Λάθη στην πολιτική γίνονταν και θα γίνονται.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Υπό αυτήν την έννοια δεν θα σταύρωνα πολιτικά ποτέ κάποιον για μια ατυχή ανάρτησή του στο facebook, έστω κι αν αυτός είναι ο πλέον στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, υφυπουργός, εγκατεστημένος στο Μέγαρο Μαξίμου, ευρισκόμενος διαρκώς δίπλα στον Κυριάκο, στις τηλεδιασκέψεις. Αυτό που με προβληματίζει, όμως, είναι τι έφερε το λάθος και κυρίως τι κρύβεται πίσω από το λάθος.
Τι έφερε το λάθος είναι προφανές. Δεν μπορεί ο Άκης Σκέρτσος να μη γνωρίζει πως υφυπουργός απαγορεύεται να επιτίθεται σε εισαγγελείς και να παρεμβαίνει σε ποινικές υποθέσεις. Και η ανάρτησή του για τη δίκη Τοπαλούδη στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Κακουργημάτων είναι ευθεία παρέμβαση σε ποινική υπόθεση: Προς τους ενόρκους.
Απαγορεύεται να μη γνωρίζει επίσης πως μια τέτοια παρέμβαση στο φως της ημέρας είναι παρεξηγήσιμη, τη στιγμή που η κυβέρνησή του ζητά από τη Βουλή διεύρυνση κατηγορητηρίου στην Προανακριτική της Novartis για… σκοτεινό παραδικαστικό κύκλωμα στον χώρο της Δικαιοσύνης. Το γνώριζε, υποθέτω. Έκανε το αδιανόητο όμως, επειδή υποφέρει από βαριά πολιτική απειρία, αλαζονεία, ελιτισμό. Στοιχεία που θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και μετά την αναγνώριση του λάθους.
Απειρία, γιατί ο κ. Σκέρτσος θεώρησε ότι μπορεί να κάνει συνδικαλισμό με τους δικηγόρους και να ισοφαρίσει την πολιτική ζημιά που προκάλεσε στην κυβέρνηση ο χειρισμός του υπουργείου Εργασίας με τα περίφημα vouchers. Παιδαριώδες. Αλαζονεία, γιατί πίστεψε ότι έχει την ισχύ να το κάνει. Με τις δημοσκοπήσεις να αποθεώνουν την κυβέρνηση, μια παρέμβαση σε δίκη κοινωνικού ενδιαφέροντος δεν θεωρήθηκε επικίνδυνη πολιτική πράξη από τον 44χρονο πτυχιούχο του πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον. Παιδαριώδες εξίσου, γιατί όλα σε αυτή τη ζωή πολιτική είναι. Ειδικώς τώρα, μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα.
Όταν ο πολιτικός αποφασίζει να μιλήσει για ένα επίμαχο θέμα, πρέπει να έχει στοιχειώδη μυρωδιά της ατμόσφαιρας. Ο δημόσιος βίος είναι ένα μεγάλο σίριαλ. Αν αγνοείς τι έχει συμβεί στα προηγούμενα επεισόδια, δεν μπορείς να γράψεις τα επόμενα, τα προσεχώς. Το πρώτο σχήμα που όφειλε να έχει στο μυαλό του με όρους κοινωνίας ο κύριος υφυπουργός είναι ότι αν η εισαγγελέας στο μυαλό του μέσου Ελληνα και της μέσης Ελληνιδας ταυτίζεται με το θύμα της στυγερής δολοφονίας, τότε η επίθεση στην εισαγγελέα ταυτίζεται στο ίδιο μυαλό με τους κατηγορουμένους. Κάτι που, βεβαίως, δεν ισχύει. Αλλά η εντύπωση δίνεται.
Το δεύτερο που όφειλε να έχει στο μυαλό του είναι πώς επιδρά η παρέμβασή του στη συνολική ατμόσφαιρα. Σε επίπεδο δικαιοσύνης ο μέσος Ελλην έχει αυτό τον καιρό οργή μέσα του γιατί απελευθερώθηκε ο παιδεραστής της Κρήτης σπάζοντας τα ισόβια. Υπάρχει οργή γιατί αυτά που υπαινίσσεται η εισαγγελέας Δημητρίου στην Προανακριτική, ότι κορυφαίοι συνάδελφοί της δεν πήγαιναν σε διεθνείς συναντήσεις για τα Panama Papers (φοροδιαφυγή πλουσίων) επειδή ζούσαν τον παράνομο έρωτά τους, διαβάζονται από τον κόσμο. Μαθαίνονται. Δεν μένουν κρυφά. Υπάρχει οργή, τέλος, γιατί στη δίκη Τοπαλούδη έγινε γνωστό ότι ο ισχυρός πατέρας του Ελληνα κατηγορουμένου επιχείρησε να πετάξει έξω από την έρευνα το Λιμενικό Σώμα για να πέσει στα μαλακά ο κανακάρης του. Μέσα σε αυτή την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα λοιπόν, η οποία επιτείνεται από τον γενικό εκνευρισμό που προκάλεσε στην ψυχολογία της κοινωνίας η καραντίνα, προσετέθη η άκομψη επίθεση του υφυπουργού κατά της εισαγγελέως, η οποία φάνηκε σαν μια ακόμη ένδειξη ότι οι ισχυροί αδικούν τους αδύναμους.
