Το ιδεολογικό πρόσημο της Επανάστασης του 1821 το προσδιόρισαν ο Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση. Από τη Λατινική Αμερική μέχρι τα Βαλκάνια η κατάργηση των δεσποτικών πολυεθνικών αυτοκρατοριών και η αντικατάστασή τους από τα έθνη-κράτη δικαίωσαν τους εξεγερμένους.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Τα προοδευτικά συντάγματα των νέων κρατών σηματοδοτούσουν την κατάργηση της φεουδαρχίας και την εισαγωγή της ισονομίας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Η πρόοδος της επιστήμης και του ορθολογισμού νομοτελειακά επέβαλε την κυριαρχία της αστικής τάξης, ενώ η ελπίδα της αναδιανομής της γης συσπείρωσε το σύνολο των αγροτικών πληθυσμών γύρω από την πολιτική αρχή του έθνους-κράτους.
Η Ελληνική Επανάσταση ήταν αστική, επειδή έμποροι και καπεταναίοι επαναπροσδιόρισαν τις δυνάμεις τους σε σχέση με κοτζαμπάσηδες και αγάδες, ανοίγοντας όχι μόνο σεντούκια, αλλά συμμετέχοντες και οι ίδιοι προσωπικά στον αγώνα. Η Επανάσταση ήταν επίσης κοινωνική, επειδή η συμμετοχή του αγροτικού πληθυσμού ήταν καθολική, και τέλος, σε αντίθεση με άλλες επαναστάσεις, κυρίως στην Αμερική, η Ελληνική Επανάσταση ήταν εθνική, επειδή οι επαναστάτες διαφοροποιήθηκαν πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά και γλωσσικά από τους εξουσιαστές τους. Δυστυχώς, όμως, 200 χρόνια μετά τον μεγάλο ξεσηκωμό, η Επανάσταση του 1821 απέτυχε σχεδόν στο σύνολο των σκοπών της.
Ο ελληνικός λαός είναι ο μοναδικός λαός μεταξύ των «πεφωτισμένων εθνών της Εσπερίας» ο οποίος διατηρεί στην εξουσία τις σημαντικότερες δομές της προεπαναστατικής τυραννίας, δηλαδή τον «κοτσαμπασισμό» και τον «φαναριωτισμό». Οι απόγονοι και οι επίγονοι πολιτικών οικογενειών, που διαχρονικά αποτελούσαν το μακρύ χέρι των κατακτητών στην Ελλάδα, ακόμα κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, ακυρώνοντας ουσιαστικά όχι μόνο τις αρχές της Επανάστασης, αλλά κυρίως τον ορθολογισμό που επέβαλε ο Διαφωτισμός.
Ενώ οι αντίπαλοι της κληρονομικής βασιλείας ισχυρίζονται ότι οι διάδοχοι δεν μπορεί να είναι το ίδιο πολιτικά ικανοί με αυτόν που διαδέχονται και συνεπώς όταν η κληρονομική βασιλεία κατέχει πολιτική εξουσία, είναι καταστροφική για τη χώρα. Αυτή όμως η λογική δεν έχει καμία ισχύ για τους πολιτικούς, επειδή ο λαός μέσω της ψήφου, που επέβαλαν οι επαναστάσεις, συντηρεί στην εξουσία «τα ίδια σόγια και τις ίδιες φάρες». Τα «πολιτικά τζάκια» αποτελούν όχι μόνο τη βιολογική συνέχεια του «κοτσαμπασισμού» και της Τουρκοκρατίας, αλλά επί τα χείρω επιδιώκουν να επιβάλουν πολιτικά έναν «εκσυγχρονισμένο νεοσκοταδισμό» μέσω της «τουρκολαγνείας».
Σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, οι ακαδημαϊκοί, οι διανοούμενοι, καθώς και η τέχνη υπηρετούν το αφήγημα του νεοοθωμανισμού. Την 25η Μαρτίου, αμέσως μετά την παρέλαση, τηλεοπτικός σταθμός ακολούθησε κανονικά το πρόγραμμά του προβάλλοντας τουρκικά σίριαλ. Ο λόγος είναι απλός και ερμηνεύσιμος. Ο ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία, όπως τα ίδια συμφέροντα είχε και ο ιδιοκτήτης ενός άλλου σταθμού που πριν από χρόνια προπαγάνδιζε ότι «οι Ελληνες περνούσαν καλά την περίοδο της Τουρκοκρατίας».
Την απαξίωση της Επανάστασης του 1821 την έχουν αναλάβει οι ακαδημαϊκοί που στηρίζουν πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. Μετά τις δηλώσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα», που στήριξαν εμμέσως το ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας στο Αιγαίο, έτερος αυτού του εσμού, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, έχει αναλάβει με τα χρήματα του ελληνικού κράτους να απομυθοποιήσει τον Κολοκοτρώνη «… η δίκη του Κολοκοτρώνη είναι εκείνη που διεύρυνε τις υποδοχές ενσωμάτωσης στα εθνικά στερεότυπα διότι στις ιδιότητες του σοφού και γενναίου πατριώτη προστέθηκαν και άλλες εξίσου δημοφιλείς: του αδικημένου και κυνηγημένου από ξένους. Η διελκυστίνδα “λαός-εχθροί του λαού” συνταιριάστηκε με τη σταθερά “αδικημένοι Ελληνες-άδικοι και επίβουλοι ξένοι”, η οποία βρήκε αρμονική εφαρμογή στο πρόσωπο του Κολοκοτρώνη».
Σύσσωμο λοιπόν το καλοπληρωμένο κατεστημένο, οι ελίτ και η πολιτική εξουσία στηρίζουν το νεοοθωμανικό ιδεολόγημα: Οι Έλληνες είναι τεχνικό έθνος, η Επανάσταση του 1821 έγινε από φαύλους και αλήτες, και συνεπώς κατέχουν παράνομα τα νησιά και τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Αμυνας, ο οποίος διέταξε ΕΔΕ για αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού ύστερα από επερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ στη Βουλή, ισχυριζόμενος ότι «τα συνθήματα κατά των Τούρκων στον Στρατό αποτελούν ρατσιστική συμπεριφορά».
Μετά σε όλο αυτό το σκηνικό του παραλογισμού ο μοναδικός Ελληνας που τίμησε το 1821 είναι ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου Κάρολος, το δάκρυ του οποίου μέσα στην απεραντοσύνη του καρακιτσαριού, του ανθελληνισμού και του παραλογισμού ανέδειξε το πραγματικό βάρος της Επανάστασης. Μαζί με τα αναθέματα για όλους τους άλλους, ο ελληνικός λαός οφείλει αιώνιο απέραντο σεβασμό και ευγνωμοσύνη στον Κάρολο.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
