Από τη μια, η κυβέρνηση, που θέλει με ψευτολύσεις να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, και, από την άλλη, οι αλληλέγγυοι, που προσπαθούν να τους καθοδηγήσουν σε «διεκδικήσεις» – Χαμένοι (πάλι) οι πολίτες που οι γειτονιές τους μετατρέπονται σε «τσαντίρια».
- Από τον Δ. Παπαγεωργίου
Συνεχίζεται στις τσαντιροποιημένες πλατείες της Αθήνας η σύγκρουση κυβέρνησης – αλληλέγγυων για το ποιος θα «ελέγξει» τους μετανάστες, με τους πολίτες να πληρώνουν τη νύφη για ακόμη μια φορά, καθώς οι γειτονιές τους μετατρέπονται σε «δομές», με ό,τι αυτό σημαίνει τόσο για την υποβάθμιση της περιουσίας τους όσο και για την ποιότητα ζωής τους.
Η προσήλωση του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου στην «αποσυμφόρηση» των νησιών, με την ταυτόχρονη προσπάθεια απαγκίστρωσης των μεταναστών που έχουν λάβει άσυλο από το σύνολο των ευεργετημάτων που λαμβάνουν όσοι βρίσκονται στο σύστημα, δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες στην Αθήνα με την «επανατσαντιροποίηση» πλατειών του πολύπαθου 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος.
Μνήμες από το -όχι και τόσο μακρινό- παρελθόν επιστρέφουν και κυρίως η πλατεία Βικτωρίας, την οποία κάποιοι το τελευταίο διάστημα αποκαλούν και «πλατεία Αζάντι» («ελευθερία» σε κάποια αφγανική διάλεκτο) γίνεται «σταθμός» για όσους έρχονται από τα νησιά. Στην ίδια πλατεία σπεύδουν τόσο η ΕΛ.ΑΣ. -που όμως είναι «αναρμόδια», αφού οι άνθρωποι αυτοί έχουν σε μεγάλο ποσοστό πάρει χαρτιά και οι υπάλληλοι του υπουργείου, που θέλουν να τους πείσουν να… κάνουν κάτι άλλο- όσο και οι «αλληλέγγυοι», οι οποίοι στήνουν πρόχειρες υποδομές για να τους «εξυπηρετήσουν», επιθυμώντας να τους καθοδηγήσουν στις «διεκδικήσεις» για σπίτια και επιδόματα που προβάλλονται από την Αριστερά.
Σκοπός των αλληλέγγυων, οι οποίοι συρρέουν στις πλατείες αλλά και σε όποιο άλλο σημείο υπάρχει υπερσυγκέντρωση μεταναστών, είναι να τους χρησιμοποιήσουν ως όργανα πίεσης, προκειμένου να επιβάλουν μια διαφορετική από αυτήν της κυβέρνησης πολιτική τόσο στο Μεταναστευτικό γενικά όσο και στη διαχείριση των ατόμων που έχουν ήδη λάβει άσυλο.
Να μην υπάρξουν «εξώσεις»
Κύριο «αίτημά» τους είναι να μην υπάρξουν «εξώσεις» μεταναστών από δομές και κατοικίες στις οποίες μένουν δωρεάν, να αυξηθεί ο αριθμός αυτών και να υπάρξουν περαιτέρω επιδοματικές πολιτικές προκειμένου να προχωρήσει η «ενσωμάτωσή» τους. Με σκοπό φυσικά τόσο να συνεχίσουν οι ίδιοι -μέσω ΜΚΟ ή αριστερίστικων κινημάτων- να εμπλέκονται στο ζήτημα, από το οποίο, σύμφωνα με καταγγελίες, αποκομίζουν αρκετά χρήματα, όσο και να μπορούν να χαράσσουν πολιτική γραμμή και να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τη στάση της στο Μεταναστευτικό, κάτι που θα έχει πολιτικό κόστος, καθώς οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. επικροτούν τα αυστηρότερα μέτρα και τις αποτρεπτικές πολιτικές. Αυτό επιχειρούν να εκμεταλλευτούν και από τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής τα αιτήματα των «αλληλέγγυων».
Απέναντί τους, το υπουργείο Μετανάστευσης επιχειρεί να εφαρμόσει τις πολιτικές που το ίδιο και η κυβέρνηση αποφασίζουν. Κάτι το οποίο δεν δείχνει να καταφέρνει, αναγκαζόμενο να δώσει «βραχυπρόθεσμες λύσεις», όπως άλλωστε ο ίδιος ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου σημείωσε ύστερα από επίσκεψή του στην πλ. Βικτωρίας, σημειώνοντας: «Το ζητούμενο δεν είναι οι βραχυπρόθεσμες λύσεις, αλλά η ένταξή τους στην αγορά εργασίας, σε προγράμματα ενσωμάτωσης και υποστήριξης ΗΛΙΟΣ, τα οποία υπάρχουν και διαρκώς βελτιώνονται».