Προσοχή: Η ουσία της ανάρτησης Σκέρτσου, αν της αφαιρέσεις τον ελιτισμό και την ξιπασιά, δεν είναι λάθος. Η εισαγγελέας είπε μια κουβέντα παραπάνω που δεν χρειαζόταν. Είναι, όμως, τέτοια η ατμόσφαιρα στην κοινωνία και τόση η χυμένη βενζίνη που τρέχει εκεί έξω από το Μαξίμου -άπαντες ψάχνονται για καβγά με κάθε αφορμή- που είναι ασυγχώρητη αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι κάτι τέτοιο θα περνούσε χωρίς συνέπειες.
Ή -φενάκη- ότι θα… χειροκροτούνταν γι’ αυτό. Μόνο το εύρημα των δημοσκοπήσεων (Διανέοσις) ότι οι Ελληνες ζητούν σε ποσοστά άνω του 70% επαναφορά της ποινής του θανάτου και μαζικές απελάσεις μεταναστών θα έπρεπε να ψυλλιάζει τον εργατικό τεχνοκράτη υφυπουργό -που από αξιολογητής υπουργών θέλησε να γίνει και αξιολογητής δικαστών- ότι η κοινωνία είναι αγριεμένη. Δεν ακούει τις παλαιές απαντήσεις. Αφού, λοιπόν, είδαμε γιατί έγινε το λάθος, ας δούμε τώρα γιατί ο κ. Σκέρτσος, αργά ή γρήγορα, θα ξανανακάνει το λάθος.
Ο ελιτισμός του, εντελώς ξένος προς αυτό που έχουμε ως Ν.Δ. στο μυαλό μας, θα είναι η αιτία. Με την ανάρτησή του ο κ. Σκέρτσος μίλησε απαξιωτικά για τη λέξη «λαός» και κάθε παράγωγο αυτής. Χλεύασε τις παραστάσεις του θεάτρου που παρακολουθούν πολίτες με χαμηλά εισοδήματα. «Δεν είναι λαϊκή απογευματινή τα δικαστήρια» είπε. Δεν είπε «τα δικαστήρια δεν είναι θεατρική παράσταση», έβγαλε αντιπάθεια από μέσα του για συγκεκριμένες παραστάσεις, τις λαϊκές. Το αυτό ισχύει για τον νεοείσακτο όρο «δικαστικός λαϊκισμός» και την προσθήκη «αποφάσεις που χαϊδεύουν την κοινή γνώμη». Κατηγορούμε που κατηγορούμε τους πάντες για λαϊκισμό, γιατί να μην κατηγορήσουμε και τους δικαστές ότι «χαϊδεύουν» την κοινή γνώμη, ε;
Στο μυαλό του κυρίου υφυπουργού οι δικαστές πρέπει πάντοτε να μαστιγώνουν την κοινή γνώμη! Τίποτε άλλο. Μόνο που στους 600 κορυφαίους δικαστές μας οι 500 φτωχόπαιδα από την επαρχία είναι, από τον λαό προέρχονται, όχι τις ελίτ. Και τινάζονται από τη θέση τους όταν υφυπουργός νεαρός «τις» κατηγορεί συνάδελφό τους και τη Δικαιοσύνη ευρύτερα για λαϊκισμό. Άφησα το συναίσθημα για το τέλος.
Ο κύριος υφυπουργός προφανώς θέλει να αγορεύουν στο μέλλον από την εισαγγελική έδρα, στο πλαίσιο της επανάστασης τεχνητής νοημοσύνης ρομπότ. Διότι μόνον έτσι θα διασφαλίσει την προοπτική ότι εισαγγελέας που θα ακούει τι βασανιστήρια υπέστη από τους δολοφόνους της η επόμενη «Τοπαλούδη» θα μένει «ψυχρός» (όπως ζήτησε) και ασυγκίνητος. Έτσι θα είναι βέβαιος ότι δεν θα τρέχει δάκρυ από τα μάτια του. Ελπίδες ότι θα αλλάξει ο κύριος υφυπουργός δεν έχω. Όσο μεγαλώνουμε, βελτιώνονται τα προτερήματά μας και επιδεινώνονται τα ελαττώματά μας. Όταν κάποτε αποχωρήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρωθυπουργία, θα αποχωρήσει και ο κ. Σκέρτσος από τη Ν.Δ., όπως και τόσοι άλλοι που πέρασαν από αυτή την παράταξη, η οποία υπήρξε γι’ αυτούς απλώς σημαία ευκαιρίας.
Για όσο μείνει πάντως, θα του πρότεινα να προσπαθήσει να καταλάβει μερικά από όσα τη χαρακτηρίζουν και αν γίνεται να μιλά για τον εαυτό του και όχι στο όνομά μας με φράσεις του τύπου «εμείς θέλουμε μια Δικαιοσύνη ψυχρή». Ο ευπατρίδης πρόεδρος της Ν.Δ. Ευάγγελος Αβέρωφ έλεγε πάντοτε ότι δεν μπορείς να αποξενώνεις μια πολιτική απόφαση από το συναίσθημα. Επειδή ο κ. Σκέρτσος έχει μπροστά του πολλές δύσκολες αποφάσεις στο εγγύς μέλλον στις οποίες δεν θα χωρά η φράση «με παρερμηνεύσατε», ας μάθει κάτι για την ψυχή αυτού του χώρου. Γλυκά το λέω.
ΥΓ.1: Με την παρέμβασή του ο υφυπουργός εγκατέστησε τον εαυτό του στο κέντρο του επικοινωνιακού παιχνιδιού. Η αντιπολίτευση περνά τώρα όλες τις αποφάσεις τού τέως διευθυντή του ΣΕΒ από την τρύπα της βελόνας και δεδομένης της αναγνωρισιμότητάς του τον καθιστά στόχο της. Μέγα πολιτικό κατόρθωμα. Πρόεδρε, «εξαφάνισέ» τον δι’ ολίγον. Τα φώτα πειράζουν!
