Την ώρα που ο πρωθυπουργός του έκανε (νέο) τουριστικό τριήμερο, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς έβαλε λουκέτο στη Μύκονο. Γιατί, ας μην κρυβόμαστε, αυτά τα «μέτρα» μέσα Ιουλίου είναι σαν να βάζεις λουκέτο στο νησί. Δείτε τον βαθμό των ακυρώσεων -που παίρνει τη μορφή τσουνάμι- αμέσως μετά την ανακοίνωση των κυβερνητικών απαγορεύσεων και θα καταλάβετε.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Δεν αποκλείεται η Μύκονος να αποτελέσει τον πρώτο κρίκο της αλυσίδας με τοπικά lockdowns και σε άλλα νησιά που παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση των κρουσμάτων Covid, κάτι που, αν συμβεί, θα στείλει «αδιάβαστο» το φετινό τουριστικό καλοκαίρι για τη χώρα.
Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι ότι ΠΟΤΕ δεν μπορεί να προβλέψει. Και «παρεμβαίνει» μόνο όταν τα πράγματα βρίσκονται ήδη στο μη παρέκει. Oπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ποιος κυβερνητικός εγκέφαλος ήταν δύσκολο να σκεφτεί τι θα συνέβαινε στο βασίλειο της διασκέδασης; Είναι δυνατόν να απορεί κάποιος γιατί «γίνονται πάρτι στη Μύκονο και δεν τηρούνται οι αποστάσεις»; Μόνο εάν έχει πέσει από τον πλανήτη Αρη στη Γη, μπορεί να… εκπλαγεί από κάτι τέτοιο.
Το γεγονός ότι έχει εμβολιαστεί το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων του νησιού ήταν προφανές πως δεν θα αρκούσε, όταν οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις ξεπερνούν το 50%. Πού ήταν σε αυτό το σοβαρό θέμα η πρόληψη της κυβέρνησης; Εκεί έπρεπε να ληφθούν μέτρα και να ενημερωθούν οι επιχειρηματίες για να κάνουν τα κουμάντα τους. Τώρα είναι όλοι στον αέρα. Επιχειρήσεις και εργαζόμενοι.
Για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο στον τουρισμό. Πέρυσι, όταν υπήρχε πολύ μικρότερη γνώση σχετικά με την επιδημιολογικά δεδομένα, άνοιξαν αδιακρίτως τα σύνορα, μπήκαν δίχως έλεγχο άπαντες -ειδικά από τον Βορρά- και χρειάστηκε να περάσουν μήνες για να παραδεχθούν ο Άδωνις και οι άλλοι ότι είχαν κάνει λάθος. Φυσικά, το δικό τους λάθος έφερε στη συνέχεια τη διασπορά και φάγαμε στο κεφάλι το βαρύ κι ασήκωτο lockdown από τον Νοέμβριο και μετά.
Θα περίμενε κάποιος ότι το φετινό καλοκαίρι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά: Οτι η κυβέρνηση θα είχε χαράξει ένα ασφαλέστερο σχέδιο, στηριγμένο στο γεγονός των εμβολιασμών και της ενημέρωσης. Κυρίως, όμως, ότι θα είχε μια συγκεκριμένη στρατηγική, σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, γνωρίζοντας πως όταν λέμε «ελληνικό καλοκαίρι» πρωτίστως εννοούμε «νησιά». Και εκεί η Μύκονος έχει τον πρώτο λόγο, υποδεχόμενη τη νεολαία αλλά και τον πλούτο από κάθε μέρος της γης.
Τώρα τι λες; Τέλος η μουσική στο νησί που δεν κοιμάται. Τέλος η διασκέδαση, με δυο λόγια, τέλος τα πάντα. Ταυτόχρονα βάζεις ακριβώς στην ίδια μοίρα εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Με αυτή την αξιολόγηση πώς θα πείσεις αύριο τον ανεμβολίαστο να κάνει το εμβόλιο, όταν βλέπει πως σε περιπτώσεις όπως της Μυκόνου δεν έχει κανένα προνόμιο;
Ο τουρισμός αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται ΣΟΒΑΡΑ, με πραγματικό σχέδιο, όχι με αποφάσεις στο πόδι. Οταν όμως εκείνο που ενδιαφέρει τους υπευθύνους είναι να κάνουν ένα… τριήμερο ταξιδάκι και ταυτόχρονα να χρεώνουν κάθε ευθύνη στον πολίτη, τότε δυστυχώς θα την πληρώνουν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι.
