Το καινούργιο ειρωνικό υφάκι της Αριστεράς για το τερατώδες έγκλημα στη Marfin έχει το στιλ «αν έχετε στοιχεία, να τα πάτε στον εισαγγελέα». Τρεις εργαζόμενοι και ένα κυοφορούμενο πέθαναν με έναν από τους πιο οδυνηρούς θανάτους, σε πυρκαγιά από εμπρησμό.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Έπειτα από ανώνυμη επιστολή-καταγγελία δικάστηκε ένας πολίτης που ανήκει στον λεγόμενο «χώρο», δηλαδή σε αυτή την παρδαλή συνομοσπονδία μηδενιστικών ομάδων και οργανώσεων στα Εξάρχεια και πέριξ αυτών. Αθωώθηκε ομόφωνα, έπειτα και από αθωωτική πρόταση και της εισαγγελέως, και ορθώς, αφού δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία, και στη δημοκρατία, που τόσο μισούν αλλά σπεύδουν να επικαλεστούν τις αρχές της Δικαιοσύνης της, δεν πρέπει να δικάζονται άνθρωποι ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, χωρίς απόλυτη βεβαιότητα για την ενοχή τους ή ελλείψει άλλου.
Αυτά τα έκανε η αριστερή «Δικαιοσύνη» στις χώρες του υπαρκτού και στα ανταρτοκρατούμενα βουνά, όπου στην παρωδία δικαιοσύνης τους προσθέστε και άλλα δύο σοβαρά στοιχεία: την οικογενειακή ευθύνη και την αφαίρεση από τους πολιτικούς αντιπάλους – θύματα της ανθρώπινης ιδιότητας. Ξαναλέω για πολλοστή φορά πως η αστική δημοκρατία επιφύλασσε στους αντιπάλους της το μέτρο επιείκειας της δήλωσης μετανοίας και της χάριτος.
Πλήθος επίσης οι περιπτώσεις όπου οι θανατικές ποινές των συλληφθέντων στασιαστών μετατράπηκαν σε κάθειρξη και ύστερα με διάφορα ευεργετικά μέτρα αφέθηκαν ελεύθεροι και έτσι χιλιάδες δηλωσίες ή πρώην θανατοποινίτες και κατάδικοι απελευθερώθηκαν, έζησαν, έκαναν παιδιά και εγγόνια.
Αντίθετα, η Αριστερά στην ίδια εποχή για τους αιχμαλωτισθέντες πολιτικούς αντιπάλους της, τους αξιωματικούς και οπλίτες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, επιφύλασσε μόνο δολοφονία, όπου ήταν τυχεροί αν επιλεγόταν η σφαίρα και όχι οι πιο σαδιστικές μέθοδοι. Το ΚΚΕ δεν είχε δηλώσεις μετανοίας, χάρη ή μετατροπές ποινών για όποιον έπεφτε στα χέρια των οργάνων του.
Στη νεότερη πια εποχή, παρόλο που πέρασαν δεκαετίες από τότε, ο απανθρωπισμός των αντιπάλων, η αντίληψη πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τα ψεύδη και η κατασυκοφάντηση, το μίσος και ο διχασμός ως βάση της πολιτικής δράσης και αντίληψης και η περιφρόνηση, όπου τους παίρνει, των νόμων του αστικού κράτους παραμένουν σταθερές της αντίληψης όλων των εκφράσεων της Αριστεράς.
Από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλες τις ομάδες και οργανώσεις των βάνδαλων τραμπούκων του «χώρου» και της τρομοκρατίας, η οποία, όπως πολύ σωστά είπε κάποτε ο συνάδελφος Γιάννης Ραχιώτης για τη 17Ν, «είναι η επιτιθέμενη Αριστερά». Για να το επαναλάβω κι αυτό, το υποσυνείδητο και της σημερινής Αριστεράς είναι η ΟΠΛΑ, στη σημερινή έκφανσή της ως ποικιλώνυμες τρομοκρατικές οργανώσεις. Το «Α, ρε, 17Ν που σας χρειάζεται» και οι ρεβεράντζες στον Κουφοντίνα αυτό σημαίνουν.
