Του Γιώργου Βενετσάνου
Ένας αστακός ζωντανός είναι μέσα σε μια κατσαρόλα και κάθεται ήσυχος και αποχαυνωμένος, μια που το νερό για το μαγείρεμα του πέφτει ζεστό μεν, αλλά σταγόνα -σταγόνα, έτσι όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά συνηθίζει κιόλας, όταν όμως κάνεις το λάθος και του ρίξεις κατευθείαν το καυτό νερό, τότε κόβεται απότομα η νιρβάνα του και πετάγεται έξω από την κατσαρόλα, ενώ το ζεματιστό νερό καίει και τον μάγειρα. Για να δούμε λοιπόν πως αυτό μεταφράζεται ή στην σημερινή Ελλάδα.
Σταγόνα 1η: σε ένα δημοσίευμα των ΝΕΩΝ η κυρία Μπακογιάννη είχε πει για την προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης τα εξής: «μπορεί μεν να έχει ως συνέπεια μερικές απώλειες για μας, όπως ας πούμε την ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου», για να καταλάβω η Ρόδος και η Λέρος είναι εκτός Ελληνικής επικράτειας; Για όνομα του θεού τι είδους μηνύματα στέλνει στην απέναντι πλευρά; Κόβω από εδώ, παίρνω από εκεί, χαρίζω παρακάτω, τέτοιου είδους δηλώσεις γεννούν απορίες και υπόνοιες στον απλό Έλληνα πολίτη ότι το παιχνίδι μπορεί να είναι στημένο. Σημειώστε ότι αν χαθεί αυτό το κομμάτι, χάνουμε και τα κοινά σύνορα με το άλλο κράτος του ελληνισμού την Κύπρο.
Σταγόνα 2η: δεν πάει πολύς καιρός που ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού κ. Αλέξανδρος Διακόπουλος, αυτός που εν τέλει παραιτήθηκε ή καλύτερα αναγκάστηκε; Σε παραίτηση όταν είπε την αλήθεια για το Oruc Reis (ότι έκανε έρευνα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κανονικότατα), πριν όμως από αυτό και εν μέσω κρίσης είχε προβεί σε μια δήλωση ελαφρώς παράξενη, στην οποία έλεγε ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να κάνουν πόλεμο και ότι θα αποκλιμακώσουν άμεσα. Μάντης, προφήτης, καλά πληροφορημένος, συμμέτοχος σε συμφωνίες που όλοι οι υπόλοιποι αγνοούμε; Άγνωστο. Περνούσε όμως ένα μήνυμα της απραξιας του λαου.
Σταγόνα 3η η πίεση που ασκείται από την σημερινή προεδρία της ΕΕ που την έχει η άκρως φιλοτουρκική Γερμανία, σκεφτείτε αυτό μόνο, ο Ερντογάν έχει τσακωθεί σχεδόν με όλους τους ηγέτες πλην ενός της κυρίας Μέρκελ τυχαίο; Καθόλου.
Σταγόνα 4η: η έγκριτη γερμανική εφημερίδα Die Welt που έγραψε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο ίδιος ο Ερντογάν έδωσε εντολή να χτυπηθεί Ελληνικό πολεμικό πλοίο ή αεροσκάφος αλλά με μικρές έως μηδενικές απώλειες!.
Σταγόνα 5η ο βομβαρδισμός των πολιτών από την προπαγάνδα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή διαστρέβλωσης; Παρουσιάζουν την Τουρκία ως μια μεγάλη χώρα με ισχυρό στρατό, είναι όμως έτσι; Η πραγματικότητα είναι άλλη, η γείτονα έχει ανοίξει μέτωπα και υποχρεώσεις στρατιωτικές σε Ασία και Αφρική και Ευρώπη όπου απασχολεί μεγάλο αριθμό στρατιωτικών και οπλικών συστημάτων, επόμενος το ισοζύγιο δυνάμεων είναι περίπου το ίδιο, μια και είναι υποχρεωμένη να κρατά δυνάμεις στην Λιβύη, στην Συρία, στα σύνορα με την Αρμενία, στο Ιράκ, στο Κατάρ και αλλού. Κατά την άποψη μου είναι ένα τεράστιο άνοιγμα που ξεπερνά τις δυνάμεις της και είναι θέμα χρόνου να την οδήγησή σε μεγάλη ήττα. Που είδαν λοιπόν τον ισχυρό στρατό; Αφού είναι σκορποχώρι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Την ίδια στιγμή οι δυνάμεις του ελληνικού στρατού και με κλεισμένα τα προβλήματα από βορρά είναι προσανατολισμένες σε ένα μόνο μέτωπο, κάντε την σύγκριση μονοί σας.
