H περίφημη ρήση του Νίκου Καζαντζάκη «Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος» θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί το μότο του Εμμανουήλ Καραλή.
- Από τον Γιώργο Σηφάκη
Ο ασημένιος πρωταθλητής Ευρώπης στο επί κοντώ στην Κωνσταντινούπολη πέρασε από χίλια μύρια κύματα, αναζητώντας την… Ιθάκη του. Ηταν 19 Αυγούστου 2022 όταν ο Ελληνας πρωταθλητής εξομολογούνταν δημόσια πως πέρασε κρίσεις πανικού και έπειτα βυθίστηκε στην κατάθλιψη. Πως είχε χάσει το χαμόγελό του και πως το άγχος τον είχε καταβάλει. Μιλάμε για παραδοχή που χρειαζόταν πολύ μεγάλο θάρρος για να την κάνεις δημόσια. Ο Μανόλο όμως δεν δείλιασε λεπτό και ας πάλευε με τους δαίμονές του. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου, το περασμένο καλοκαίρι, δεν μπόρεσε να προκριθεί στον τελικό. Κάτι σχεδόν φυσιολογικό, αφού δεν ένιωθε σιγουριά για τα άλματά του. Υστερα από αυτό συνειδητοποίησε ότι έπρεπει να δοθεί ψυχή τε και σώματι σε αυτό που αγαπά.
Μετά το Μόναχο άλλαξε προπονητή, εντάχθηκε σε νέο γκρουπ και αποφάσισε να τραβήξει μία γραμμή σε όσα πέρασε και να πάει παρακάτω. Σταμάτησε να πιέζεται. Πήρε χρόνο, ξεκουράστηκε και άφησε πίσω τούς τραυματισμούς που τον είχαν γονατίσει σωματικά και ψυχικά. Η οικογένειά του ήταν δίπλα του και έγινε η ασπίδα του, που τον προστάτεψε από όλα τα «βέλη» που έρχονταν καταπάνω του, μέχρι εκείνος να νιώσει δυνατός. «Ευχαριστώ, μαμά και μπαμπά» λέει συνέχεια πλέον και με κάθε τρόπο, δείχνοντας την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του.
Με τον μπαμπά
Σαν άλλος… Τσιτσιπάς, ο Μανόλο δουλεύει με τον πατέρα του, που έγινε και προπονητής του. Εστω κι αν πολλοί δεν το κατάλαβαν και το έκριναν άδικα. Ομως, στη συγκεκριμένη περίπτωση Μανόλο και Χάρης έγιναν η καλύτερη ομάδα. Ο Καραλής ένιωσε την ασφάλεια που αποζητούσε και μαζί έχτισαν από την αρχή την αυτοπεποίθησή του. Το ταλέντο και η ικανότητα υπήρχαν – το ξέραμε άπαντες βλέποντάς τον από πολύ μικρό να διαπρέπει. Ετσι, σιγά σιγά άφησε πίσω του την κατάθλιψη, κάθε πρωί ήταν στο ΟΑΚΑ μαζί με το γκρουπ του Γιώργου Πομάσκι και, με καθοδηγητή τον πατέρα του, Χάρη Καραλή, έκανε κόντρες στις ασκήσεις με τον καλό του φίλο και χρυσό ολυμπιονίκη του μήκους, Μίλτο Τεντόγλου. H προπόνηση ήταν πιο διασκεδαστική, η διάθεσή του ανέβαινε, έκανε καλά όσα του ζητούσαν και άρχισε να νιώθει σιγουριά. Χάρης Καραλής και Γιώργος Πομάσκι συνεργάστηκαν άψογα, ενώ οι Πολωνοί φίλοι τους βοήθησαν τον Μανόλο στα τεχνικά του επί κοντώ και τα κοντάρια. Ο Μανόλο βρήκε έτσι μια νέα οικογένεια, πέρα από τους γονείς του, που στάθηκαν δίπλα του.