Δεν έχουν κανέναν λόγο να εγκαταλείψουν το σύστημα
Ο κ. Μηταράκης αναφερόταν στη μεταφορά σε δομή στον Σκαραμαγκά μεταναστών από την πλ. Βικτωρίας, η οποία συνέβη την ίδια χρονική στιγμή κατά την οποία διαβεβαιώνει ότι από τις δομές θα πρέπει να φύγουν όσοι έχουν πάρει άσυλο. Αντ’ αυτού, όμως, μάλλον προστίθενται και άλλοι.
Το υπουργείο περιμένει με κάποιον τρόπο ότι όσοι έχουν πάρει άσυλο θα «φτιάξουν τη ζωή» τους, μετατρεπόμενοι σε «κανονικούς» πολίτες, ή θα φύγουν για το εξωτερικό, όπως πιστεύεται ότι πολλοί θέλουν να πράξουν. Στην πραγματικότητα, όμως, όπως αποδεικνύεται από κάθε ανάλυση του τι ζητούν οι μετανάστες, οι περισσότεροι δεν έχουν κανέναν λόγο να εγκαταλείψουν το σύστημα που τους προσφέρει στέγαση, σίτιση και χρήματα.
Αυτή η μάχη για το τι θα γίνει με όσους μετανάστες βρίσκονται στη χώρα μας και έχουν πάρει άσυλο –αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος, αφού σχεδόν οι μισοί από όσους κάνουν αίτηση το παίρνουν- θα συνεχιστεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Και ιδιαίτερα σημαντικός σε αυτό είναι ο ρόλος των ΜΚΟ, κάποιες εκ των οποίων, από ό,τι φαίνεται, είναι αποφασισμένες να παίξουν τον πρώτο ρόλο στην «ένταξη» των μεταναστών στη χώρα – φαινόμενο που κάποιοι βέβαια ονομάζουν «ισλαμοποίηση».
Ανοίγουν οι δουλειές για τις ΜΚΟ
Το γεγονός ότι συγκεκριμένες ΜΚΟ προσβλέπουν σε άμεση αναβάθμιση του ρόλου τους αποδεικνύεται από τις θέσεις εργασίας που προκηρύσσουν. Μια συγκεκριμένη εξ αυτών, το Danish Refugee Council, τις τελευταίες εβδομάδες προκήρυξε πάνω από 30 θέσεις εργασίας για την Ελλάδα. Από μεταφραστές, ως οδηγούς και καθαρίστριες, η συγκεκριμένη ΜΚΟ, που συνεργάζεται στενά με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, θέλει να προσλάβει κόσμο προκειμένου να αντεπεξέλθει στον φόρτο εργασίας που, από ό,τι φαίνεται, έχει.
Μάλιστα, οι θέσεις που προκηρύσσονται βρίσκονται σε ολόκληρη την Ελλάδα, με ιδιαίτερη έμφαση στη Λάρισα και ακολούθως σε Θεσσαλονίκη και Αττική, ενώ εντύπωση κάνει ότι μόνο μία νέα θέση υπάρχει σε νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου, και συγκεκριμένα στη Λέσβο. Εάν η συγκεκριμένη ΜΚΟ δεν έχει σαφή εικόνα για το τι συμβαίνει με την αξιολόγηση του υπουργείου, δεν θα προέβαινε σε τέτοιο οικονομικό άνοιγμα, οπότε είναι σαφές ότι αυτή υπάρχει.
Ισως πρόκειται για τον μοναδικό τομέα της οικονομίας, του οποίου οι εταιρίες αυτή την περίοδο προβαίνουν σε προσλήψεις. Είναι πολύ πιθανόν, δε, σε αντίστοιχες κινήσεις να προβαίνουν και άλλες ΜΚΟ, χωρίς όμως να δημοσιεύουν τις θέσεις, αλλά προσλαμβάνοντας απευθείας ανθρώπους.
Είναι, όμως, αυτό το οποίο ήθελε να πετύχει τελικά η ελληνική κυβέρνηση; Θα έχουμε ενίσχυση του ρόλου των ΜΚΟ, έστω αυτών που πιστοποιούνται;
Και αν ναι, μήπως θα πρέπει επιτέλους να τεθεί το πραγματικό ζήτημα, του πώς μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνεται μια οργανωμένη προσπάθεια να ακυρωθεί στην πράξη η ελληνική πολιτική επί του θέματος;
Πηγή: εφημερίδα «δημοκρατία»
