Τρεις μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση κινδυνεύει να μπει χωρίς λόγο και αιτία σε ένα μαύρο σύννεφο: στο μαύρο σύννεφο της έντασης για θέματα νόμου και τάξης.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Αν μπει κάποιος στον κόπο να μελετήσει την ιστορία της Μεταπολίτευσης από το 1974 και εντεύθεν, πολύ δε περισσότερο μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989, θα διαπιστώσει ότι η Αριστερά, ελλείψει ιδεών, κάνει καριέρα στην πατρίδα μας ως «θύμα». Ως κλαίουσα από τα χημικά και ως δαρμένη από τα ΜΑΤ. Παίζοντας τις περισσότερες φορές θέατρο, όπως οι ποδοσφαιριστές που παριστάνουν τους τραυματισμένους.
Με την παραμικρή αφορμή υψώνει τους τόνους για να επαναφέρει τη συζήτηση στο αστυνομικό κράτος (αγαπημένο της θέμα), στα ΜΑΤ, στην καταστολή, στο ηρωικό «λαέ, κοίτα, μας δέρνουν». Είναι όρος επιβίωσης γι’ αυτούς. Γι’ αυτό άλλωστε και προκαλούν. Τη μία με δηλώσεις βουλευτών τους για τις μολότοφ, την άλλη με δηλώσεις βουλευτών τους για το αλυσοπρίονο. Άποψή μου είναι η εξής: Δεν τα έχει αυτά ανάγκη η Ν.Δ. Δεν τα έχει ανάγκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν τα έχει ανάγκη η ταλαιπωρημένη οικονομία, που μετά τις θύελλες των Μνημονίων απαιτεί ηρεμία και ειρήνη. Δεν τα έχει ανάγκη ο τόπος.
Και όμως! Λες και η Δεξιά δεν πήρε κανένα μάθημα από την ιστορία της, σύγχρονη και νεότερη, αντί να σβήνει τις φωτιές συμπεριφέρεται σαν να επιθυμεί να τις ανάβει. Σαν να θέλει να γίνει συμπαίκτρια στην οξύτητα. Με πρωταγωνιστές συνδικαλιστές της Αστυνομίας, υπουργούς και υφυπουργούς, βουλευτές, κομματικά στελέχη. Ειλικρινώς, δεν καταλαβαίνω! Τι δουλειά έχουν να αναπτύσσουν δημόσιο λόγο και να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι της Πολιτείας συνδικαλιστές της Αστυνομίας προαναγγέλλοντας αποφάσεις της;
Τι δουλειά έχει ο κ. Μπαλάσκας να δηλώνει ότι «είναι έτοιμες οι φυλακές για όποιον ρίξει μολότοφ»; Στο όνομα ποίου ομιλεί; Του υπουργού Δημόσιας Τάξης; Της Δικαιοσύνης; Είναι μακριά χειρ; Τι δουλειά έχουν υπουργοί να δηλώνουν ότι «το ξύλο είναι αναγκαιότητα» και η Αστυνομία «πρέπει να σπάει πόρτες»; Είναι στην αρμοδιότητά τους; Τι δουλειά έχουν υφυπουργοί να υποστηρίζουν ότι «όπλα από την ΑΣΟΕΕ ψωνίζει ο στρατός της Συρίας»; Και βεβαίως τι δουλειά έχουν τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια; Δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί που μιλάνε, αποφασίζουν, δυναμιτίζουν το κλίμα ότι ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα δεν διευκολύνει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό στο τιτάνιο έργο τους να ανατάξουν την οικονομία; Δεν συνειδητοποιούν ότι γίνονται οι καλύτεροι χορηγοί επικοινωνίας της βαριά ηττημένης Αριστεράς, την οποία συσπειρώνουν τη στιγμή που δίνει την εικόνα διάλυσης; Δεν συναισθάνονται ότι στην καύσιμη ύλη που υπάρχει για το Μεταναστευτικό στην κοινωνία από τα Δεξιά προσθέτουν και άλλη χύνοντας βενζίνη από τα Αριστερά;
Προσοχή βεβαίως, για να μην παρεξηγηθούμε! Η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει πολιτική δημόσιας τάξης και ασφάλειας με πυγμή και πειθώ. Ήδη έχει να επιδείξει έργο με την επιστροφή του κράτους στα Εξάρχεια και στα πανεπιστήμια, σε χώρους όπου στο παρελθόν απολάμβαναν προνομιακό καθεστώς ετεροδικίας συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Άλλο όμως αυτό και άλλο να προκαλείς στις τηλεοράσεις «έχουμε έτοιμες τις φυλακές για εσάς». Μια Πολιτεία που νιώθει αυτοπεποίθηση δεν απειλεί με συλλήψεις. Παρακολουθεί ήρεμη και αν διαπραχθεί παράνομη πράξη τότε, ναι, προχωρά και σε συλλήψεις. Μια Πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της δεν αφήνει τους συνδικαλιστές της αστυνομικούς να κάνουν προσωπική πολιτική δυναμιτίζοντας το κλίμα. Τους στέλνει το μήνυμα να μαζευτούν.
Και βεβαίως μια Πολιτεία που αισθάνεται έγνοια για τις περιουσίες των πολιτών δεν αφήνει υπουργούς να κάνουν δημόσια διαπαιδαγώγηση για την αναγκαιότητα του ξύλου προκειμένου να επιβληθούν ο νόμος και η τάξη· ούτε επιτρέπει σε βουλευτές της να δηλώνουν ότι δεν συμβαίνει και τίποτε «αν τρέξει λίγο αιματάκι». Για τρεις μήνες διακυβέρνησης είναι πολλά τα κρούσματα, κύριε πρωθυπουργέ. Έξυπνη πολιτική δημόσιας τάξης δεν είναι αυτή που τροφοδοτεί την ένταση με την Αριστερά και κόβει εισιτήρια στη δεξιά κομματική βάση. Έξυπνη πολιτική δημόσιας τάξης είναι αυτή που προστατεύει τον πολίτη με τη λιγότερη δυνατή ένταση. Αυτή ικανοποιεί και τη χώρα και τη βάση.
