Το newsbreak.gr ξεκινάει σήμερα να παρουσιάζει –σε συνέχειες- με στοιχεία, από το 1998 ως σήμερα, την βασανιστική περιπλάνηση του Παναθηναϊκού και την άκαρπη προσπάθειά του να χτίσει γήπεδο. Σήμερα το α΄ μέρος…
- Από τον
Βασίλη Βέργη
Θα είναι ο Βοτανικός το φινάλε μιας 20ετούς (και πλέον) περιπλάνησης του μεγάλου Παναθηναϊκού στην Αθήνα για να φτιάξει το σπίτι του; Θα είναι η περιοχή που θα στεγάσει το μέλλον, τα όνειρα και τις επόμενες γενιές «πράσινων» οπαδών; Θα έχει ο αγώνας που δίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος την ευτυχή κατάληξη που προσδοκούν οι φίλοι του τριφυλλιού ώστε η ομάδα τους να βγει από το αδιέξοδο και να οικοδομήσει το «σήμερα» και το «αύριο» που αξίζει στην τεράστια ιστορία του συλλόγου;
Αν δεν υπήρχαν όλα όσα έχουν προηγηθεί την προηγούμενη 20ετία, θα μπορούσε εύκολα κάποιος να πει ότι το τριφύλλι βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην πραγματοποίηση ενός στόχου ζωής. Αλήθεια είναι ότι βρίσκεται. Όμως το παρελθόν είναι αυτό που μας διδάσκει να είμαστε επιφυλακτικοί. Και να πορευόμαστε βήμα βήμα. Πόσο μάλλον όταν ο Παναθηναϊκός έχει βασανιστεί, αλλά και έχει «χρησιμοποιηθεί» πολιτικά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Φτάσαμε αισίως 2019 και το τριφύλλι παλεύει να αποκτήσει τη στέγη του. Ο Ολυμπιακός έχει από το 2004 το μοντέρνο «Γ. Καραϊσκάκης», η ΑΕΚ σε ένα χρόνο θα μπει στο «ναό» της, την «Αγιά Σοφιά», ο ΠΑΟΚ έχει πάρει την πρώτη έγκριση για τη «Νέα Τούμπα» και ο Παναθηναϊκός περιπλανιέται ακόμη άστεγος.
Από σήμερα ξετυλίγουμε το κουβάρι 21 χρόνων που αφορούν τις προσπάθειες του Τριφυλλιού να αποκτήσει γήπεδο. Με ονόματα, στοιχεία αλλά και ευθύνες που σίγουρα βαραίνουν πρόσωπα και κυβερνήσεις.
Ο Παναθηναϊκός κατά καιρούς «έφτιαξε» καινούργιο γήπεδο (μόνον στα λόγια – με υποσχέσεις, φωτογραφίες και άπειρες μακέτες) στο Γουδί, στο Ελληνικό, στο Γαλάτσι, στη… Λεωφόρο, στο Βοτανικό, στο ΟΑΚΑ.
Τώρα βρίσκεται ξανά ενώπιος ενωπίω με τον Βοτανικό, εκεί όπου προσδοκούσε να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του το 2008, αλλά αυτό εξελίχθηκε τότε σε τραυματική εμπειρία για τον κόσμο του… Φαίνεται όμως πως η ιστορία του «χρωστάει». Γι αυτό και ο Βοτανικός σήμερα αρχίζει να παίρνει έντονα πράσινο χρώμα. Ίδωμεν…
1998: Το ξεκίνημα…
Ολα ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το 1998-99 ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αρχίζει τις πρώτες συζητήσεις με τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας Ακη Τσοχατζόπουλο για κατασκευή γηπέδου του Παναθηναϊκού στο Γουδί.
