Αυτή την εβδομάδα είδα την καταπληκτική πολεμική ταινία «1917» του Σαμ Μέντες.
- Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
Μια ιστορία που εξελίσσεται στα χαρακώματα του A’ Παγκοσμίου Πολέμου το έτος 1917, όπου δύο θαρραλέοι Βρετανοί στρατιώτες επιχειρούν να εισχωρήσουν με αυταπάρνηση στη «no man’s land», στη βομβαρδισμένη απόκοσμη και φρικιαστική περιοχή μεταξύ των δύο αντικρουόμενων πλευρών.
Στην προσπάθειά τους να προχωρήσουν προς την αντίπαλη γερμανική πλευρά, ο θεατής ζει τον πόλεμο (με μια κάμερα που τραβάει μονοπλάνο όλο το έργο!) σε όλη του τη σκληρότητα, αλλά παρακολουθεί και την ηρωική διάσταση των απλών ανθρώπων.
Απλοί άνθρωποι οι στρατιώτες που έχουν ένα κοινό: ήταν όλοι τους άντρες. Καμία γυναίκα δεν κάνει την εμφάνισή της ως πολεμιστής στην ταινία. Καμία προσπάθεια ορθοπολιτικής και φεμινισμένης διαστρέβλωσης της Ιστορίας (όπως γίνεται σε άλλες ταινίες) με γυναίκες-αμαζόνες να πολεμούν και να ηγούνται σε βάρβαρες πολεμικές συνθήκες, ενώ οι άντρες να ακολουθούν.
Όποιος δει το συγκεκριμένο έργο θα καταλάβει εύκολα ότι οι πολεμιστές εκτελούσαν τις εντολές στις πιο απάνθρωπες καταστάσεις. Η σκληρή ρεαλιστική οπτική του σκηνοθέτη έδειξε ακόμα και λοχαγούς που βάζανε τα κλάματα στο πεδίο της μάχης και λύγιζαν, τους έπιανε κρίση πανικού και μετατρέπονταν σε αβοήθητα μωρά. Θυμάμαι τον θαρραλέο μυστακοφόρο έφεδρο λοχία που με το περίστροφο ψηλά απειλούσε τους στρατιώτες να βαδίζουν μπροστά και να μη λιποτακτήσουν, αλλιώς θα τους εκτελούσε.
Είναι το πεδίο της μάχης για τις γυναίκες; Είναι ο πόλεμος μια κατάσταση που ταιριάζει στο αδύναμο φύλο; Είναι συμβατό με τη γυναικεία φύση να ζει τέτοιες κακουχίες, δοκιμασίες και βαρβαρότητες; Προφανώς και όχι. Δεν είναι τυχαίο που από τη λίθινη εποχή ακόμα ο άντρας ήταν αυτός που πολεμούσε, που έθετε τον εαυτόν του ως «αναλώσιμο» στη μάχη ώστε να προστατεύσει την οικογένειά του και τα ιερά του. Μόνο στην πρόσφατη ιστορία δειλά δειλά είδαμε γυναίκες να λαμβάνουν διοικητικές θέσεις στο στράτευμα, και κάποιες ελάχιστες από αυτές να έχουν μάχιμες θέσεις.
Όμως η γυναικεία φύση δεν είναι πολεμική ούτε κατασκευασμένη να αντέχει τόσο σκληρές κακουχίες. Η μητρότητα είναι ο σκοπός της γυναίκας, ενώ ο στόχος του συζύγου της είναι να είναι προστάτης και πάροχος προς την οικογένειά του, και πολεμιστής για το έθνος του όταν χρειαστεί.
Η μεταμοντέρνα διαστρέβλωση και αλλοίωση αυτών των ρόλων είναι αφύσικη και βάλλει κατά της γυναίκας. Προστατεύουμε τις γυναίκες, καμία γυναίκα στην πρώτη γραμμή της μάχης.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)