Από ότι είδαμε, είτε με προπαγάνδα, είτε με πιέσεις, είτε με δηλώσεις εντός η εκτός χώρας, είτε με απειλές πολέμου, φτιάχνεται ένα σκηνικό που μας οδηγεί εκόν άκον πρώτα σε διμερή διάλογο και ακολούθως στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης και εδώ γεννάται το μέγα ερώτημα. Διεκδικεί κάτι συγκεκριμένο η Ελλάδα από την γειτονική χώρα; Εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον μέχρι τώρα η πολιτική μας είναι «δεν διεκδικούμε τίποτε», εκτός και αν αυτό άλλαξε, τότε να πάμε όχι μια εκατό φορές. Με όλα τα ανώτερο αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο στον ορίζοντα και μας δείχνει ότι έχοντες τα ηνία του τόπου σήμερα προετοιμάζουν το έδαφος για το μεγάλο αλισβερίσι, τώρα αν αυτό θα τελειώσει με το να παραδώσει κοιτάσματα φυσικού αερίου και εθνική κυριαρχία στους τούρκους οδηγώντας την χώρα σε μια νέα εθνική ταπείνωση μένει να το δούμε, γιατί αν οδηγηθούμε στην Χάγη χωρίς διεκδίκηση και από την δική μας πλευρά έχουμε ήδη χάσει και νομίζω καταλαβαίνετε όλοι πως θα ονομάσουν αυτό το αποτέλεσμα οι Έλληνες πολίτες. Όσο για την Χάγη αν φτάσουμε εκεί, θα είναι η τέλεια δικαιολογία για να ξεπλύνει όσα γίνουν εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Και να είστε βέβαιοι ότι αυτά που θα ακούσετε την επόμενη μέρα θα είναι του στυλ: – Προσπαθήσαμε, ματώσαμε, αλλά βλέπετε αυτό το κακό δικαστήριο αποφάσισε να μοιραστούμε το Αιγαίο/ΑΟΖ, ή κάτι παρόμοιο με αυτό που ειπώθηκε για το μελισσοκομείο στον Έβρο: – «τι θέλετε δηλαδή να κάνουμε φασαρία για μερικά μέτρα;».
Ο λαός μας θέλει πόλεμο; Σίγουρα όχι όπως και κάνεις άλλος λαός, οι άνθρωποι θέλουν να ζουν και να συναλλάσσονται ειρηνικά με τους γύρω τους, όταν όμως φτάνουν τα πράγματα στο μη παρέκει όπως με το ισλαμο-φασιστικό καθεστώς Ερντογάν, που έχει εκστρατεύσει για την επέκταση του δικού του «ζωτικού χώρου» κατά τα πρότυπα της ναζιστικής Γερμανίας, τότε ο λαός των Ελλήνων και οι Ένοπλες Δυνάμεις του ξέρουν να λένε ΌΧΙ, ενώ οι δεύτερες από την πρώτη στιγμή έδειξαν διαρκώς και με συνέπεια, ότι είναι έτοιμες για όλα, βρίσκονται σε πλήρη επιφυλακή, γνωρίζουν άριστα την αποστολή τους και με ψυχραιμία, σταθερότητα, λογική και ρεαλισμό η στρατιωτική μας ηγεσία υπολογίζει και παρακολουθεί κάθε κίνησή του αντιπάλου και με την απαραίτητη ταχύτητα κινείται προς την αποτροπή του όταν αυτό απαιτηθεί, ενώ οι στρατευμένοι πολίτες έφεδροι ή μη το έχουν αποδείξει επανειλημμένως στην ιστορία μας.
Το θέμα όμως σήμερα είναι αν σε όλους όσους μας λένε να προχωρήσουμε σε διαπραγμάτευση άνευ όρων ή με τους ορούς της Τουρκίας, αυτοί που είναι στο γκουβέρνο έχουν τα κότσια να πουν ΟΧΙ. Δυστυχώς κάποιοι μπορεί να έχουν φτάσει στο σημείο να βλέπουν με καλό μάτι ένα μικρό θερμό επεισόδιο με πρωτοβουλία των γειτόνων, για να το χρησιμοποιήσουν ως αιτία για να δικαιολογηθεί η προσφυγή της χώρας μας στην Χάγη.
Ας μου επιτραπεί μια μικρη αναδρομη πίσω στα αρχαία χρόνια γιατί μερικά πράγματα όντος είναι διαχρονικά, πάμε λοιπόν στην νήσο Μήλο όταν την πολιορκούσαν οι Αθηναίοι κατά την διάρκεια του πελοποννησιακού πολέμου και στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις που έκαναν έχει μεγάλη σημασία η απάντηση των Αθηναίων που ισχύει μέχρι σήμερα. Σε κάποια στιγμή λοιπόν αυτών των διαπραγματεύσεων, όταν οι Μήλιοι επέμεναν να επικαλούνται τις αρχές του δικαίου και της ηθικής, οι Αθηναίοι απαντούν: «Απαίτησή μας είναι να επιτύχουμε όσα θεωρούμε δυνατά από εκείνα που έχουμε πράγματι στο μυαλό και οι δύο μας, αφού γνωρίζουμε καλά κι εσείς κι εμείς ότι σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη μόνο όταν και τα δύο αντίπαλα μέρη κατέχουν ίση δύναμη για την επιβολή του, και ότι όταν αυτό δεν συμβαίνει οι ισχυροί υλοποιούν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους…».
Ηθικόν δίδαγμα, το διεθνές δίκαιο το γράφουν και το ερμηνεύουν οι ισχυροί, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και αν θέλουμε να το υποστηρίξουμε και όχι μόνο να αισθανόμαστε αλλά και να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να θυμόμαστε ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, κερδίζεται με θυσίες, αλλιώς ας σηκώσουμε λευκη πετσέτα, να σκύψουμε το κεφάλι και να γίνουμε ραγιάδες όπως ήμασταν επί 400 χρόνια.
