Η μεταφορά και η εγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στην ηπειρωτική Ελλάδα ή σε άλλες νησιωτικές περιοχές της πατρίδας μας πραγματοποιούνται χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει ένα σχέδιο για τη διαχείριση των ανθρώπων αυτών.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Η κυβέρνηση αποφεύγει συστηματικά να απαντήσει σε εύλογα ερωτήματα που της απευθύνονται, είτε θεσμικά είτε από εκπροσωπήσεις πολιτών, όπως: Για πόσο χρονικό διάστημα θα φιλοξενούνται αυτοί οι άνθρωποι στη χώρα μας; Με δεδομένο τον πρόσφατο νόμο που ψήφισε η παρούσα Βουλή την 31η Οκτωβρίου 2019 (και μάλιστα με τη στήριξη και άλλων κομμάτων του Κοινοβουλίου), περί Διεθνούς Προστασίας, αυτοί οι άνθρωποι δεν δικαιούνται προστασίας, αφού προέρχονται είτε από ασφαλείς χώρες όπου δεν κινδυνεύει η ζωή τους είτε από χώρες που είναι ασφαλείς στο μεγαλύτερο τμήμα τους (ακόμη και στη Συρία οι όποιες εχθροπραξίες περιορίζονται στο 4% του εδάφους της). Γιατί, λοιπόν, δεν επιστρέφονται άμεσα στις χώρες τους;
Γιατί αντιμετωπίζονται ως «πρόσφυγες» αυτοί που δεν ζήτησαν άσυλο και προστασία στο πρώτο ασφαλές έδαφος όπου βρέθηκαν (λ.χ. Τουρκία) φεύγοντας από τη χώρα τους, όπως είχαν υποχρέωση να πράξουν;
Γιατί δεν επιστρέφονται άμεσα στις πατρίδες τους όσοι αναπτύσσουν παραβατικές συμπεριφορές, θέτοντας μάλιστα πολλές φορές σε κίνδυνο τη ζωή συμπατριωτών μας; Αναφορικά με το ευαίσθητο θέμα των λεγομένων «ασυνόδευτων ανηλίκων», γιατί δεν γίνεται προσπάθεια άμεσου επαναπατρισμού των μεγαλυτέρων εξ αυτών (λ.χ. άνω των 10 ετών), που μπορούν να δώσουν στοιχεία περί των συγγενικών τους προσώπων και του τόπου διαμονής τους, ώστε να επανασυνδεθούν με τις οικογένειές τους προκειμένου να μεγαλώσουν σε ένα οικείο πολιτισμικά και κοινωνικά περιβάλλον;
Αντί, λοιπόν, να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα των πολιτών, η κυβέρνηση δίνει κίνητρα στους δήμους προσπαθώντας να κάνει την Τοπική Αυτοδιοίκηση συνένοχό της στη διαδικασία εποικισμού της χώρας με ασιατικούς και αφρικανικούς πληθυσμούς, στην πλειονότητά τους μουσουλμανικού θρησκεύματος. Συγκεκριμένα, με τον Ν. 4662/2020 θεσπίστηκε ειδική χρηματοδότηση των δήμων ανάλογα με τον αριθμό των λαθρομεταναστών που φιλοξενούν σε δομές τους. Μάλιστα, η ελάχιστη κατ’ άτομο χρηματοδότηση αυξάνεται σε σημαντικό ποσοστό σε σχέση με την αναλογία παρανόμων μεταναστών και ντόπιου πληθυσμού! Δηλαδή, όσο αυξάνει η αναλογία αυτή εις βάρος των Ελλήνων της περιοχής τόσο περισσότερα χρήματα θα λαμβάνει ο δήμος, ενώ προβλέπεται ακόμη και αποζημίωση των δήμων από καταστροφές που τυχόν θα προκληθούν στις δομές.
Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα έχουν ήδη αναζητήσει καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, προσφέροντας πλέον τις παραγωγικές ικανότητές τους για την ανάπτυξη ξένων χωρών. Την ίδια στιγμή κι ενώ ήδη από τις 3/10/2019 ο κ. Μητσοτάκης είχε πει στην «Ώρα του πρωθυπουργού» ότι «άλλο πρόσφυγες και άλλο μετανάστες», ότι «Σύροι είναι πια μόνο δύο στους 10» (σήμερα πλέον σχεδόν κανείς!) και ότι δεν δικαιούνται να ομιλούν «αυτοί που αντιμετώπισαν το πρόβλημα είτε με ανικανότητα είτε με ιδεοληψία», όλα δείχνουν ότι η «αντιμετώπιση» του προβλήματος σήμερα γίνεται με άλλα κριτήρια, αυτά που προκύπτουν από την αξιοποίηση κεφαλαίων σκοτεινής προέλευσης, κυρίως αναφορικά με τη στόχευση και τα κίνητρα όσων τα παρέχουν. Προφανώς τα περί «ανθρωπιστικών» κινήτρων δεν πείθουν πλέον κανέναν…
*Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
