Ειλικρινά δεν ήταν στις προθέσεις μου να αρχίσω το πρώτο άρθρο της νέας… δεκαετίας με μουρτζούφλικη διάθεση και γκρίνιες, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που σε βγάζουν από τα ρούχα σου.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Όπως, για παράδειγμα, η συνεχιζόμενη άσκοπη, ανούσια και απολύτως αντιπαραγωγική προεδρολογία. Που, δυστυχώς, επιτείνεται με σοφιστείες και ψευτοχρησμούς από την πλευρά του πρωθυπουργού, την ώρα που η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές και καυτά προβλήματα.
Θα ευχόμουν, ως την ώρα που θα πάει η εφημερίδα στο τυπογραφείο, αυτό το θέμα να έχει λήξει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αφού ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν παύει να διαλαλεί πως το ζήτημα αποτελεί δική του υπόθεση και μόνος του θα το κρίνει. Οι άλλοι απλώς είναι υποχρεωμένοι να συμβιβαστούν με τη «σοφή» επιλογή του.
Υπό μία έννοια, δεν έχει άδικο. Μετά και την πρόσφατη αναθεωρητέα διάταξη που άφησε να περάσει βλακωδώς (ή… δολίως) ο ΣΥΡΙΖΑ, η εκλογή Προέδρου είναι υπόθεση της εκάστοτε κυβερνώσας πλειοψηφίας. Δεν απαιτεί ούτε διακομματική συναίνεση ούτε διευρυμένη κοινοβουλευτική στήριξη. Προς τι, λοιπόν, το σασπένς;
Ο σημερινός πρωθυπουργός, παρότι ομολογεί ότι αυτός αποφασίζει, μοιάζει να δυσκολεύεται, εκπέμποντας μια αμφιθυμία. Μας είχε πει ότι θα λύσει τον γρίφο, που δεν είναι δα και… Γόρδιος Δεσμός, στη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών του.
Διαλογιζόμενος στις χιονισμένες βουνοκορφές, με την κάσκα του σκι και τις ισοθερμικές σκελέες να παραπέμπουν ευθέως στα διαστημικά κολάν ενός άλλου αναποφάσιστου προκατόχου του, δεν κατάφερε να καταλήξει σε κάποια επιλογή.
Στο σημείο αυτό, όμως, χρειάζεται μια επισήμανση: Σε μια χώρα που εξακολουθεί να πένεται, αλλά και να απειλείται μέσα και έξω από τα σύνορά της, είναι αδόκιμο το θέαμα του -τάχα υπεραθλητικού- πρωθυπουργού-αλπινιστή που ποζάρει διαρκώς στον φακό, όπως ασόβαρο ήταν και το θέαμα του Γιωργάκη με τη στολή και το γυαλί Spiderman να παριστάνει τον μαραθωνοδρόμο.
Δεν ξέρω τι λένε οι «μοντέρνοι» επικοινωνιολόγοι, που οδηγούν σε αυτή την «υπερέκθεση» δραστηριοτήτων τον πρωθυπουργό, σίγουρα όμως ο ελληνικός λαός δεν επέλεξε τον Κυριάκο για τις αθλητικές του ικανότητες. Για άλλου είδους πρωταθλητισμό τον ψήφισε, απέναντι στους κινδύνους που αντιμετωπίζει η πατρίδα.
Στο όλο κάδρο μιας ανεπίτρεπτης αμεριμνησίας, τύπου Τζέφρι, ήρθε και κάθισε η απολύτως φαιδρή επινόηση του διαλογισμού. Για μια απόφαση που δεν θα έπρεπε να ανήκει σε έναν, κυρίως όμως δεν απαιτεί ιδιαίτερες νοητικές ικανότητες, ούτε επικοινωνία με υπέρτατες δυνάμεις και εξωγήινους.
