Η πολιτική του δεδομένου και πρόθυμού συμμάχου απέτυχε παταγωδώς. Δώστε τώρα βάση στους ρώσους, να δείτε πως αλλάζει το παιχνίδι.
Για ακόμα μια φορά η Ελλάδα προδόθηκε από τους συμμάχους και εταίρους της. Την πιο κρίσιμη στιγμή των τελευταίων δεκαετιών, την ώρα που η Τουρκία και ο παράφρονας Ερντογάν αμφισβητεί την εθνική μας κυριαρχία έμπρακτα.
Ευρωπαίοι και αμερικανοί λοιπόν κατά παράβαση όλων των συνθηκών που τους υποχρεώνουν να συνδράμουν την Ελλάδα και στρατιωτικά λόγω της επικείμενης απειλής, αγνοούν πλήρως αυτές τις δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει μέσω διεθνών συνθηκών.
Το άρθρο 42 της συνθήκης της ΕΕ δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Πιθανόν να φταίει σ’ αυτό και η ελληνική κυβέρνηση που δεν ζήτησε την ενεργοποίηση του, αυτό όμως δεν υποβαθμίζει τις ευθύνες των εταίρων έναντι της Ελλάδας. Όπως φυσικά και το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, που όπως έχει τεκμηριώσει ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έχει απόλυτη εφαρμογή και στην τουρκική απειλή έναντι της Ελλάδας.
Ο λόγος της αδιαφορίας των εταίρων στις υποχρεώσεις τους έναντι της Ελλάδας είναι απλώς και ξεκάθαρος. Η Ελλάδα έχει επιλέξει την πολιτική του δεδομένου και πρόθυμού συμμάχου. Και αυτό οι ξένοι το γνωρίζουν καλά. Όταν θεωρείσαι δεδομένος και πρόθυμος, τότε ουδείς σε υπολογίζει, ουδείς σε συνδράμει, ουδείς προτίθεται να σε βοηθήσει την ώρα της ανάγκης. Γιατί απλούστατα είσαι δεδομένος.
Η Ελλάδα λοιπόν έχει μοναδική ευκαιρία να αντιδράσει, άμεσα μάλιστα, λόγω της επίσκεψης Λαβρόφ και της κρίσης που διέπει τις τελευταίες ημέρες την σχέση Ρωσίας – Τουρκίας. Και ο τρόπος αντίδρασης που προτείνουμε, είναι άμεσος, εφαρμόσιμος και αποτελεσματικός. Η παραχώρηση εδάφους και ανάλογων διευκολύνσεων για την δημιουργία ρωσικής στρατιωτικής βάσης, για παράδειγμα στην Αλεξανδρούπολη. Με τον ανάλογο χώρο και για ναυτική βάση του ρωσικού πολεμικού ναυτικού.
Η συμφωνία αυτή θα έχει μία βασική παράμετρο. Την υπογραφή στρατηγικής συμμαχίας με την υποχρέωση της Ρωσίας να συνδράμει στρατιωτικά με όλες της τις δυνάμεις την Ελλάδα σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση από τρίτη χώρα. Όπως και το δικαίωμα χρήσης της εγκατάστασης από την Ελλάδα σε περίπτωση πολέμου.
Προτείνουμε την Αλεξανδρούπολη διότι και αυτή έχει στρατηγική σημασία για την Ρωσία, αν και θα ήταν απείρως προτιμότερο μία αντίστοιχη στρατιωτική βάση να γίνει στα Δωδεκάνησα. Ώστε να ναυαγήσουν τελείως τα όνειρα της Τουρκίας για αποστρατικοποίηση των νησιών. Δυστυχώς όμως αυτό δεν φαίνεται εφικτό διότι η συμφωνία του 1947 είχε ως κύριο έτερο την τότε σοβιετική ένωση, και δεσμεύει σήμερα την Ρωσία. Για λόγους εθνικής ασφάλειας, δεν αναλύουμε ενδελεχώς την τροχοπέδη που πηγάζει από την εν λόγω συμφωνία.
Η πρόταση αυτή μάλιστα μπορεί να βασιστεί σε ένα διπλό δεδικασμένο το οποίο θα καλύψει την Ελλάδα έναντι τόσο της ΕΕ, όσο και του ΝΑΤΟ.
Ενέργεια απολύτως συμβατή με τις υποχρεώσεις της Ελλάδος
Η ΕΕ δεν δικαιούται να αντιδράσει σε μία τέτοια ενέργεια από πλευράς της Ελλάδος, διότι απλούστατα ακόμα και σήμερα, η Γερμανία έχει γιγαντιαία συμφωνία με την Ρωσία, και πέντε ρωσικοί αγωγοί περνούν από το έδαφος της. Παράλληλα, οι μη κρατικές γερμανικές τράπεζες έχουν ιλιγγιώδης συναλλαγές με ρώσους επιχειρηματίες, αγνοώντας πλήρως οποιοδήποτε εμπάργκο.
Αντίστοιχα, όσον αφορά την συμμαχία, έχουμε το τρανταχτό παράδειγμα της Τουρκίας. Η οποία όχι μόνο αγόρασε τους S 400, αλλά τους ενεργοποίησε κάνοντας πυραυλική δοκιμή, και όμως παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ! Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν στην ίδια συμμαχία δεν νοούνται.
Η Ελλάδα λοιπόν που έχει τηρήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της έναντι και της ΕΕ και της συμμαχίας, έχει κάθε δικαίωμα να προασπίσει επιτέλους τα συμφέροντα της, όπως κρίνει αυτή ως κυρίαρχο κράτος. Με μία τέτοια πρόταση, θεωρούμε δεδομένο ότι θα αλλάξει άρδην η συμπεριφορά των εταίρων μας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπου και θα συρθούν στην κυριολεξία να συνδράμουν την Ελλάδα βάσει των υποχρεώσεων τους.
Ας διδαχτούν λοιπόν οι πολιτικοί μας από την ιστορία, θα διαβάσουν Θουκυδίδη. Και ας τολμήσουν, διότι οι καιροί δεν θα συγχωρήσουν.