Με ρωτούν κάποιοι φίλοι κατάπληκτοι πώς είναι δυνατόν στο μείζον θέμα με τους ΛΟΑΤΚΙ γάμους να λέει ο Κουτσούμπας αυτά που κανονικά έπρεπε να λένε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Εύλογη η απορία, αλλά προφανής και η απάντηση.
Ο Κουτσούμπας είναι πολιτικό ζώο με μεγάλη εμπειρία. Ξέρει πολύ καλά ότι αν στηρίξει αυτό το έκτρωμα, δεν θα μπορεί να κυκλοφορήσει στις εργατικές συνοικίες της φτωχολογιάς απ’ όπου το ΚΚΕ αντλεί ένα μεγάλο μέρος της δύναμής του. Επίσης ο Στάλιν, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα φιλικός με τους «δικαιωματισμούς». Και πολύ περισσότερο τέτοιου είδους…
Επομένως ο Κουτσούμπας δεν έγινε ξαφνικά δεξιός. Τα ψηφαλάκια μετράει. Αντιθέτως, η Δεξιά στην Ελλάδα έπαψε να είναι Δεξιά. Είναι κάτι άλλο. Που στην αργκό του διαδικτύου θα προσδιοριζόταν μεταξύ «φιλελέφτ» και «ακροκεντρώου».
Το κατόρθωμα αυτό ανήκει ασφαλώς στον Μητσοτάκη. Πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Τον είχε διευκολύνει ασφαλώς και ο Σαμαράς. Στα χρόνια του Μνημονίου η Νέα Δημοκρατία έχασε την ιδεολογική της ταυτότητα. Και τα τελευταία ίχνη του κοινωνικού της χαρακτήρα. Μιας παράταξης εξουσίας δηλαδή, που χωρίς να είναι εχθρική στο κεφάλαιο πασχίζει και για το ψωμί του κοσμάκη.
Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά πάλευε για τους… δανειστές. Και αντί να προασπίσει τα συμφέροντα των χαμηλόμισθων και των συνταξιούχων, έσπευσε να προσφέρει τα δικαιώματά τους βορά στις αρπακτικές διαθέσεις των Γερμανών.
Στα χρόνια του Σαμαρά η Νέα Δημοκρατία απώλεσε το ανθρώπινο πρόσωπο. Και στην προσπάθειά της να εκποιήσει άρον άρον τη δημόσια περιουσία ενδύθηκε πρόθυμα τον μανδύα του ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού.
Στα χρόνια του Σαμαρά επίσης η Νέα Δημοκρατία «μπολιάστηκε» με ακραία τυχοδιωκτικά στοιχεία. Εφερε στις τάξεις τα «γκανιάν» του ΛΑΟΣ. Και ταυτόχρονα έφερε και τον άθλιο αντιρατσιστικό νόμο. Αγκάλιασε τα πραγματικά φασιστοειδή και κατέληξε να κυνηγάει αυτόν που θα τολμήσει να πει τον Ρομά… γύφτο.
Το κακό, λοιπόν, άρχισε από τότε και καλό είναι να το θυμόμαστε. Ο Κυριάκος απλώς το… τερμάτισε, γιατί σε αντίθεση με τον Σαμαρά δεν είναι ούτε αισθάνεται δεξιός. Μισεί την πατροπαράδοτη ελληνική Δεξιά. Είναι ένας υπερπροοδευτικός, ευρωλάγνος νεοφιλελεύθερος. Και δεν αναγκάστηκε να γίνει έτσι όπως ο Σαμαράς, λόγω των Μνημονίων που μας έφεραν με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ο Κυριάκος είναι «νεοφιλελέφτ» εκ πεποιθήσεως. Ετσι εκπαιδεύτηκε. Να λατρεύει το πνεύμα του Νταβός, την αποκρατικοποίηση μέχρι τελικής πτώσης, την αποσάρθρωση της εθνικής ταυτότητας, τα πολυπολιτισμικά μπολιάσματα και φυσικά τις πάσης φύσεως σεξουαλικές ιδιαιτερότητες.
Το κακό είναι πως ο Κυριάκος θέλει να μεταλαμπαδεύσει την κοσμοθεωρία του στον λαό. Να «ξεβλαχέψει» τους Ελληνες, όπως ο Κασσελάκης τους βουλευτές του, και να τους φέρει πιο κοντά με την πολιτική ορθότητα της… πεφωτισμένης Εσπερίας του κόμητος Καλέργκι. Της νέας πολύχρωμης Ευρώπης δηλαδή, που θα χωράει όλες τις φυλές, τις θρησκείες και τις… αποκλίσεις.
Πολύ ωραίο το όραμα, το συμμερίζονται αρκετοί στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τα πιστεύω ενός συντηρητικού κόμματος. Ο Κυριάκος έκοψε οριστικά τον ομφάλιο λώρο της Νέας Δημοκρατίας με την πατροπαράδοτη ελληνική Δεξιά.
Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι πολυστενοχωριέμαι. Γιατί ο όρος «δεξιός» τείνει να καταργηθεί διεθνώς. Οπως και το «αριστερός». Οι ιδεολογικές αυτές ετικέτες του παρελθόντος έχουν χάσει προ πολλού το νόημά τους. Η κατάταξη στις πτέρυγες του πολιτικού φάσματος δεν γίνεται πλέον γύρω από έναν κάθετο άξονα.
Η διαχωριστική γραμμή είναι οριζόντια. Πατριώτες εναντίον εθνομηδενιστών. Και παραδοσιακοί εναντίον «δικαιωματιστών». Αφήστε που πλέον στις έρευνες κοινής γνώμης αυτοί που δίνουν τις πιο συντηρητικές απαντήσεις αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί. Και αυτοί που φλερτάρουν με τη woke ατζέντα ως δεξιοί!
Υπ’ αυτήν την έννοια λοιπόν βρίσκω απολύτως αδιάφορο τι ταμπέλα θα προσάψει η γλώσσα της ευρωπαϊκής πολιτικής ορθότητας στους πατριώτες. Θέλουν να μας πουν εθνικιστές; Θέλουν να μας πουν ακροδεξιούς; Λαϊκιστές; Τιμή μας και καμάρι μας. Από τη στιγμή που η Λαϊκή ή Κοινωνική Δεξιά στην Ελλάδα πέθανε κι από την ώρα που ένας ολόκληρος αξιακός κώδικας γκρεμίστηκε, με την Ορθόδοξη Εκκλησία των πουλημένων και εξωνημένων να μην ορθώνει ουσιαστικό ανάχωμα στη διάβρωση, ας μας λένε όπως θέλουν.
Το ζήτημα είναι αν εμείς οι «ακροδεξιοί» σε όλη την Ευρώπη μπροστά στις επερχόμενες εκλογές του φθινοπώρου θα δώσουμε ένα γερό μάθημα σε αυτούς που μας υποτιμούν νομίζοντας ότι ο πατριωτισμός ως έννοια τελείωσε. Είναι καιρός η σιωπηρή πλειοψηφία να επιβληθεί στις φωνασκούσες, καλοβολεμένες μειοψηφίες και να τελειώνουμε με το καλαμπούρι του δικαιωματισμού της ελίτ και των γόνων με τα εκκεντρικά γούστα…