Έτσι εξηγούνται τα ποσοστά αποδοχής που είχε κάποτε η 17Ν και αυτά προσπαθούν να φτάσουν άλλοι, χτυπώντας με πιο ήπιους τρόπους, φτάνοντας έξυπνα ως το πλημμέλημα, αντιπαθείς στην κοινή γνώμη, καμιά φορά και σε μένα (π.χ. εισπρακτικές) στόχους. Γι’ αυτό και στην παντελώς ελεύθερη έκφραση μέσω των κοινωνικών δικτύων ο στρατός των τρολ όλο για Μελιγαλάδες λέει και διασκεδάζω να τους θυμίζω πως μετά ακολούθησε ο Γράμμος. Η Αριστερά πιστεύει πως υπάρχουν καλοί φόνοι, καλοί εμπρησμοί, καλά κουμπούρια, καλές μολότοφ.
Η λογική της βίας στη σημερινή Αριστερά έχει πολλές έμπρακτες εκφράσεις. Στο πολλαπλό έγκλημα κατά των τριών εργαζομένων της Marfin δεν συμμετείχαν μόνον αυτοί που έριξαν το εύφλεκτο υγρό και τις μολότοφ. Ήταν συναυτουργός και ο όχλος που ούρλιαζε χαιρέκακα «αφήστε τους να καούν», αυτοί κι αυτές που πετροβολούσαν και εμπόδιζαν με κάθε τρόπο την Πυροσβεστική να προσεγγίσει τον τόπο της τραγωδίας. Κυρίως όμως, το πιο χυδαίο και τραγικό, που ξεβρακώνει όλον αυτόν τον χώρο, είναι η απόλυτη σιωπή, κανονική ομερτά, όλων αυτών που ήταν απέξω, που και είδαν και άκουσαν και δεν μιλούν τόσα χρόνια. Καλύπτουν τους δικούς τους.
Διότι απέξω δεν ήταν η ΔΑΠ, η ΟΝΝΕΔ, η ΔΑΚΕ, η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ, ο Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός», το ΠΑΣΟΚ ούτε οι τόσο χρήσιμοι στην Αριστερά χρυσαυγίτες. Ηταν δικοί τους, υπάρχουν και φωτογραφίες από μούρες του περιβόητου χώρου μπροστά στην καιόμενη τράπεζα. Κάποιοι από αυτούς ξέρουν, δεν ήταν όλοι κουφοί και τυφλοί ή με άνοια.
Η Δικαιοσύνη ορθώς καταλόγισε ευθύνες στην εργοδοσία για τις συνθήκες που παγίδευσαν τους κλειδωμένους εργαζομένους. Όμως αν δεν υπήρχε ο ανθρωποκτόνος εμπρησμός από τα μέχρι σήμερα κρυπτόμενα τομάρια, τίποτα δεν θα είχε γίνει.
Χλευάζουν «αν έχετε στοιχεία, πηγαίνετε στον εισαγγελέα». Έτσι απαντούν και οι απανταχού μαφιόζοι. Τα συναισθήματα και τη νοοτροπία της Αριστεράς για τα θύματα της Marfin τα εξέφρασε ο περιβόητος pitsirikos, κατά κόσμον Ανδρέας Πομώνης, με ένα tweet από τα βάθη της κτηνωδίας. Έγραψε το απόγευμα της 5ης Μαΐου 2010, αμέσως μετά τον εμπρησμό της τράπεζας από κουκουλοφόρους: «Παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος, η Marfin ψάχνει για τρεις υπαλλήλους». Βάλτε το δίπλα στο «Σκ@τά στον τάφο του Μπακογιάννη» που φώναζαν κάτι καλόπαιδα στην Ντόρα και στον Κώστα Μπακογιάννη. Κι αν θέλετε, προσθέστε λίγο και αυτό του πρώην βοηθού σπερματεγχύτη, του Μπαλαούρα, για το «ανθρωπιστικό ιδεώδες της 17Ν» και φυσικά τα ειρωνικά του Τσίπρα για τις μολότοφ.
Η απλή λογική λέει πως κάποιοι από όσους ήταν εκεί στις 10/05/2010 ξέρουν και θα τα έχουν κουβεντιάσει με τα συντρόφια τους. Όμως με τη φωλιά καταχεσμένη δεν μιλούν. Ψελλίζουν για «προβοκάτορες». Έτσι λένε πάντα. Αν όμως βγει η κουκούλα, θα τρέχουν για αλληλεγγύη. Θυμάμαι έναν τύπο με τον οποίο πιάσαμε κουβέντα για το θέμα. Μου είπε ειρωνικά για «απεργοσπάστες φλαμπέ». Δεν έκανα αυτό που επέτασσε το θυμικό μου, δεν είμαστε ίδιοι, αλλά το θυμάμαι όταν ακούω για «ηθικό πλεονέκτημα»…