Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να αποσυρθεί από την ηγεσία του κόμματος αλλά όχι από την πολιτική σάρωσε στον ΣΥΡΙΖΑ όλες τις βεβαιότητες.
Μέχρι το βράδυ της περασμένης Κυριακής ο ίδιος ήταν αποφασισμένος να σταθεί στις επάλξεις και να ηγηθεί στη μάχη για την επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τις επόμενες ώρες, βλέποντας τις δηλώσεις στελεχών τα οποία του υποδείκνυαν ευσχήμως έναν άνοστο ρόλο τιμητικής αποστρατείας, το πήρε απόφαση, όπως λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» μετριοπαθές στέλεχος που είναι σε θέση να γνωρίζει ότι «το μαγαζί αυτό δεν σώζεται» και αποφάσισε να πάρει το καπελάκι του και να αποχωρήσει αξιοπρεπώς, ανοίγοντας το παιχνίδι σε αυτό που ο ίδιος χαρακτήρισε «νέο κύμα».
Αποδεικνύεται σήμερα θεαματικά ότι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι είχαν ρόλο όσο υπήρχε Τσίπρας. Η ηχηρή απουσία του υποχρεώνει τώρα όλες τις εσωκομματικές φυλές να βγουν στο ξέφωτο και να μετρήσουν το μπόι τους στο φως της ημέρας. Το σημαντικό, επισημαίνεται στην εφημερίδα από πολλές πλευρές, είναι να διαμορφωθεί με ταχείες διαδικασίες ένας καθαρός οδικός χάρτης για την επόμενη δύσκολη περίοδο και να αναδειχθεί το πρόσωπο που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του κόμματος και να ανανεώσει τις προσδοκίες της κοινωνίας με ένα φιλόδοξο και ρεαλιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα.
Οι παλιές ισορροπίες έχουν πλέον κλονιστεί ανεπανόρθωτα και όλες οι εσωκομματικές υποδιαιρέσεις αναζητούν το πρόσωπο της επόμενης μέρας. Στην ομάδα της «Ομπρέλας» και των «53+», που σχεδίαζε αρχικώς να βγάλει μπροστά τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, θεωρώντας ως δεδομένο ότι ο Α. Τσίπρας θα ήταν ξανά υποψήφιος, έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους και το ξανασκέφτονται. Από τη δική τους πλευρά, σύμφωνα με τις πληροφορίες, προέρχονται οι διαδόσεις ότι μεταξύ των δελφίνων θα είναι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, μολονότι ο ίδιος, που αποχώρησε από το κόμμα πριν από οκτώ χρόνια, στην προεκλογική δήλωση κριτικής στήριξης ξεκαθάρισε ότι «δεν είδε φως και μπήκε» για να επωφεληθεί από τη δεινή εκλογική ήττα. Το επανέλαβε και την Παρασκευή, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο της επανόδου στην πρώτη γραμμή, όταν προφανώς ξεκαθαρίσει η ομίχλη…
Ανάλογα διλήμματα φέρεται ότι αντιμετωπίζει και η λεγόμενη «ομάδα του πρωινού καφέ» (Δημήτρης Τζανακόπουλος, Ράνια Σβίγκου, Ολγα Γεροβασίλη κ.ά.), που εξετάζει αν θα προτείνει την Εφη Αχτσιόγλου, η οποία έχει εκτός των άλλων την ισχυρή στήριξη γνωστού επιχειρηματικού ομίλου, τον Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος, όπως επίσης ακούγεται, έχει τη στήριξη έτερου ισχυρού επιχειρηματικού ομίλου, ή τον τέως εκπρόσωπο και επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού Νάσο Ηλιόπουλο. Αναλόγως αποσταθεροποιημένη, σύμφωνα με τους χαρτογράφους της εσωκομματικής τοπογραφίας, εμφανίζεται και η ομάδα των προεδρικών, που είχαν μέχρι χθες ως σημείο αναφοράς τον Α. Τσίπρα.
Αλλες μέριμνες εμφανίζονται, κατά πληροφορίες, να έχουν ο Νίκος Παππάς, δεξί χέρι άλλοτε του προέδρου, και ο Χρήστος Σπίρτζης, διαφορετικές στελέχη όπως οι Κώστας Ζαχαριάδης και Γιάννης Μπαλάφας, ενώ στο μεσοδιάστημα μετεωρίζονται ολιγομελείς ομάδες, όπως αυτή του τέως γραμματέα Παναγιώτη Ρήγα. Ειδική περίπτωση αποτελεί η Ρένα Δούρου, που σιγοκαίει μέσα της η φιλοδοξία και απολαμβάνει και αυτή, όπως κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά γραφεία, τη συμπάθεια επιχειρηματικών κύκλων.
Ερώτημα παραμένει η στάση του Παύλου Πολάκη, του οποίου ο λόγος έχει απήχηση σε μερίδα του εσωκομματικού ακροατηρίου που τον ωθεί στην εκδήλωση υποψηφιότητας. Πλάι σε όλους αυτούς αναδύεται δυναμικά τις τελευταίες ώρες μια πιθανή υποψηφιότητα του Διονύση Τεμπονέρα. Στελέχη από την πλευρά των «Συμμάχων» του ΣΥΡΙΖΑ, με κορμό τους πασοκογενείς, θεωρούν ότι είναι ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής που «θα συσπειρώσει το κόμμα με βάση τα νέα διακυβεύματα» και μπορεί να τραβήξει το κάρο. Είναι, υποστηρίζουν, μετριοπαθής, καταρτισμένος, με βαρύ πολιτικό βιογραφικό, συμπαθής ευρύτερα και ικανός να καταφέρει την ώσμωση με όλα τα στρατόπεδα – από τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές μέχρι τους κεντρογενείς.
