Οι Δυτικοί σύμμαχοι του Κιέβου θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια παρατεταμένη συζήτηση για το “Ποιος έχασε την Ουκρανία;” μόλις τελειώσει η σύγκρουση, υποστηρίζει ο Στίβεν Γουολτ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, σε άρθρο γνώμης του στο Foreign Policy.
Παρότι κανείς δεν γνωρίζει πώς ή πότε θα λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι όροι της λήξης του “είναι πιθανό να απογοητεύσουν το Κίεβο και τους Δυτικούς υποστηρικτές του”, υποστηρίζει ο ειδικός στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη. “Αν συμβεί αυτό, η επόμενη φάση θα περιλαμβάνει μια σκληρή διαμάχη για το ποιος φταίει,” σημειώνει.
“Ορισμένοι από τους συμμετέχοντες στη συζήτηση θα έχουν πραγματικό ενδιαφέρον να αντλήσουν μαθήματα από αυτό το τραγικό επεισόδιο, αλλά άλλοι θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τις ευθύνες, να μεταθέσουν το φταίξιμο σε άλλους ή να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη,” γράφει ο αρθρογράφος του FP. “Αυτό το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο· όπως είχε πει κάποτε ο Τζον Φ. Κένεντι: ‘Η νίκη έχει εκατό πατέρες, αλλά η ήττα είναι ορφανή’.”
Σύμφωνα με τον Γουολτ, “οι Δυτικοί ηγέτες θα έπρεπε να είχαν λάβει υπόψη το ενδεχόμενο η Μόσχα να αντιδράσει επιθετικά όταν ξεκίνησαν την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.” Ωστόσο, πιθανότατα δεν θα παραδεχτούν ποτέ, όπως σημειώνει, ότι “οι δικές τους ενέργειες έκαναν τον πόλεμο πιο πιθανό.”
Οι Ουκρανοί και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές τους στη Δύση, συνεχίζει το άρθρο, “διαμαρτύρονται εδώ και καιρό ότι το Κίεβο δεν λαμβάνει αρκετή βοήθεια, ότι η βοήθεια αυτή δεν φτάνει αρκετά γρήγορα και ότι συνοδεύεται από υπερβολικούς περιορισμούς.” Αυτή η αντίληψη, παρατηρεί ο Γουολτ, “απαλλάσσει βολικά τους σκληροπυρηνικούς της Δύσης από την ευθύνη για την καταστροφή, καθώς υπονοεί ότι το πρόβλημα δεν ήταν η λάθος στρατηγική, αλλά ότι αυτή δεν εφαρμόστηκε με αρκετό ζήλο.”
Επιπλέον, ο Γουολτ σημειώνει ότι οι “μεταπολεμικές προσπάθειες” να αξιολογηθεί τι πήγε στραβά θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, “τον προβληματισμό για τη μοιραία ουκρανική επίθεση το καλοκαίρι του 2023, την οποία πολλοί Δυτικοί σχολιαστές πίστευαν ανεξήγητα ότι θα είχε επιτυχία.” Ο ίδιος υποψιάζεται ότι “υπάρχουν ορισμένοι στη Δύση που θεωρούν πως η Ουκρανία ήταν απλώς ένα πιόνι που θυσιάστηκε για να εμπλακεί η Ρωσία σε έναν μακρύ και δαπανηρό πόλεμο.”
Όπως υπονοεί ο Γουολτ, η Δύση ίσως κληθεί να αναγνωρίσει ότι θυσίασε την Ουκρανία σε μια γεωπολιτική σκακιέρα, με στόχο να αποδυναμώσει τη Ρωσία, αδιαφορώντας για το τεράστιο κόστος που αυτό συνεπάγεται για την ίδια την Ουκρανία. Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη ημέρα δεν θα αφήσει κανέναν ανέγγιχτο από τις ευθύνες και τις συνέπειες αυτής της σύγκρουσης.
