Ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του μεγάλου Ντιέγκο Μαραντόνα, που έφυγε σήμερα σε σχετικά μικρή ηλικία, επιβεβαιώνοντας τη ρήση πως «όσους αγαπάει ο Θεός τους παίρνει ενωρίς»….
Το μικρό αφιέρωμα αφορά το γιατί και πώς ένα μέρος, όχι ευκαταφρόνητο, της ανυπέρβλητης δόξας του Ντιέγκο Μαραντόνα οφείλεται σε έναν εντελώς άγνωστο σήμερα διαιτητή, τον Τυνήσιο Ali Bin Nasser. Που να βρίσκεται άραγε ο άνθρωπος αυτός και τι να σκέφτεται, αν είναι στη ζωή;
Ήταν το 51ο λεπτό του προημιτελικού αγώνα ποδοσφαίρου, στο Παγκόσμιο Κύπελο του 1986 στο Μεξικό, μεταξύ Αργεντινής και Αγγλίας. Ένα λανθασμένο γύρισμα προς την αγγλική εστία από τον αμυντικό της Γηραιάς Αλβιόνας Στιβ Χοτζ έδωσε στον Ντιέγκο Μαραντόνα τη δυνατότητα να σηκωθεί, παρά το μικρό ύψος του -1,65 μέτρα μόλις- και με υποτιθέμενη «κεφαλιά» ν’ αφήσει «άγαλμα» τον περίφημο «πορτιέρο» της Εθνικής Αγγλίας Πίτερ Σίλτον!
Φυσικά, καθένας σήμερα ξέρει ότι ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν σκόραρε με το κεφάλι αλλά με το «χέρι του Θεού», κατά την περίφημη ρήση του. Ένα «χέρι» που δεν μπόρεσε να δει ο διαιτητής του αγώνα, ο Τυνήσιος Ali Bin Nasser καθώς και ο Βούλγαρος επόπτης γραμμών -μακαρίτης πια από το 2017- Bogdan Dotchev, ο οποίος όμως κατά τους ποδοσφαιρικούς κανόνες φέρει μικρότερη ευθύνη.
Έτσι το μεγαλύτερο, ίσως, επιθετικό φάουλ κατέληξε στο πιο φημισμένο γκολ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, χάρη στο Ντιέγκο Μαραντόνα. Που τότε έπαιξε τον πιο φημισμένο ρόλο όχι μόνο του ποδοσφαιριστή αλλά και του ηθοποιού, κυριολεκτικώς.Ας θυμηθούμε τη «θεατρικότητα» των κινήσεών του στο γήπεδο, όταν καλούσε τους συμπαίκτες του να πανηγυρίσουν μαζί το γκολ δείχνοντας μάλιστα το χέρι του, με τον επίσης συμπαίκτη του Χόρχε Βαντάνο να του γνέφει με απεγνωσμένες κινήσεις ότι «θα τον πάρει χαμπάρι ο διαιτητής»! Ας θυμήθουμε επίσης ότι χρόνια αργότερα, ο Ντιέγκο Μαραντόνα επισκέφθηκε στο σπίτι του τον Ali Bin Nasser και του έκανε δώρο μια υπογεγραμμένη φανέλα του…
Δίχως αυτό το γκολ από το «χέρι του Θεού» θα μιλάγαμε με τα ίδια λόγια σήμερα για τον Ντιέγκο Μαραντόνα; Σίγουρα και πάλι θα λέγαμε πολλά, άλλωστε τα άξιζε. Ίσως όμως ένα μέρος της αίγλης του θα είχε χαθεί. Σώθηκε χάρη στο λάθος του, άγνωστου σήμερα, Τυνήσιου διαιτητή Ali Bin Nasser. Ας δώσουμε λοιπόν και σε αυτόν μια στιγμή «αιωνιότητας» από το μεγάλο μέρος που αναλογεί στον αξέχαστο Ντιεγκίτο…