Η αντεπίθεση
Τα πρώτα δείγματα γραφής φάνηκαν με το «καλημέρα». Το μεγάλο crash test στην Καρλσρούη έφερε ατομικό ρεκόρ 5,83 μ. Η αλλαγή σελίδας είχε πάρει σάρκα και οστά. Το «κλικ» έγινε, όλα τα κομμάτια ενώθηκαν και έγιναν ξανά ένα. Το μυαλό του και η καρδιά του ήταν ξανά μόνο στον στίβο. Ηθελε γενναιότητα και θάρρος να μπει στον πρώτο αγώνα, ύστερα από όλα όσα πέρασε, και να κάνει ρεκόρ, πετώντας στα 5,83 μ. Λίγους μήνες πριν είχε μείνει στα 5,55 μ., στο Μόναχο, και με απογοήτευση έσερνε τα κοντάρια του προς την έξοδο. Με τα 5,83 μ. γίνεται ξανά ο καλύτερος Ελληνας άλτης του επί κοντώ στον κλειστό.
Η ώρα της δικαίωσης
Στην Κωνσταντινούπολη ο 24χρονος άλτης του επί κοντώ βρήκε την… Ιθάκη του: «Αφιερώνω αυτό το μετάλλιο σε εμένα, γιατί έχω περάσει πολύ δύσκολα. Δεν τα έχω παρατήσει ποτέ στη ζωή μου, πάντα πίστευα στον εαυτό μου, οπότε, χωρίς να είμαι ψώνιο, το αφιερώνω σε εμένα. Η προσωπική μου νίκη, η μεγαλύτερη στη ζωή μου, είναι αυτή έξω από τον αθλητισμό, γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι αθλητής, ειδικά για εμένα που η μητέρα μου είναι από την Ουγκάντα και ο πατέρας μου Ελληνας. Εχω περάσει αρκετά δύσκολα, αλλά απέδειξα ότι είμαι δυνατός και εκτός του στίβου» είπε ο Καραλής.
Τη στιγμή που τα άλματα ολοκληρώθηκαν και είχε κερδίσει και επίσημα το πρώτο του μετάλλιο, Χάρης και Γιώργος σηκώθηκαν όρθιοι και άρχισαν να πανηγυρίζουν έξαλλα. Μαζί τους ο Μίλτος Τεντόγλου. Ηξεραν όλοι ότι το δικό τους παιδί, ο φίλος τους, τα είχε καταφέρει, είχε επιστρέψει, θα ανέβαινε στο βάθρο. Ο Καραλής έπεσε στα γόνατα και φίλησε το ταρτάν. Πήρε την ελληνική σημαία στους ώμους και δεν τον χωρούσε ο τόπος. Ετσι συμβαίνει όταν οι κόποι σου ανταμείβονται – όλα γύρω σού φαίνονται όμορφα, γιατί έχουν κάτι από τις θυσίες σου. Ειδικά αν καταφέρνεις να νικήσεις ακόμα και τον εαυτό σου.
Ολη η Ελλάδα καμάρωσε αυτό το παλικάρι και νιώθει ακόμα πιο υπερήφανη γιατί το πέτυχε με πολύ ιδρώτα, πολύ κόπο και πάρα πολύ πόνο. Μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του χαμογελούν όλοι όσοι τον αγαπούν. Ο Πομάσκι, που γυρνώντας στο ξενοδοχείο ο Μανόλο τού φόρεσε το μετάλλιο κι εκείνος τον αγκάλιασε σφιχτά. Θέλει θάρρος και γενναιότητα για να φτάσεις μέχρι αυτό το σημείο. Να μιλήσεις ανοιχτά για την κατάθλιψη, που για πολλούς ακόμα είναι ταμπού, και να ανοίξεις δρόμο, να αλλάξεις ό,τι αλλάζει και να κάνεις restart. Ο υπέροχος Μανόλο, όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, το έκανε. Είναι ο αργυρός πρωταθλητής Ευρώπης και τα καλύτερα έρχονται.
