Οσοι έχουν πατημένα τα 40 θυμούνται την ειρωνική συγκατάβαση και τον -κάπως χαιρέκακο «οίκτο»- κάποιων ελαφρόμυαλων για τις ταλαίπωρες χώρες της Bαλκανικής που τους είχε πέσει κατακέφαλα το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Στην τάδε χώρα «μ’ ένα ξυραφάκι βγάζεις γκόμενα». Στη δείνα, «κοίτα τους κακομοίρηδες σε τι τυραννία ζούνε». «Σε κάθε γειτονιά κι ένας ρουφιάνος, ένας καγκεμπίτης». Στην παράλλη, λυπόμασταν τους κατοίκους που «δεν μπορούν ούτε σε μια καφετέρια να πάνε, να πιουν έναν καφέ, βρε παιδί μου. Μ’ ένα μπουκάλι ή ποτήρι στο χέρι καθένας τριγυρνάνε στις πλατείες σαν τα φαντάσματα». Και για όλες τις χώρες: «Πο πο πο, ουρές! Ο,τι και να κάνουν, σε μια ουρά θα κολλήσουν, θα περάσουν ώρες καρφωμένοι εκεί!» Φυσικά, πασπαρτού και μπαλαντέρ στην κάπως αλαζονική συμπόνια προς τους Ανατολικοευρωπαίους ήταν το γεγονός ότι πεινούσαν. Και πράγματι πεινούσαν. Κι εμείς σταυροκοπιόμασταν που μείναμε εκτός του σοσιαλιστικού κολαστηρίου και δεν βαρούσε ταμπούρλο η κοιλιά μας.
Και τα χρόνια πέρασαν, μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και καμαρώναμε σαν γύφτικα σκεπάρνια, και μας μπάσανε (από την τρύπα του απορροφητήρα) στο ευρώ και καμαρώναμε ακόμα περισσότερο και τη μια κλεπτοκρατία διαδεχόταν η άλλη οικογενειοκρατία (γαρνιρισμένη με μπόλικη λοβιτούρα και κομματικοκρατία), και βαρέσαμε κανόνι και μας φόρεσαν και μια υγιειονομική χουντάρα με πρόσχημα τον κορωνοϊό. Και όσα κοροϊδεύαμε τα λουστήκαμε ένα προς ένα.
Για να πάμε μέχρι τη γωνία να πάρουμε μια ασπιρίνη από το φαρμακείο πρέπει να στείλουμε sms στον Χαρδαλιά! Κι αν δεν έχεις στείλει sms ή δεν έχεις γραπτή δήλωση πού πας, για πόσο και τι θα κάνεις (ζήτω η ΚαΓκεΜπε!), θα επιβάλουν πρόστιμο 300 ευρώ σ’ εσένα, που ζεις σε μια Ελλάδα διαλυμένη οικονομικά, που πάει ολοταχώς για τη μεγάλη χρεοκοπία, με το χρέος της να φτάνει τα 400 δισ. ευρώ. Και από τις ουρές που δακτυλόδειχνες; Αλλο τίποτα! Υπάρχουν ουρές ακόμα και μπροστά από καταστήματα που δεν έχουν πελάτες, διότι περιμένουν να τους στείλει sms ο κατεστραμμένος μαγαζάτορας.
Συνεχίζεται…