Μια νέα κυβερνητική έκθεση στη Γαλλία προειδοποιεί ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει αποκτήσει βαθιά επιρροή σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, πολιτικές δομές και κοινωνικούς θεσμούς, στο πλαίσιο ενός μακρόπνοου σχεδίου για τη σταδιακή ισλαμοποίηση της χώρας.
Το πόρισμα αναφέρει ότι:
- Η απειλή δεν είναι πλέον αόρατη, αλλά έχει αποκτήσει θεσμικό χαρακτήρα
- Η οργάνωση ακολουθεί μια πολυεπίπεδη στρατηγική, συνδυάζοντας κοινωνική δράση πολιτικό ακτιβισμό και, σε κάποιες περιπτώσεις, ριζοσπαστικές μεθόδους
- Χρησιμοποιεί τη δημοκρατική νομιμότητα για να προωθεί ιδεολογίες που έρχονται σε σύγκρουση με τις βασικές αρχές του γαλλικού κράτους
Πως δρα η Μουσουλμανική Αδελφότητα
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, με ιστορία σχεδόν ενός αιώνα, είναι γνωστή για την ευελιξία της: άλλοτε δρα μέσω πολιτικής συμμετοχής και άλλοτε μέσω φανατισμού και ριζοσπαστικοποίησης. Στη σημερινή της μορφή στη Γαλλία, προβάλλεται ως κοινωνικό κίνημα που επιδιώκει να επηρεάσει την εκπαίδευση, τη δημόσια διοίκηση και την κοινωνία των πολιτών.
Η έκθεση προειδοποιεί ότι ο τελικός στόχος δεν είναι άμεση κατάληψη της εξουσίας, αλλά η σταδιακή μεταβολή των αξιών και των θεσμών μέσα από φαινομενικά «νόμιμες» παρεμβάσεις.
Το θέμα έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στο Παρίσι, με αναλυτές και πολιτικούς να ζητούν αυστηρότερο έλεγχο, διαφάνεια στις χρηματοδοτήσεις συλλόγων και αυξημένη επαγρύπνηση για τη διατήρηση της δημοκρατικής τάξης.
Δείτε Επίσης:
Οφείλει κάποιος να έχει ταυτόχρονα κατά νου ότι επί Μακρόν διαστρεβλώθηκε τελείως η έννοια της Κοσμικότητας στη Γαλλία, αναφερόμενη πλέον όχι στο Κράτος, τους θεσμούς και τις υπηρεσίες του, αλλά στους χρήστες αυτών των υπηρεσιών.
Ετσι έχει απαγορευτεί σε γονείς-γυναίκες που φορούν κάλυμμα στο κεφάλι να συνοδεύουν παιδιά σε σχολικές εκδρομές, ως κηδεμόνες, εμποδίζονται να συμμετάσχουν σε δημοτικά συμβούλια, εκδιώχνονται από δημαρχεία για λήψη υπηρεσιών τύπου ΚΕΠ, αλλά και να λούονται μη επιδεικνύοντας το σύνολο του σώματός τους.
Οποια κι αν είναι θέση του καθενός, πλην των λοβοτομημένων, αυτές οι τακτικές είναι απεχθείς, δεν είναι “τήρηση” ιστορικών θεσμών, αλλά διαστρέβλωσή τους για μικροπολιτικά οφέλη.
Αυτά στη προσπάθεια του Μακρόν (αλά Καραμανλή/Σαμαρά/Μητσοτάκη) να ενσωματώσει τη γαλλική ακροδεξιά στους κόλπους του κόμματός του και έτσι να παραμείνει στην εξουσία.
Ξέρουμε πού οδηγεί αυτή η στρατηγική, στη νομιμοποίηση κ γιγάντωση της ακροδεξιάς, που πλέον διεκδικεί ευθέως την πολιτική εξουσία στη Γαλλία…κι αυτό δεν ενοχλεί ουσιωδώς αλλά επουσιωδώς, για λόγους αισθητικής κ αντίληψης νομιμοποίησης.
Προ ολίγων χρόνων τα θύματα της “απειλής” για τον γαλλικό πολιτισμό ήταν Ρομά.