Αρχές καλοκαιριού του 1994, πριν το Αμερικάνικο Μουντιάλ. Η εθνική Αργεντινής δίνει τον τελευταίο της αγώνα προετοιμασίας στο Ζάγκρεμπ με την Κροατία. Η πρωτεύουσα της χώρας έχει τα σημάδια του πολέμου, αλλά και τη θέληση να ξεκινήσει μια νέα πορεία χωρίς το… βραχνά των Σέρβων.
Οι Κροάτες λατρεύουν τον Μαραντόνα και έχουν κάνει ανάρπαστα τα 45.000 εισιτήρια που έχψουν κυκλοφορήσει. Ο Ντιέγκο δεν είναι στα κέφια του. Βαρύς, έχει σκεφτεί να εγκαταλείψει την ομάδα και να επιστρέψει στην οικογέρνειά του.
Η αποστολή μένει στο ίδιο ξενοδοχείο με τους Κροάτες και τη μέρα του αγώνα, Σάββατο 4 Ιουνίου ζητά από τον Νταβόρ Σούκερ να επισκεφτεί τον τάφο του Ντράζεν Πέτροβιτς, του εμβληματικού Κροάτη που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή.
Πηγαίνει την επόμενη μέρα, αφήνει λίγα λουλούδια και μιλά με τη μητέρα του μπασκετμπολίστα
Το βράδυ του αγώνα βρέχει στο Ζάγκρεμπ, το ματς είναι στο 0-0 και κάθε φορά που ο Μαραντόνα παίρνει την μπάλα το γήπεδο τον αποθεώνει, όπως αποθεώνει και την δική του ομάδα την Κροατία που τέσσερα χρόνια αργότερα θα έλαμπε στο γαλλικό Μουντιάλ.
Έπρεπε να περάσουν 22 χρόνια για να μάθει ο Μαραντόνα ότι με τον Πέτροβιτς δεν τον συνέδεε μόνο το ταλέντο, αλλά και το κοινό αίμα, έστω κάποιες σταγόνες από αυτό.
Στις Δαλματικές Ακτές, στην Κροατία υπάρχει ένα νησί, είναι το έκτο μεγαλύτερο της χώρας. Λέγεται Κόρτσουλα. Οι αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν Κόρκυρα Μέλαινα, δηλαδή Μαύρη Κέρκυρα.
Από εκεί ξεκίνησε ο Ματέο Κάριολιτς, ο πατέρας της μητέρας του για την Αργεντινή. Τότε ήταν μέρος της Αυστοουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Μάλιστα η γυναίκα του δεν ήθελε να την ακολουθήσει και σκηνοθετήθηκε μια ληστεία για να φοβηθεί και να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψε το νησί της.
Άγνωστο γιατί στο ληξιαρχείο της Αργεντινής η μητέρα του εγγράφεται ως Ντάλμα Σλβαντόρα Καριολίτσι και το σλαβικό όνομα γίνεται… ισπανικό!
