Λέγεται Βασιλική Κωνσταντινοπούλου, στα 26 της χρόνια κέρδισε τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, η επίδοσή της είναι στις 20 καλύτερες όλων των εποχών για Ελληνίδα αθλήτρια, αλλά αυτή δεν είναι η μεγαλύτερή νίκη της.
Η ζωή της έμοιαζε μέχρι τώρα με… σκωτσέζικο ντους. Την οικογενειακή ευτυχία, τον γάμο της με τον επίσης Μαραθωνοδρόμο Γιάννη Γκρέκα και τη γέννηση του γιού τους ήρθε να ταράξει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Η ίδια το είχε περιγράψει παλαιότερα σε συνέντευξή της:
«Λίγο μετά την γέννηση του γιου μου διαγνωστικά με μυελωειδές καρκίνο του θυρεοειδούς, ο οποίος είχε προχωρήσει και στους λεμφαδένες της δεξιάς πλευράς του λαιμού. Σίγουρα το να ακούς μια τέτοια διάγνωση στο μυαλό σου έρχονται μόνο αρνητικές σκέψεις. Θα έλεγα ότι θέλει πολύ μεγάλη πίστη στο ότι θα τα καταφέρεις και πώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να παλέψεις. Έτσι ήταν και για εμένα. Μπορεί στο πρώτο άκουσμα να μου κόπηκαν τα πόδια, αλλά μετά κοίταξα το παιδί μου και πεισματικά είπα στον εαυτό μου: Θα τα καταφέρεις!»
Κι όχι απλά τα κατάφερε, αλλά έγινε και αθλήτρια διεθνοιύς επιπέδου. Πέρσι στην πρώτη της συμμετοχή σε Μαραθώνιο ήταν 3η, φέτος έκοψε πρώτη το νήμα.
Η ίδια περιέγραψε παραστατικά, αμέσως μετά τον τερματισμό της, την εμπειρία της πρώτης μεγάλης νίκης, αλλά και της μεγάλης επίδοσης:
«Είναι σαν όνειρο. Ένας αθλητής του Μαρ;αθωνίου έχει ονειρευτεί άπειρες φορές να τερματίζει σε Μαραθώνιο. Άλλο όμως το όνειρο κι άλλο να το ζεις. Χρειάζεται να ξεπεράσεις τα όρια, να δοκιμάσεις τον εαυτό σου για να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του αγώνα. Είναι φανταστικο. Καλύτερο κι από το ομορφότερο όνειρο…»
