Μινεσότα: Συγκλονιστικές μαρτυρίες για το μακελειό – «Σε παρακαλώ, κράτα μου το χέρι»

Για όλα υπάρχει μια εξήγηση σε αυτόν τον μάταιο κόσμο! Αν αναλυθούν όλα, τα πράγματα είναι απλά. Οι νάρκισσοι γονείς δε μαθαίνουν στα παιδιά τους να έχουν όρια επειδή στο νάρκισσο δε συμφέρουν τα όρια κι έτσι υποσυνείδητα τα παιδιά μαθαίνουν την ανοχή στην τοξική συμπεριφορά. Στη συνέχεια λοιπόν πηγαίνουν στο σχολείο, βιώνουν την εμπειρία της θυματοποίησης και δέχονται σχολικό εκφοβισμό από τα άλλα παιδιά, επειδή δεν έμαθαν να βάζουν όρια. Το μπούλινγκ μετά φέρνει αυτές τις αντιδράσεις ενάντια στην κοινωνία. Όλα ξεκινούν από τους λάθος γονείς σε όλες τις πλευρές. Και τα παιδιά που ασκούν μπούλινγκ έχουν προβληματικούς και κακοποιητικούς γονείς που τα έμαθαν να μισούν χωρίς λόγο, να μη σέβονται το συνάνθρωπο και να γίνονται σαδιστές, αλλά και τα παιδιά που το δέχονται ως θύματα, έχουν επίσης προβληματικούς ή στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκείς γονείς που δε δίδαξαν τα βασικά. Συμπέρασμα, ότι όλες οι μαζικές δολοφονίες ξεκινούν από τον προγραμματισμό από ανόητους ανθρώπους που δηλητηριάζουν νοητικά τις επόμενες γενιές και περνούν αντιπαραγωγικά μιμίδια. Εδώ, στη περίπτωση της είδησης, τα μικρά παιδιά συμβόλιζαν τους ανθρώπους που τον πείραξαν σε μικρή ηλικία στο σχολείο, η επιλογή να επιτεθεί σε ώρα θρησκευτικής λατρείας, ήταν επειδή μεγάλωσε βλέποντας την αντίφαση και την υποκρισία γύρω του, άλλα διδάσκει η θρησκεία κι άλλα κάνουν οι πιστοί, κι η εγωκεντρική συμπεριφορά του δράστη να σκοτώσει για εκδίκηση είναι κληροδότημα από κάποιον νάρκισσο γονιό που του πέρασε ασυνείδητα αυτή τη νοοτροπία της τυφλής εκδίκησης. Συνεπώς κι ο δολοφόνος ήταν κι αυτός θύμα των περιστάσεων καθώς βίωσε την ψυχολογική και τη σωματική κακοποίηση σε μικρή ηλικία, τον τραβούσε εκεί η μοίρα του θα πει κανείς, απλά πάντα η μοίρα εμφυτεύεται στον εγκέφαλο από το περιβάλλον τότε που το μυαλό λειτουργεί σα σφουγγάρι τα πρώτα χρόνια της διαμόρφωσης της προσωπικότητας. Κανένα παιδί με το που γεννιέται δε θέτει ως στόχο ζωής να γίνει δολοφόνος, βλέπουμε όλοι πόσο αγνά είναι τα μωρά στην αρχή.

Αν αναλυθούν όλα, τα πράγματα είναι απλά. Οι νάρκισσοι γονείς δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους να έχουν όρια επειδή στο νάρκισσο δεν συμφέρουν τα όρια κι έτσι υποσυνείδητα τα παιδιά μαθαίνουν την ανοχή στην τοξική συμπεριφορά. Στη συνέχεια λοιπόν πηγαίνουν στο σχολείο, βιώνουν την εμπειρία της θυματοποίησης και δέχονται σχολικό εκβιασμό από τα άλλα παιδιά, επειδή δεν έμαθαν να βάζουν όρια. Το μπούλινγκ μετά φέρνει αυτές τις αντιδράσεις ενάντια στην κοινωνία. Όλα ξεκινούν από τους λάθος γονείς σε όλες τις πλευρές. Και τα παιδιά που ασκούν μπούλινγκ έχουν προβληματικούς και κακοποιητικούς γονείς που τα έμαθαν να μισούν χωρίς λόγο, να μη σέβονται το συνάνθρωπο και να γίνονται σαδιστές, αλλά και τα παιδιά που το δέχονται ως θύματα, έχουν επίσης προβληματικούς ή στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκείς γονείς που δεν δίδαξαν τα βασικά. Συμπέρασμα, ότι όλες οι μαζικές δολοφονίες ξεκινούν από τον προγραμματισμό από ανόητους ανθρώπους που δηλητηριάζουν νοητικά τις επόμενες γενιές και περνούν αντιπαραγωγικά μιμίδια. Εδώ, στη περίπτωση της είδησης, τα μικρά παιδιά συμβόλιζαν τους ανθρώπους που τον πείραξαν σε μικρή ηλικία στο σχολείο κι η εγωκεντρική συμπεριφορά του δράστη να σκοτώσει για εκδίκηση είναι κληροδότημα από κάποιον νάρκισσο γονιό που του πέρασε ασυνείδητα αυτή τη νοοτροπία της τυφλής εκδίκησης. Συνεπώς κι δολοφόνος ήταν κι αυτός θύμα των περιστάσεων, τον τραβούσε εκεί η μοίρα του, απλά πάντα η μοίρα εμφυτεύεται στον εγκέφαλο από το περιβάλλον τότε που το μυαλό λειτουργεί σαν σφουγγάρι τα πρώτα χρόνια. Κανένα παιδί με το που γεννιέται δε θέτει ως στόχο ζωής να γίνει δολοφόνος, βλέπουμε όλοι πόσο αγνά είναι τα μωρά στην αρχή.