολάου, γεννήθηκε στη Χίο από πολύτεκνη οικογένεια και εκεί πέρασε τα πρώτα του παιδικά χρόνια. Η οικογένειά του δεν είχε οικονομική άνεση, γι’ αυτό και οι βιοπαλαιστές γονείς του αποφάσισαν να μετακομίσουν στην Αττική και συγκεκριμένα στη Δραπετσώνα, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους. Ο π. Αντώνιος ισχυριζόταν ότι από μικρή ηλικία είχε την εσωτερική ανάγκη να προσφέρει σε όποιον υποφέρει. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό και στη Θεολογική Σχολή, ενώ από μικρός ταξίδεψε πολύ στο εξωτερικό και συμμετείχε σε ιεραποστολές.
Με την πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή γνωρίζονταν από μικρά παιδιά. Αλλωστε και η ίδια κατάγεται από το ίδιο νησί. «Οι γειτονιές στη Χίο είναι κοντά, είναι μικρές οι κοινωνίες. Ολοι ως παιδιά παίζαμε μαζί. Δεν μέναμε κοντά, αλλά είχαμε μια επαφή με τη γειτονιά όπου έμενε ο πατέρας Αντώνιος» είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή της και είχε σημειώσει: «Πρώτα παντρευτήκαμε, μετά έγινε κληρικός. Είχα καταλάβει από τότε ότι είχε πολύ μεράκι και πολύ ζήλο. Δεν ήταν από τους ιερείς “εντάξει, να γίνω ιερέας για να βολευτώ”. Ηταν ωραίος τύπος από μικρός». Εξάλλου και η πρεσβυτέρα από μικρή ήταν μέσα στην Εκκλησία, αφού ανήκε σε χριστιανική οργάνωση, ενώ διακονούσε για αρκετά χρόνια ως κατηχήτρια.
Στον Σταθμό της Εκκλησίας
Μάλιστα απασχολήθηκε εθελοντικά και στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Χίου. Το 1998 πήρε την απόφαση να έρθει στην Αθήνα, ώστε να βρίσκεται κοντά στον σύζυγό της, ο οποίος από τον Μάρτιο του 1998 χειροτονήθηκε διάκονος και τον Απρίλιο του ίδιου έτους πρεσβύτερος. Τότε, λοιπόν, άρχισε η ιερατική του δράση, σε μια ομολογουμένως δύσκολη ενορία και περιοχή, στον Αγιο Γεώργιο Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Κολωνό. Οπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει πολλές φορές σε συνεντεύξεις του, από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκε εκεί ένιωσε την ανάγκη να αντιδράσει σε ό,τι συνέβαινε γύρω του.
Παρατηρούσε καθημερινά παιδιά που, ενώ θα έπρεπε να ήταν στο σχολείο, σύχναζαν σε πλατείες ή παιδιά που αποτελούσαν μέλη ομάδων υψηλού κινδύνου, ενώ πάντα τα ίδια και οι οικογένειές τους βρίσκονταν σε ανάγκη. Στην αρχή τα πλησίασε και προσπάθησε μέσω του αθλητισμού να βρει τρόπο επικοινωνίας μαζί τους. Σύχναζε μαζί τους στα αθλητικά κέντρα και έπαιζε μπάσκετ. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τον ρασοφόρο αθλητή και τον εμπιστεύτηκαν αμέσως. Αρχισαν να έρχονται πιο κοντά και να του εκμυστηρεύονται ανησυχίες και προβληματισμούς. Ο π. Αντώνιος ήθελε έναν χώρο για να φιλοξενεί τα παιδιά. Κάτι σαν πνευματικό κέντρο, όπου ο ίδιος και η πρεσβυτέρα θα εξασφάλιζαν μια καλύτερη ζωή σε όλους.
Βρέθηκε, λοιπόν, ένα ισόγειο, πρώην παλαιό καφενείο στην οδό Πύλου, που ενοικιάστηκε για να στεγάσει την ιδέα και το όραμά τους. Τα παιδιά της ευρύτερης περιοχής πήγαιναν καθημερινά ως αργά το βράδυ και έβρισκαν εκεί όσα δεν μπορούσε να προσφέρει το σπιτικό τους.
Ισχυριζόταν ότι βασική τους μέριμνα ήταν να πείσουν τα παιδιά να επιστρέψουν στο σχολείο και να αποκτήσουν μια ειδίκευση, ώστε να μπορούν να δουλέψουν και να κερδίσουν τα προς το ζην. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να επικοινωνήσει και να κάνει γνωστή τη συγκεκριμένη προσπάθεια.
Τα μέσα ενημέρωσης συμμερίστηκαν την αγωνία που έδειχνε και προέβαλλαν πολύ συχνά τις δράσεις και το έργο του. Ετσι άρχισε και η προσφορά του κόσμου. Στην αρχή ήταν υλική, ένα κέρασμα για τα παιδιά που μαζεύονταν στον χώρο, ρούχα, παιχνίδια, ενώ εθελοντές από όλη την Αθήνα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους. Στη συνέχεια ήρθε και η οικονομική στήριξη και δημιουργήθηκε η «Κιβωτός του Κόσμου» με προγράμματα υποστήριξης παιδιών, Ελλήνων και μεταναστών, και με τη φιλοξενία τους.
Υστερα από τη διενέργεια ενός τηλεμαραθωνίου για τη συγκέντρωση χρημάτων για τις ανάγκες του έργου, συγκεντρώθηκε ένα ποσό που έδωσε τη δυνατότητα στον οργανισμό να δημιουργήσει την πρώτη δομή φιλοξενίας, το «Κέντρο Μέριμνας και Προστασίας Μητέρας και Παιδιού» της «Κιβωτού του Κόσμου» στην οδό Ζηνοδώρου 3, στον Κολωνό.
Σήμερα, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, ο οργανισμός μετρά αρκετά σπίτια φιλοξενίας παιδιών σε όλη την Ελλάδα. Ωστόσο, σε μία στιγμή όλα κατέρρευσαν. Οι καταγγελίες διαδέχονται η μία την άλλη και προκαλούν σοκ και οργή τόσο στη διοικούσα Εκκλησία όσο και στην Πολιτεία και την κοινωνία. Η πρώτη «βόμβα» έσκασε το μεσημέρι της 17ης Νοεμβρίου, όταν ήρθε στο φως της δημοσιότητας η καταγγελία ενός 15χρονου πρώην φιλοξενουμένου για ασέλγεια. Ακολούθησαν καταγγελίες για ξυλοδαρμούς, σεξουαλική κακοποίηση, λεκτική βία, απάνθρωπες τιμωρίες, κακές συνθήκες διαβίωσης. Μάλιστα, για κάποιες από αυτές τις συμπεριφορές φαίνεται ότι κατηγορείται ο ίδιος ο π. Αντώνιος. Επίσης, γίνεται λόγος για χλιδάτη ζωή, ακριβά ταξίδια στο εξωτερικό, πολυτελή σπίτια και αλόγιστη σπατάλη. Εχουν αρχίσει, λοιπόν, έρευνα από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Ασφάλειας Αττικής, καθώς και οικονομικοί έλεγχοι, ενώ η Πολιτεία απομάκρυνε και αντικατέστησε τον π. Αντώνιο, την πρεσβυτέρα και τα υπόλοιπα μέλη από το Δ.Σ. του οργανισμού. Νέα πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ορίστηκε η Αλεξάνδρα Μαρτίνου, οικονομολόγος, πρόεδρος της Ενωσης «Μαζί για το παιδί».