Για κάποιον ακατανόητο λόγο κουράζει πολύ το θέμα ο Κυριάκος, λες και εισπράττει πολιτικούς πόντους από αυτή την αβεβαιότητα. Στο τέλος, όποια και να είναι η επιλογή του, θα βρεθεί να απολογείται – το μόνο σίγουρο. Γιατί πρωτίστως έχει κουράσει όλους εμάς, που δεν έχουμε κάψα να δούμε στην Προεδρία την έκπληξη… kinder bueno, αλλά έχουμε μεγάλη αγωνία να ξεφορτωθούμε δεκάδες χιλιάδες λαθροεποίκους από τα νησιά και την ενδοχώρα, να μη μας την πέσει ο «σουλτάνος» στην Κρήτη, να μπορούμε να επισκεπτόμαστε το χιονισμένο εξοχικό μας χωρίς να χρειαζόμαστε τελεφερίκ ή ελικόπτερο, να ανοίξουν αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας για τα σπουδαγμένα παιδιά, ώστε να πάψουν να ξενιτεύονται, και πάει λέγοντας.
Αυτά είναι τα προβλήματα του μέσου Έλληνα και όχι αν κατέχει από mountain bike ο πρωθυπουργός ή αν η κατακαημένη Φώφη του περιθωριακού ΠΑΣΟΚ κήρυξε ανένδοτο για να μη δει η χώρα Πρόεδρο «από τη Δεξιά». Αυτήν την επάρατο, που ήταν μια χαρά όμως στα χρόνια της μνημονιακής συνεργασίας για να γίνονται τα χατίρια των δανειστών.
Απλά, απλούστατα είναι τελικά τα ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο, δυστυχώς όμως οι πολιτικοί, παγιδευμένοι σε μια επικοινωνιακού τύπου καθημερινότητα, με τον καλοπληρωμένο ίματζ μέικερ από δίπλα, νομίζουν ότι κερδίζουν δημοφιλία παριστάνοντας τους beautiful people, σαν το ζεύγος Πατούλη. Δυστυχώς γι’ αυτούς, η πρόσκαιρη μιντιακή αποθέωση των «εξωυπηρεσιακών» τους δραστηριοτήτων δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς στους σκληρά εργαζόμενους πολίτες, που δικαίως διερωτώνται: «Μα πού βρίσκουν τον χρόνο;»
Ο Γιωργάκης έκανε ποδήλατο και έβαζε το χέρι στην αλυσίδα, την ώρα που άλλοι έβαζαν χέρι στην περιουσία του κοσμάκη. Ο Κυριάκος κάνει snowboard, την ώρα που μας την πέφτει ο Ερντογάν και έρχονται καραβιές με λαθραίους μες στο καταχείμωνο.
Στις τρεις ημέρες διακοπών περπάτησε δεκάδες χιλιόμετρα, έκανε ποδήλατο και σκι, έζησε ωραίες οικογενειακές στιγμές με τις απαραίτητες φωτογραφίες, πρόλαβε όμως να φάει και με τους τοπικούς πολιτευτές και δημάρχους. Α! Κατά δήλωσή του, ξεκοκάλισε και δύο βιβλία, που ένας κοινός θνητός θα χρειαζόταν δύο ημέρες να διαβάσει στο κρεβάτι του.
Με τόσο πυκνό πρόγραμμα, όμως, δεν πρόλαβε να αποφασίσει ποιον θα προτείνει για Πρόεδρο. «Έχουμε καιρό να το σκεφτούμε λίγο ακόμη» είπε ανέμελα, λες και πρόκειται για την τουαλέτα που θα βάλει η Μαρέβα στην επόμενη δεξίωση.
Τις ίδιες ημέρες, λοιπόν, που ο Κυριάκος ξεκουραζόταν με την οικογένεια και τον προσωπικό τους φωτογράφο, 600 λαθροέποικοι μπούκαραν στα νησιά αψηφώντας τα μποφόρ και τις «Ζηνοβίες» – όσοι ακριβώς μεταφέρθηκαν προσφάτως στην ενδοχώρα. Η μέση μηνιαία άφιξη έχει πλέον ξεπεράσει τους 10.000 νοματαίους. Και ωμά πλέον αρμόδιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ομολογούν ότι τη χρονιά που μπήκε θα υποδεχτούμε τουλάχιστον 100.000 από δαύτους, καταγεγραμμένους. Κι άλλους τόσους «αδήλωτους», λέω εγώ.
Η χώρα επομένως κατελήφθη, αλλά ο Κυριάκος δυσκολεύεται ακόμη να επιλέξει Πρόεδρο. Είναι να μην γκρινιάζω χρονιάρες μέρες;
