Eσείς γνωρίζατε ότι η Ελληνική Αστυνομία διαθέτει θρησκευτική υπηρεσία, ιερέα επικεφαλής της, προστάτη άγιο, ημέρα που τον εορτάζει, και περιοδικό για τον χριστιανισμό; Ισχύει.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Η υπηρεσία αυτή, που στέκεται δίπλα στους αστυνομικούς και στις οικογένειές τους όταν αναζητούν αγκωνάρι στις φουρτούνες που αντιμετωπίζουν καθημερινά στον δρόμο, ιδρύθηκε το 1833, νομοθετήθηκε το 1944 με τον νόμο 1421 και έχει προστάτη της τον άγιο Αρτέμιο, λείψανο του οποίου υπάρχει στη Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στη Σχολή Αξιωματικών.
Εάν παρατηρήσεις προσεκτικά τους αστυνομικούς, θα το καταλάβεις, άλλωστε: Κομποσκοίνια φορούν στο χέρι τους οι περισσότεροι. Κάνω αυτή την εισαγωγή για να καταδείξω τι σημαίνει για την πατρίδα μας, για τους πιστούς, για τους αστυνομικούς, για όλους η έφοδος της ΕΛ.ΑΣ. με εντολή της Πολιτείας έξω, αλλά και μέσα στους ναούς.
Σε μια χώρα όπου η κοινότης ήταν ο θεσμός διοίκησης και το τρίπολο παπάς – δάσκαλος – διοικητής ηγείτο των τοπικών κοινωνιών (δείτε το στην ηθογραφία του σίριαλ «Αγριες μέλισσες»), ο εμφύλιος ανάμεσα σε αυτά τα σχήματα δημιουργεί ψυχολογικό σχίσμα στις ελληνικές επαρχίες.
Προκαλεί πληγές. Πικρίες. Αυτοί οι άνθρωποι πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον, δεν είναι εκεί πρωτεύουσα όπου χάνεσαι, θα πρέπει να πουν αύριο «καλημέρα» μεταξύ τους. Αυτά που έγιναν στα Χανιά, γενέτειρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και στην Πάτρα, γενέτειρα των Παπανδρέου (τα ρεύματα αυτά συνυπάρχουν σήμερα στον εκλογικό κορμό της Ν.Δ.), συνέβησαν και αλλού. Στη Δράμα ο τοπικός μητροπολίτης Παύλος βγήκε στην πόρτα του ναού και, αφού τους ρώτησε «παιδιά, ήρθατε να μας συλλάβετε;», υπέδειξε ευγενικά στους αστυνομικούς που είχαν στήσει καραούλι απέξω να… αποχωρήσουν ησύχως.
«Γιάφκα είμαστε, κύριε Κοττάκη;» μου έλεγε χθες με τρεμάμενη φωνή, σημειώνοντας ότι σε άλλο ναό της πόλης οι άνδρες της Αστυνομίας εισήλθαν εντός (!) και έβγαλαν «καροτσάκι» έξω τρεις πιστούς που προσεύχονταν ατομικώς.
«Δεν βλέπουν στην Αθήνα ότι τα ολιγότερα κρούσματα κορωνοϊού τα έχουμε στις ορθόδοξες χώρες; Ακόμη και αυτός ο Μπορίσοφ είπε πως “όλα μπορώ να τα κάνω αλλά να κυνηγήσω την Εκκλησία δεν μπορώ!”» κατέληξε. Ας μη σπεύσει να πιστέψει κανείς ότι το θέμα που θίγω αφορά τη συνοχή των τοπικών κοινωνιών ή την Εκκλησία μόνο. Αποτελεί κατά τη γνώμη μου ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά αυτού που ονομάζουμε ευρεία παράταξη στην πατρίδα μας. Υπερβαίνει το πολιτικό σχήμα και σημαδεύει την καρδιά του: τους αξιακούς κώδικές του. Αναγνωρίζω την αγωνία του πρωθυπουργού να πετύχουν τα μέτρα και να μη χύσουμε την καρδάρα την τελευταία στιγμή.
Ξέρω πως «έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λες». Κατανοώ ότι από τη συμπεριφορά όλων μας θα κριθεί πότε θα επανεκκινήσει η οικονομία και θα βρει η ζωή μας τους συνήθεις ρυθμούς. Αλλά όλα είναι θέμα χειρισμών. Η υπόθεση της Εκκλησίας μπορεί πράγματι να τινάξει στον αέρα τους κόπους της καραντίνας, αλλά μπορεί -επειδή διαβάζω ότι διατυπώνονται εισηγήσεις για εκλογές- να ανατινάξει και την καρδιά του μετεμφυλιακού αστικού κράτους και της παράταξης εν ευρεία έννοια, τον πυρήνα της, καθώς το 85% των πιστών ψηφίζουν Ν.Δ. Αυτοί είναι ο κορμός της. Οχι οι -απαραίτητες- μετεγγραφές.
Εξηγούμαι: Τη στιγμή αυτή που μιλάμε -αυτό είναι ρεπορτάζ- δικαστές τσακώνονται με μητροπολίτες για τη θεία κοινωνία, αστυνομικοί με πιστούς, αστυνομικοί με μητροπολίτες, μητροπολίτες με τον Αρχιεπίσκοπο, μητροπολίτες μεταξύ τους, πιστοί με νεωκόρους και όλοι μαζί με την Πολιτεία. Και πότε αυτό; Στην τελική ευθεία για το Αγιο Πάσχα. Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Εκκλησία, πλήρωμα της Εκκλησίας και Πολιτεία αποτελούν σήμερα κορμό του ίδου ιστορικού πολιτικού, ιδεολογικού και κοινωνικού ρεύματος. Ρεύματος με την ίδια κοίτη: τη συντήρηση. Τα μέτρα βάζουν τον κόσμο αυτόν να τσακώνεται μεταξύ του. Δημιουργούν χάσμα που δεν ανιχνεύεται από τις μετρήσεις.
