Να σκεφτούμε λίγο τις φρικτές διαστάσεις της προσβολής που μας πέταξε κατάμουτρα, ο «φίλος μας» ο Ερντογάν. Θλίβομαι και ντρέπομαι… Διότι, προσωπικά, την εισπράττω ως Ελληνίδα και όχι ως υπέρ ή κατά του Πρωθυπουργού. Και καταλήγω, για πολλοστή, βέβαια, φορά στο συμπέρασμα, ότι είμαστε του κλώτσου και του μπάτσου από παντού.
Ευτυχώς, που μας έμεινε το Ισραήλ ως μοναδικός σύμμαχος, γιατί οι πάντες μάς γύρισαν την πλάτη. Αλλά… και πώς να μην έχει συμβεί αυτό; Εμείς οι «ηθικοί», εμείς οι «δημοκράτες», εμείς οι «αφ’υψηλού», αλλά και εμείς οι «κοκορομυαλοι», κάναμε κάθε δυνατή απερισκεψία, και χωρίς λόγο, για να στρέψουμε εναντίον μας το σύνολο της νέας διεθνούς τάξης.
Λειτουργήσαμε, δηλαδή, προκειμένου να αρέσουμε στους «δικούς μας» (που, βέβαια και αυτοί έχουν τελειώσει) ως προδότες της ίδιας της πατρίδας μας, που δεν έχει πια γωνιά στην υφήλιο για ν’ ακουμπήσει.
Διότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, πρόκειται για τους νέους ηγέτες του κόσμου. Που φυσικά ήταν ξεκάθαρο από καιρό ότι ήταν καθοδόν. Δεν είμαι μάντισσα, αλλά το 2018 έγραψα το γνωστό βιβλίο, που μεταφράστηκε και γαλλικά, με τίτλο: «Το τέλος της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής». Μόνο αλαφροΐσκιωτοι δεν το έβλεπαν να έρχεται.
Και τώρα; Συνειδητοποιούν, άραγε, όλοι αυτοί οι τόσο επικίνδυνοι, για την πατρίδα, τι έπραξαν εναντίον της; Είναι, τουλάχιστον, σε θέση να καταλάβουν την καταστροφή που έσπειραν;
Δείτε επίσης:
Σε αυτές τις θέσεις, ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι νέοι ηγέτες του κόσμου είναι ανίκανοι, μη επαρκείς, κατώτεροι των περιστάσεων κτλπ, ένα πράγμα δεν μπορούμε να τους προσάψουμε, την άγνοια. Επίσης, μου φαίνεται αδιανόητο ΟΛΟΙ να είναι τόσο κακοί, που κάνουν κακή εκτίμηση και πέφτουν έξω, όσο καλοπροαίρετα αν το δω. Επομένως, κάπου, κάτι, χάνουμε στην ενημέρωση μας.
Τώρα το ότι μείνανε με μόνο σύμμαχο την κάποτε εχθρό Ισραήλ, κάποτε σύμμαχο της Τουρκίας και υποτίθεται τώρα στα μαχαίρια, μόνο ανησυχητικό μπορεί να είναι.