Η απόφαση του προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα να επιστρέψει ως απαράδεκτο -και μάλιστα με κλητήρα- στον Γιάνη Βαρουφάκη το στικάκι με την παράνομη ηχογράφηση των συνεδριάσεων του Eurogroup αποτελεί εξέλιξη μείζονος πολιτικής σημασίας. Και μάλιστα, τριπλής.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Όποιος επιχειρήσει να την προσπεράσει ή να την αναγνώσει με παραπολιτικά κριτήρια θα διαπράξει μείζον λάθος. Θα πέσει έξω. Είναι τριπλής σημασίας διότι, πρώτον, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να δεχθεί ο πρόεδρος να παραλάβει το Ελληνικό Κοινοβούλιο στικάκι με παράνομες ηχογραφήσεις ευρωπαϊκού οργάνου, έστω άτυπου, όπως το Eurogroup.
Θα άνοιγε για το μέλλον μεγάλος και ολισθηρός δρόμος. Θα ήταν ολέθριο να παραλάβει η Βουλή προϊόν εγκληματικής πράξης (όταν αυτή συνετελέσθη). Αν υιοθετείτο αυτή η λογική, αύριο η Βουλή των Ελλήνων θα καλείτο να παραλάβει από κάποιον Βαρουφάκη του μέλλοντος στικάκι με παράνομη ηχογράφηση συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου. Στικάκι με παράνομη ηχογράφηση συνομιλίας πρωθυπουργού με υπουργό. Η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι, όμως, κέντρο υποδοχής κοριών. Ούτε επιβράβευσης υποκλοπέων. Αλλη είναι η αποστολή της. Ο δε δημόσιος βίος βασίζεται σε ένα αγαθό που είναι μάλλον άγνωστο στον κύριο Βαρουφάκη: στην εμπιστοσύνη.
Δεύτερον, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν (της εθνικής κρίσης διαγραφομένης) ο πρωθυπουργός της χώρας να επιτρέψει ύπουλο χτύπημα στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μετά τις εθνικές εκλογές, με πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι προσωπικές σχέσεις των πρώτων τη τάξει -μεταξύ άλλων- πολιτειακών παραγόντων έχουν αποκατασταθεί. Οι προσωπικές επιθέσεις κατά των «γυναικόπαιδων» ανήκουν στο παρελθόν. Ο Μητσοτάκης δεν κάνει στον Τσίπρα τις αθλιότητες που διέπραξε εναντίον του αυτός. Ο Τσίπρας, από την πλευρά του, «δίνει» περισσότερη συναίνεση στον πρωθυπουργό από όσο κάποιοι κορυφαίοι του κόμματός του, οι οποίοι κινούνται δραστήρια στο παρασκήνιο (όχι υπέρ του απαραιτήτως).
Γενικότερα, συμπεριφέρεται κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορέσει να ανταλλάξει δυο κουβέντες και να συνεννοηθεί με τον Κυριάκο (σε τι έκταση, θα φανεί), αν κρίσιμες εθνικές περιστάσεις το απαιτήσουν.
Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε συναινετική στάση στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, στο Σύνταγμα, στην ψήφο των αποδήμων, στις βάσεις των ΗΠΑ (κατ’ ουσίαν), στον σχολιασμό της επιστολής Πομπέο (ο Αλέξης δέχθηκε εισηγήσεις να τη συγκρίνει με την επιστολή Κίσιντζερ, αλλά τις απέρριψε), σε κρίσιμα νομοσχέδια. Προχθες, ο πρωθυπουργός διά του προέδρου της Βουλής επικύρωσε πως υπάρχει μεταξύ τους γραμμή συνεννόησης.
Ακύρωσε εν τη γενέσει του το υπολογισμένο εσωκομματικό χτύπημα Βαρουφάκη κατά Τσίπρα εν όψει του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, αφού προηγήθηκε μια κλασική κοκορομαχία μεταξύ τους με ατάκες για μαγκάλια, για να τηρηθούν τα προσχήματα. Το έπραξε αυτό ο Κυριάκος όχι μόνο γιατί είναι ένας fair παίκτης -είναι, όταν τον παίζεις τίμια-, αλλά γιατί και εκείνος σκέφτεται πως πρέπει να τα έχει καλά με την αντιπολίτευση και τον αρχηγό της στις ημέρες που έρχονται. Το έπραξε επίσης διότι, κατά βάθος, επιδιώκει τη σταθερότητα της ηγεσίας Τσίπρα, που του είναι πλέον γνώριμη και προβλεπτή.
