Είναι αλήθεια. Η φημολογία για την τιμητική «αποστρατεία» του Τζέφρυ Παπανδρέου διά της αναλήψεως του ύπατου πολιτειακού αξιώματος προβλημάτισε όλους τους οπαδούς του μαύρου πολιτικού χιούμορ.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«Θα ξεμείνουμε από Γιωργάκη;» αναρωτηθήκαμε σχεδόν έντρομοι, αρνούμενοι να αποδεχθούμε τη σκληρή πραγματικότητα, η οποία είναι πεισματάρα και λέει: Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι για χόρταση. Μπορεί ο Τσίπρας να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ενδέχεται αυτό που εύχεται να γίνει δεκτό – άλλωστε, μια χαρά τού πάει η ανάθεση τοιούτων καθηκόντων. Κι ο Γιωργάκης άνετα μπορεί να υπογράφει συμφωνίες τεφαρίκια σαν αυτή των Πρεσπών, καθώς κι ένα σωρό Προεδρικά Διατάγματα, που θα κάνουν τα χατίρια των πιστωτών μας. Όμως, τι θα απογίνουμε εμείς;
Κι εκεί, πάνω στον ζόφο της περιοχής που βρίσκεται πλησίον της απογνώσεως, ανεφάνη το φως μιας κλειστής ψησταριάς, που έχει ανάψει τα αντικουνουπικά τα LED τα φωτάκια της και ακούς τις μύγες που πέφτουν πάνω τους, κάνουν «πσσστζζτζζζτ!!!» και πάνε καλιά τους.
Ω, ναι! Ήταν τα φωτάκια που ενέκρινε ο Κώστας Μπακογιάννης να «στολίσουν» το κέντρο των Αθηνών για τα Χριστούγεννα – μια χειρονομία που αναμφιβόλως θα θεωρήσουν έως και εφιαλτική όλα τα έντομα που έχουν χάσει συγγενείς τους σε συστοιχίες αντικουνουπικών φωτακίων σε χασάπικα και ψησταριές.
Ο Κώστας ο Μπακογιάννης, με το σταθερά σπινθηροβόλο βλέμμα, σίγουρα είδε τι του πρότειναν από το Ίδρυμα Ωνάση (ανέλαβε την επιμέλεια του εορταστικού στολισμού της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας) και το ενέκρινε! Και μόνο αυτό το τοσοδούλι περιστατικούλι στην ενδιαφέρουσα πολιτική διαδρομή του ανδρός φανερώνει την αξιοσημείωτη πολιτική συγγένειά του με τον αναντικατάστατο Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Κώστας ο Μπακογιάννης δικαιώνει για μια εισέτι φορά το αρχαίο ρητό (σ.σ.: βρε, μια μανία που έχουμε ορισμένοι με το… παρελθόν) «εξ όνυχος τον λέοντα». Από αυτό δα το νυχάκι διακρίναμε έναν γόνο της δυναστείας Μητσοτάκη που είναι εφάμιλλος ολόκληρου Γιώργου Παπανδρέου!
Συνεχίζεται και αύριο με ακόμα μεγαλύτερες… ομορφιές.