Τον Απρίλιο του 2000 πραγματοποιήθηκαν οι βουλευτικές εκλογές και την ίδια χρονιά υπήρξε η ιστορική αλλαγή σκυτάλης στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης διαδέχθηκε τον «καπετάνιο», ενώ την προεδρία ανέλαβε ο Άγγελος Φιλιππίδης. Εκείνο το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός επέστρεψε για πρώτη φορά στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ήταν ο Κώστας Λαλιώτης. Ξεκινάει συζητήσεις με τον Παναθηναϊκό για γήπεδο στο Γουδί. Ο Λαλιώτης, μαζί με τον Οργανισμό Αθήνας, έριξαν για πρώτη φορά στο τραπέζι και εναλλακτικά σενάρια, για το Γαλάτσι και το Ελληνικό.
Από την πρώτη στιγμή για το Γουδί είχαν εκφραστεί σοβαρές επιφυλάξεις ως προς τη χρήση γης. Και αυτό γιατί η Β’ ζώνη Υμηττού, απαγόρευε στη χαρακτηρισμένη περιοχή πρασίνου να κατασκευαστούν οικοδομές γενικών χρήσεων. Ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο δεν έχει αυτό τον «χαρακτήρα» σε αντίθεση όμως με τις εμπορικές του χρήσεις. Δεν θα μπορούσε ο Οργανισμός Αθήνας να χωροθετήσει γήπεδο χωρίς εμπορικές χρήσεις.
Πολλοί υποστήριζαν από την πρώτη στιγμή ότι αυτό θα «έπεφτε» με την πρώτη προσφυγή. Ταυτόχρονα βέβαια ούτε για τον Παναθηναϊκό θα ήταν συμφέρουσα η κατασκευή γηπέδου χωρίς εμπορικές χρήσεις. Παρόλα αυτά οι (άκαρπες) συζητήσεις για την υπόθεση «γήπεδο στο Γουδί» με την τότε πολιτική ηγεσία κράτησαν μέχρι το 2003.
Το Γαλάτσι και η Λεωφόρος
Το ίδιο χρονικό διάστημα, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, έγινε μία πρώτη κουβέντα και για την περιοχή του Γαλατσίου. «Κόλλησε» όμως το θέμα στο γεγονός ότι δεν υπήρχε πρόβλεψη για άλλα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εκτός από λεωφορεία. Δεν προβλεπόταν τότε στο σχέδιο επέκταση του Μετρό μέχρι το Γαλάτσι, οπότε η πρόταση για γήπεδο του Παναθηναϊκού απορρίφθηκε σχεδόν αμέσως.
Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας είναι η ιστορική έδρα του τριφυλλιού. Για τους οπαδούς του συλλόγου θα ήταν ιδανική η κατασκευή εκεί ενός μοντέρνου, καινούργιου γηπέδου. Το πλάνο συζητήθηκε αρκετά. Είχαν μάλιστα εκπονηθεί και σχέδια για νέο κτίσμα στη θέση του υπάρχοντος, τύπου… Μονακό! Δηλαδή το γήπεδο σε όροφο και από κάτω οι εμπορικές χρήσεις. Η «ιδέα» δεν μπορούσε να υλοποιηθεί, καθώς σύμφωνα με τους κανονισμούς γηπέδων διεθνών προδιαγραφών θα έπρεπε ο προσανατολισμός να είναι Βορράς-Νότος και όχι Ανατολή-Δύση όπως η Λεωφόρος στη διαχρονική της μορφή. Η μελέτη που εκπονήθηκε για προσανατολισμό γηπέδου σε Βορρά-Νότο προέβλεπε κατάργηση της οδού Τσόχα, μεταφορά του σχολείου περίπου 200 μέτρα πιο μακριά και «βυθισμένο» γήπεδο ώστε ο όγκος του να μην υπερβαίνει τα 18 μέτρα ύψος.
Ο νομικός «δαίδαλος» για όλα αυτά, διαπιστώθηκε από το ξεκίνημα πως ήταν χρονοβόρος (υπολόγιζαν για τις αλλαγές σχεδίων πόλεων από 3 έως 5 χρόνια) κι έτσι το 2003 και η «νέα Λεωφόρος» αποσύρθηκε…
Διαβάστε το β’ μέρος