Ο ίδιος ο Τεμπονέρας λέγεται ότι αρνείται μέχρι στιγμής να διαβεί τον ποταμό. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι θα επιμείνει στη θέση του, εάν, όπως παρατηρείται, εκδηλωθεί κύμα συμπαράταξης στο πλευρό του. Οι ένθερμοι υποστηρικτές του σημειώνουν στην εφημερίδα ότι δεν τίθεται θέμα διαρχίας στο κόμμα. Υπήρξε το επιτυχές προηγούμενο Αλαβάνου – Τσίπρα και Ανδρουλάκη – Κατρίνη (ΚΙΝ.ΑΛ.), λένε και προσθέτουν ότι η ανάδειξή του θα του δώσει τον απαιτούμενο πολιτικό χρόνο να συστηθεί στους πολίτες.
Είναι ευνόητο πως το παιχνίδι τις ώρες αυτές είναι ανοιχτό και τον βαθμό δυσκολίας επιτείνει το γεγονός ότι ο Α. Τσίπρας παρακολουθεί τη μάχη από σχετική απόσταση, έχοντας αποφύγει να δώσει το «δαχτυλίδι» σε κάποιον. Πολλά στελέχη επαινούν τη στάση του. «Ηταν ένας έντιμος μονόδρομος», «συνιστά κίνηση αριστερού ηγέτη με αίσθηση ιστορικής ευθύνης» είναι κάποια από τα σχόλια που ακούγονται, ενώ δεν λείπουν και πιο αιχμηρές διαπιστώσεις αμιγώς αριστερόστροφων κύκλων που τονίζουν ότι «μπορεί το κόμμα τώρα να τρεκλίζει έχοντας μια ρευστή ταυτότητα, αλλά ήταν καιρός να σταματήσει ο κουτοπόνηρος τακτικισμός χωρίς στρατηγική».
Οι δυσκολίες του νέου ιστορικού κύκλου για τον ΣΥΡΙΖΑ μόλις αρχίζουν. Και το μείζον ζήτημα που έχει ανακύψει αφορά τους επόμενους σταθμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ -αναγνωρίζεται γενικώς αυτό- πρέπει να τρέξει για να ανασυνταχθεί υπό άκρως επαχθείς όρους. Εισερχόμαστε στην καρδιά του θέρους, οπότε οι διαθέσεις ατονούν, ο κομματικός κορμός που προέρχεται από μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και δύο διαδοχικές ήττες στρατηγικού χαρακτήρα έχει βαριά κόπωση και έπονται οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση στις αρχές Οκτωβρίου. Οσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φημίζεται για τις επιδόσεις του σε αυτές, εντούτοις θα πρέπει να προτείνει υποψηφίους και συνδυασμούς υπό την αμείλικτη πίεση του χρόνου, την ίδια στιγμή που θα οργανώνει την ανασύνταξή του. Ο ίδιος ο Τσίπρας -και πολλοί μαζί του- υπογραμμίζει τον χαρακτήρα του επείγοντος, ώστε η εκκρεμότητα του νέου προέδρου να λυθεί ταχέως μέσα στον επόμενο μήνα, με εκλογή από τη βάση.
«Η εποχή των τεράτων»…
Εναλλακτικά, κάποιοι υποστηρίζουν με βάση τη λογική ότι «αφού έτσι κι αλλιώς τη σφαλιάρα θα τη φάμε στις αυτοδιοικητικές, να τα λύσουμε αυτά σε συνέδριο μετά τις κάλπες και με αλλαγή του καταστατικού και διαμόρφωση προγράμματος τετραετίας». Η πλευρά των άλλοτε προεδρικών και των Συμμάχων επιθυμεί ένα συνέδριο, όπως λέει, «σύντομα, ανοιχτό και μαζικό», και κατηγορεί την «Ομπρέλα» ότι «θέλει να παίξει καθυστέρηση» προτείνοντας τη διεξαγωγή συνεδρίου κοντά στα επόμενα Χριστούγεννα, «ώστε στο μεταξύ να σκορπίσουν οι απογοητευμένοι και να μοιράσουν τα χαρτιά μεταξύ εαυτών και αλλήλων».
Σε κάθε περίπτωση, χρονικό ορόσημο της ανασύνταξης παραμένουν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024, όπως το προσδιόρισε ο Α. Τσίπρας βλέποντας ήδη τα φαινόμενα αποσυσπείρωσης και μαζικής απογοήτευσης που παρατηρούνται, από τα οποία όμως δεν φαίνεται να επωφελούνται ΚΚΕ και ΚΙΝ.ΑΛ. Για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ ισχύει απόλυτα ο αφορισμός του Αντόνιο Γκράμσι, μιας από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Παγκόσμιου Κομμουνιστικού Κινήματος: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων».
