Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν μπορεί κανείς να πει ότι διακρίνεται για τη φαντασία της. Ολο τα ίδια και τα ίδια. Μερικά παραδείγματα: Το Πάσχα: «Στα ύψη το αρνάκι». Τα Χριστούγεννα: «Αφαντη η γαλοπούλα» Τις Απόκριες: «“Πύραυλος” η λαγάνα». Το καλοκαίρι: «Καμίνι η Ελλάδα». Τον χειμώνα: «Στον πάγο η Ελλάδα». Και πάει λέγοντας.
Τώρα, με τις κρίσεις των αξιωματικών, πάλι τα ίδια: «Σφαγή στρατηγών», «Πνίξιμο ναυάρχων», «Απαγχονισμός πτεράρχων». Κι από κοντά: «Αποστράτευσαν τον ναύαρχο των ναυάρχων. Τον καλυτερότερο».
Δηλαδή αυτοί που έμειναν θα μας οδηγήσουν σαν πρόβατα επί σφαγήν; Ψυχραιμία, παιδιά. Ούτε όσοι έφυγαν ήταν άχρηστοι ούτε όσοι έμειναν μοναδικοί. Η επιλογή γίνεται μεταξύ των αρίστων (εδώ πραγματικά αρίστων, όχι σαν τους γιαλαντζί της κυβερνήσεως…).
Τώρα, αν μερικοί -για δικούς τους λόγους- ήθελαν τον Α αντί για τον Β, μας είναι εντελώς αδιάφορο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μουρμουρίζουν, διότι έτσι μας κάνουν να ψυλλιαζόμαστε διάφορα. Ας αφήσουν, λοιπόν, την «ύποπτη» γκρίνια και ας ευχηθούν μαζί μας καλή επιτυχία στο έργο της νέας ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, οι δε «νέες σφαγές» μπορούν να περιμένουν για του χρόνου…