Το οποίο «μπορεί να κλείσει», όπως μου είπε χθες υψηλόβαθμο στέλεχος του Μεγάρου Μαξίμου, μπορεί όμως και όχι. Τα πολιτικά κλείνουν, αλλά τα αξιακά που συνδέονται με την Ιστορία (συνωστισμός Σμύρνης), την Παράδοση και την Ορθοδοξία όχι εύκολα. Αντιθέτως. Αφήνουν πληγή στο σώμα της κοινωνίας. Αφήνουν πίκρες. Με κίνδυνο να κατηγορηθώ από τους γνωστούς φιρφιρίκους του Λιμένος ότι αντιπολιτεύομαι την κυβέρνηση, θα ήθελα να απευθυνθώ σήμερα στον Κυριάκο Μητσοτάκη γύρω από τον οποίο είναι συσπειρωμένος ο ελληνικός λαός. Να του απευθυνθώ και να του πω το εξής: Αγαπητέ πρόεδρε, το ζήτημα δεν είναι τα μέτρα, αλλά πώς διαχειριζόμαστε τους ανθρώπους. Με ικανοποίηση διαπιστώσαμε πως οι επισημάνσεις μας για το «ύφος» την προηγούμενη εβδομάδα έπιασαν τόπο. Για την εβδομάδα που αρχίζει λέμε ότι πρέπει η Πολιτεία να προσπαθήσει να μπει στα παπούτσια των πιστών. Δεν είναι μόνο οι παππούδες που μια ζωή την Κυριακή των εκλογών κάνουν το δρομολόγιο εκκλησία – εκλογικό τμήμα – καφενείο. Αυτή είναι άλλωστε η λοιδoρηθείσα από τους κοσμοπολίτες Ελλάς: χώρα με συνοχή. Οχι Σουηδία, όπου η μοναξιά και η καραντίνα είναι τρόπος ζωής. Που τους γονείς τους τούς πετάνε στα γηροκομεία. Και προσοχή, δεν είναι μόνο οι παππούδες. Είναι και οι νεότεροι. Το τατουάζ, το μουσάκι και το σκουλαρίκι να μην ξεγελά. Αν τα ξύσεις, κάτω από αυτά θα βρεις μια μάνα κι έναν πατέρα που μεγάλωσε το «σκουλαρίκι» με το ραδιόφωνο στη διαπασών τις Κυριακές.
Προχθές μου τηλεφώνησε νέα γυναίκα για να μου πει ότι κοινωνάει μυστικά και ότι είναι πλέον «κρυπτοχριστιανή». Η Πολιτεία πρέπει να ακουμπήσει τις ψυχές αυτών των ανθρώπων και αυτό επ’ ουδενί λόγω δεν πρέπει να το κάνουν άνθρωποι που έχουν να πατήσουν σε εκκλησία από την ημέρα της… βαπτίσεώς τους.
Η Πολιτεία πρέπει να αποτρέπει τις συναθροίσεις, αλλά δεν πρέπει να κόβει και διοικητικά πρόστιμα εκκλησιασμού. Γίνονται κορνίζα αυτά. Κάποτε καταγγέλλαμε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει να επιβάλει «χριστιανόσημο» στους πιστούς, και το κάνει αυτό επί των ημερών σας η ΕΛ.ΑΣ.; Για να μπεις στα παπούτσια του άλλου πρέπει να σκεφτείς τι είναι αυτό που τον κάνει να ξυπνά τις Κυριακές, να σημαιοστολίζεται, να φέρει τα βήματά του έως την εκκλησιά και να περιμένει να έρθει η ώρα να ανοίξει το στόμα του στην Ωραία Πύλη για να κοινωνήσει. Είναι πολύ λεπτά θέματα αυτά!
Κάποιοι στην κυβέρνηση -όχι εσείς ευτυχώς- έβγαλαν προς τα έξω αίσθηση ισχύος πως βάλαμε την Εκκλησία στη θέση της τον καιρό που εκείνη καθυστερούσε πράγματι να λάβει απόφαση. Ίσχυε, αλλά προς τι οι πανηγυρισμοί; Η Εκκλησία θα πρέπει να είναι εκεί και όταν θα αρχίσει η δύσκολη επόμενη μέρα. Κακώς νόμισαν όσοι το νόμισαν πως «τώρα που είμαστε καβάλα στις δημοσκοπήσεις, ας βάλουμε και τους δεσποτάδες στη θέση τους». Δεν είναι αιώνια αυτά.
Καταλήγω με πρόταση λοιπόν, κύριε πρόεδρε: Καλέστε σε τηλεδιάσκεψη τον Σύνδεσμο των Κληρικών για να σταλεί ένα μήνυμα και στον τελευταίο ιερέα της επικράτειας. Καλέστε, όσο επίπονο κι αν είναι αυτό, και τους 96 ιεράρχες της επικράτειας στο τηλέφωνο. Καλέστε την Εκκλησία της Κρήτης. Και δώστε, παρακαλώ, οδηγία στους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. να μη δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο στην εκτέλεση των εντολών. Κάπως έτσι υπάρχει ελπίς και πως τα μέτρα θα τηρηθούν και πως η ελευθερία της πίστεως θα γίνει σεβαστή.