Τη στιγμή που ο κλητήρας της Βουλής παρέδιδε λοιπόν στον Γιάννη Βαρουφάκη το στικάκι του, στην πραγματικότητα παρέδιδε και ένα μήνυμα εκ μέρους των κυρίων Μητσοτάκη – Τασούλα: «Δεν σου επιτρέπουμε να γίνεις αυτό που πάντοτε επεδίωκες, ο πυροκροτητής του συστήματος». Το γεγονός ότι κυβέρνηση και Βαρουφάκης ταυτίζονται σε ορισμένες διεθνείς επιχειρηματικές αναφορές τους δεν σημαίνει ότι ταυτίζονται στις στρατηγικές τους.
Τρίτον, η απόφαση Τασούλα έχει, κατά τη γνώμη μας, και μια άλλη ανάγνωση. Πολιτική. Η Βουλή απορρίπτει τις παράνομες ηχογραφήσεις. Μπορεί σε κάποια φάση να νομοθέτησε ανοήτως ότι οι υποκλοπές που γίνονται από τυχόν βαλιτσάκια επιχειρηματιών είναι νόμιμες (εκεί μάλλον «πάτησε» ο Γιάνης για να ζητήσει από τον Αρειο Πάγο τη νομιμοποίηση των κοριών), αλλά τώρα πιστοποιεί στο ανώτερο δυνατό επίπεδο ότι τις αποδοκιμάζει.
Και όποιος επιχειρήσει να κάνει χρήση τους σε επιτροπές του Κοινοβουλίου ίσως στιγματιστεί και αυτός ως «βαστάζος». Άλλων, τρίτων, αλλά βαστάζος. Η επισήμανση έχει σημασία, διότι στο πλαίσιο της λειτουργίας κάποιων επιτροπών της Βουλής μαίνεται ένας σιωπηρός ακήρυχτος εσωκομματικός πόλεμος. Κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν τις επιθυμίες τους, μα ο Μητσοτάκης σχεδόν σταθερά τους βάζει φρένο, διότι δεν συγκυβερνά. Το προηγούμενο που δημιουργήθηκε χθες στη Βουλή θα το βρούμε μπροστά μας λίαν προσεχώς.
Για την ιστορία, τέλος, δύο υστερόγραφα:
1. Πολιτικά ενδιαφέρον, ότι ο Βαρουφάκης κάλεσε τους αρχηγούς να ζητήσουν συγγνώμη στον Αντώνη Σαμαρά και τον Γιώργο Παπανδρέου.
2. Ο Τσίπρας είναι στρατηγικός παίκτης απλής αναλογικής. Αποφεύγει να σηκώσει το γάντι και να ανοίξει μέτωπο με τον Βαρουφάκη, όχι μόνο γιατί ο ένας ξέρει τις πομπές του άλλου, μα και διότι έχει ως τελικό στόχο τους ψηφοφόρους του Βαρουφάκη στον δεύτερο γύρο των εθνικών εκλογών, μετά τον πρώτο της αναλογικής.
Όταν ο Νίκος Χατζηνικολάου τον προκάλεσε τις προάλλες, στον ΑΝΤ1, να επικυρώσει πρωτοσέλιδο της «Εστίας» ότι του τηλεφώνησε αξημέρωτα μετά τη Ρίγα ο Τζακ Λιου και του ζήτησε να μην εμπιστεύεται τον υπουργό του επί των Οικονομικών, εκείνος ούτε επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε. Ψέλλισε απλώς «είχα διαρκή επικοινωνία με τον Λιου, αλλά… δεν θυμάμαι». Υπό το φως των νέων δεδομένων, ίσως πρέπει. Αρκετά κράτησε η αμνησία του.
