Οποιοδήποτε μέτρο έχει ως αφετηρία σκέψης την υγεία του πολίτη δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενο. Έστω κι αν περνάει μέσα από «στενωπό» αντιδράσεων. Θα πρόσθετα τη λέξη «εφήμερων», αν δεν γνώριζα ότι η ξεροκεφαλιά του λαού μας παίζει καταλυτικό ρόλο στη λαθεμένη επιμονή.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Η εδραίωση του αντικαπνιστικού νόμου είναι κάτι που λειτουργεί θετικά, αν εξαιρέσουμε -όπως εξαρχής επισημάνθηκε από τη συντριπτική πλειονότητα– την εμμονή ορισμένων στο 1142, δηλαδή στη σύγχρονη μορφή «ρουφιανιάς» σε έναν τόπο ο οποίος στο παρελθόν υπέφερε από αυτές τις συμπεριφορές.
Σιγά σιγά όμως οι περισσότεροι αρχίζουν να προσαρμόζουν την έξοδό τους με τις συνθήκες του αντικαπνιστικού νόμου, προσπαθούν να μη φέρνουν σε δύσκολη θέση τους καταστηματάρχες και τους μη καπνίζοντες πελάτες, υπομένοντας λίγο κρύο παραπάνω, όταν αναγκαστικά βγαίνουν στο… ύπαιθρο για να καπνίσουν. Δεν λέω, βεβαίως, ότι τούτο συμβαίνει από όλους και παντού. Στην Ελλάδα είμαστε! Όμως κάθε μέρα που περνάει είναι κέρδος, όχι έλλειμμα…
Πριν από λίγα 24ωρα έγινε γνωστή η πρόθεση της κυβέρνησης να νομοθετήσει και σχετικές απαγορεύσεις που αφορούν την κατανάλωση αλκοόλ από ανηλίκους και εγκύους και βέβαια την αυστηροποίηση των ελέγχων για τους οδηγούς. Με το χέρι στην καρδιά, πείτε μου ποιος μπορεί να διαφωνήσει με τα παραπάνω;
Ζούμε στη χώρα όπου όλοι, κάπου, κάποτε, έχουμε δει τη χυδαία εικόνα πατέρα να δίνει μπίρα ή κρασί στο δεκάχρονο παιδί του μόνο και μόνο για να φουσκώσει… περηφάνια απευθυνόμενος στην παρέα του «πόσο μάγκας» είναι ο γιος που από μικρός… μαθαίνει και ακολουθεί τα χνάρια του!
Έχουμε δει άπειρες φορές εγκύους να πίνουν σαν σφουγγάρια και να καπνίζουν σαν τσιμινιέρες αψηφώντας τον κίνδυνο για τη ζωή που ετοιμάζονται να φέρουν στον κόσμο. Όσο για το τραγικό φαινόμενο της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ, δεν χρειάζεται να θυμίσω ότι η Ελλάδα δυστυχώς βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των τροχαίων δυστυχημάτων από τούτο τον λόγο.
Θα επαναλάβω όσα είχα γράψει και τις μέρες που ήρθε προς ψήφιση ο αντικαπνιστικός: Καλώς ή κακώς, ό,τι δεν περνάει μέσα από τη «συνείδηση» επιβάλλεται διά του νόμου. Όταν ο ανήλικος έχει ξεφύγει από τον έλεγχο της οικογένειας ή παρασύρεται από την παρέα σε κατανάλωση αλκοόλ, τότε ο μοναδικός τρόπος να περιοριστεί το φαινόμενο είναι να αισθανθεί ο ίδιος τον φόβο του νόμου και αντίστοιχα εκείνος που θα του πουλήσει το αλκοόλ το πρόστιμο που θα τον πονέσει και θα τον αποτρέψει μια και καλή την επόμενη φορά.
Ο ανήλικος πότης πολλές φορές συνδέεται και με το τιμόνι. Διπλό «έγκλημα». Όμως ακόμη και ποδήλατο να καβαλάει, δεν γίνεται να μπορεί οπουδήποτε να προμηθευτεί όποιο ποτό θελήσει.
Κι επειδή η λύση δεν είναι φυσικά το… face control, το ζήτημα λύνεται απευθείας, νομοθετικά, με την υποχρεωτική επίδειξη ταυτότητας στα μαγαζιά. Τούτο ώστε να μην γκρινιάζουν άδικα και οι καταστηματάρχες ότι μετά την απαγόρευση του τσιγάρου έρχεται ακόμη ένα σοβαρό «πλήγμα». Πλήγμα δεν είναι η προστασία του πολίτη, πόσο μάλλον του ανηλίκου.
Εκεί πάντως που πρέπει άμεσα να επικεντρωθεί η κυβέρνηση είναι η καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Οι εφιαλτικές ώρες που βίωσαν ο Διονύσης Σχοινάς και η Καίτη Γαρμπή με τη ληστεία στο σπίτι τους απέδειξαν ακόμα μια φορά ότι οι κακοποιοί δρουν ανεξέλεγκτοι, ανεξάρτητα αν ο στόχος τους είναι ένα επώνυμο ζευγάρι ή μια ανυπεράσπιστη γριούλα. Το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών καθημερινά μεγαλώνει, ανεξάρτητα σε ποια περιοχή ζουν. Και τούτο πρέπει να αποτελέσει βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης. Με πράξεις, όχι με λόγια.
Ανάμεσα στις πράξεις είναι να τιμωρήσει παραδειγματικά, φυσικά, άθλιες συμπεριφορές όπως αυτή του αστυνομικού ο οποίος χαστούκισε ένα 11χρονο παιδάκι. Γιατί κάποιοι έχουν ξεφύγει νιώθοντας «εξουσία»…