Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες των αρχών για τη μετακίνηση των μεταναστών από την Κρήτη προς οργανωμένες δομές στην ηπειρωτική χώρα, η κατάσταση στο νησί παραμένει εξαιρετικά δύσκολη και δεν δείχνει σημάδια ουσιαστικής αποσυμπίεσης. Το τελευταίο κύμα αναχωρήσεων από προσωρινούς χώρους φιλοξενίας όπως το λιμάνι του Ηρακλείου, το Ρέθυμνο και τα Χανιά, αν και αναγκαίο, αποδεικνύεται ανεπαρκές μπροστά στον όγκο των αφίξεων και τις ανάγκες που διαρκώς προκύπτουν.
Χθες, 121 μετανάστες –όλοι Σουδανοί, μεταξύ των οποίων και μία έγκυος γυναίκα – αναχώρησαν με πλοίο της γραμμής από το λιμάνι του Ηρακλείου με προορισμό το ΚΥΤ Μαλακάσας. Ωστόσο, στον παλαιό εμπορευματικό σταθμό εξακολουθούν να παραμένουν 110 άτομα, που θα μετακινηθούν την Παρασκευή, ενώ το απόγευμα της Πέμπτης σειρά παίρνουν 170 άτομα από τη δομή στο Ρέθυμνο. Την ίδια στιγμή, στον εκθεσιακό χώρο της Αγυιάς στα Χανιά φιλοξενούνται ακόμη 325 άτομα, με την αναχώρησή τους να τοποθετείται χρονικά έως το Σάββατο.
Ωστόσο, ακόμη και αν αυτές οι αναχωρήσεις πραγματοποιηθούν βάσει σχεδίου, η αποσυμφόρηση της Κρήτης δεν θα έχει επιτευχθεί. Ο λόγος είναι απλός: οι νέες αφίξεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Μόλις τις τελευταίες ημέρες, το νησί έχει γίνει αποδέκτης πολλών μεταναστευτικών ροών, με βάρκες να καταπλέουν κυρίως στις νότιες ακτές – από το Τυμπάκι και τα Μάταλα, μέχρι την Παλαιόχωρα και τη Γαύδο.
Αρκετοί από τους διασωθέντες εντοπίζονται σε ακατάλληλες υποδομές, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής ή προστασίας, ενώ συχνά γίνεται υπεράνθρωπη προσπάθεια από τις τοπικές αρχές, το Λιμενικό και τις δομές υγείας για να προσφερθεί βοήθεια. Η πίεση είναι εμφανής, καθώς ο αριθμός των αφίξεων συχνά υπερβαίνει την ταχύτητα με την οποία μπορεί να οργανωθεί η ασφαλής και ανθρώπινη μετακίνησή τους εκτός νησιού.
Οι πρόχειροι χώροι φιλοξενίας, όπως ο παλιός σταθμός του λιμανιού του Ηρακλείου, αποδεικνύονται εντελώς ανεπαρκείς για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες, ενώ σε περιοχές όπως το Ρέθυμνο και τα Χανιά, δομές που χρησιμοποιούνται προσωρινά λειτουργούν στα όριά τους. Παράλληλα, καταγράφονται περιπτώσεις ασθενών, εγκύων και μικρών παιδιών, που καθιστούν τη διαχείριση ακόμη πιο δύσκολη και ευαίσθητη.
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη φιλοξενία, αλλά και την επιχειρησιακή διαχείριση, την καταγραφή, την παροχή υγειονομικής περίθαλψης και, κυρίως, την εξεύρεση δομών για μεσοπρόθεσμη φιλοξενία. Παρότι το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου σε συνεργασία με τα συναρμόδια υπουργεία έχει δρομολογήσει σχέδιο ανακούφισης, η δυναμική των αφίξεων και η αδυναμία αποτροπής στις θαλάσσιες πύλες εισόδου κάνουν το πρόβλημα διαρκές και πολυεπίπεδο.
Η Κρήτη, ως νησί που παραδοσιακά δεν ήταν στον πυρήνα των μεταναστευτικών ροών, βιώνει πλέον την πλήρη ανατροπή της εικόνας. Οι τοπικές κοινωνίες, αν και επιδεικνύουν συγκινητική αλληλεγγύη, αρχίζουν να αισθάνονται την πίεση, ενώ οι τοπικές αρχές ζητούν περισσότερη υποστήριξη από την Πολιτεία, αλλά και πιο αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων.
Το ζητούμενο, πλέον, είναι ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο με υποδομές, ανθρώπινο δυναμικό, και ουσιαστικό συντονισμό. Η Κρήτη δεν μπορεί να μετατραπεί σε άτυπο κέντρο φιλοξενίας χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Και οι μεταναστευτικές ροές δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται διαχειριστικά μόνο με αποστολές προς την ηπειρωτική Ελλάδα. Απαιτείται στρατηγική, συνέργεια και κυρίως, πρόληψη. Διότι αν συνεχιστεί αυτή η πίεση χωρίς αντίστοιχα μέτρα, τότε το αδιέξοδο είναι όχι μόνο προβλέψιμο, αλλά και επικίνδυνα κοντά.
Δείτε επίσης:
