Κατ’ αρχάς κάτι θετικό: Οι ηθοποιοί συμπεριφέρονται διαφορετικά από τους πολιτικούς όταν τους ασκούνται διώξεις ακόμη και για βαρύτατα ποινικά αδικήματα. Δεν καταγγέλλουν «σκευωρίες γιατί γνωρίζουν άριστα από το αρχαίο δράμα τι πραγματικά σημαίνει σκευωρία.
«Θα με κρίνουν οι θεσμοί» απήντησε ο ήδη συλληφθείς τέως Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης κληθείς να σχολιάσει την «υπερήμερη» δήλωση της πεπλανημένης αρμοδίας Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη ότι «είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος».
Σε αντίθεση με Έλληνες πολιτικούς οι οποίοι στο παρελθόν διωκόμενοι για οικονομικά εγκλήματα εμφανίστηκαν μπροστά στις κάμερες για να καταγγείλουν ανερυθριάστως σχέδιο εξόντωσής τους. Ο ηθοποιός ουσιαστικά σιώπησε και έθεσε τον εαυτόν του στην κρίση της Δικαιοσύνης. Οι ηθοποιοί έχουν τουλάχιστον ντροπή. Και δεν παίζουν δημόσιο θέατρο. Κάτι είναι και αυτό.
Θετικό επίσης για την υγεία των θεσμών μας μέσα σε αυτήν την όζουσα ατμόσφαιρα, η αποφασιστική στάση της Δικαιοσύνης και ειδικά του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Δημήτρη Πλειώτα ο οποίος ενθάρρυνε τους αρμοδίους εισαγγελείς να κάνουν την δουλειά τους. Και την έκαναν. Η σύλληψη του Λιγνάδη ο οποίος εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι ήταν η χειρίστη πολιτική επιλογή για την ηγεσία του εμβληματικού Εθνικού μας Θεάτρου (ανεξαρτήτως γνώσεως του ιδιωτικού του βίου, ήταν το λάθος υπόδειγμα) βασίσθηκε στην συστηματική εργασία των αρμοδίων εισαγγελέων και στην αξιολόγηση των καταθέσεων που έλαβαν.
Η υπόθεση ωστόσο δεν θα λήξει έτσι απλά. Λαμβάνοντας τον δρόμο της ποινικής δικαιοσύνης. Θα έχει και συνέχεια. Η απαγγελία κατηγοριών για «βιασμό κατά συρροή» και για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων έχει τεράστιες «ουρές» και αποτελεί ουσιαστικά την αφετηρία ενός πολιτικού και δικαστικού θρίλερ το οποίο πλήττει την Πολιτεία στην καρδιά της εξουσίας της.
Κατ’ αρχάς στο Υπουργείο Πολιτισμού. Στον Πολιτισμό τον ίδιο ο οποίος έμοιαζε ανέγγιχτος μέχρι προσφάτως από την κρίση θεσμών που συντάρασσε την Ελληνική Δημοκρατία τα τελευταία δέκα έτη. Ως φαίνεται είμαστε στην αρχή των αποκαλύψεων οι οποίες θρυλείται ότι θα πλήξουν και άλλα πρόσωπα που συνδέθηκαν, ταυτίστηκαν, προστέθηκαν με ένα συγκεκριμένο εκπεσόντα (και αναστάντα προσφάτως) προοδευτικό τηλεοπτικό σταθμό και το ιδεολογικό ρεύμα που εκπροσωπούσε στα χρόνια της μεγάλης διαφθοράς στις αρχές του 2000.
Θα πλήξει πρόσωπα και λογικές που θεώρησαν ότι με την ευκαιρία παλλινορθώσεως μετά την πολιτική αλλαγή του Ιουλίου του 2019. Και ίσως δικαιώσει -θα δούμε, είναι νωρίς- την προσέγγιση της εφημερίδας «Εστία» πως όταν ένας πολιτικός χώρος μεταλλάσσεται και εμβολιάζεται με πρόσωπα και ιδέες ξένες προς το ιδεολογικό και πολιτικό DNA του, πλήττεται.
Στην δίνη του κυκλώνα βρίσκεται κατ αρχάς η αρχαιολόγος, προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη η οποία από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων της βρέθηκε αντιμέτωπη με μεγάλες προσωπικότητες της τέχνης και του πολιτισμού μας. Η κυρία Μενδώνη πιέζεται να παραιτηθεί σήμερα για να εκτονωθεί πολιτικά η αρνητική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί από τις παρενέργειες του ελληνικού #metoo στον δημόσιο βίο. Γίνεται ήδη στόχος γελοιογραφιών -όχι τυχαία- παραδοσιακών συντηρητικών εφημερίδων.
Η ίδια ως φαίνεται θεωρεί ότι δεν έχει ευθύνη για την επιλογή του κυρίου Λιγνάδη για την θέση του καλλιτεχνικού Διευθυντού του Εθνικού Θεάτρου ούτε για την απόπειρα διάσωσής του όταν είδαν το φως οι πρώτες καταγγελίες της Έλενας Ακρίτα. Δεν επιθυμεί να καταστεί «Ιφιγένεια».
Για αυτό και όπως πληροφορείται η «Εστία» απευθύνεται προς επώνυμους ανθρώπους του Πολιτισμού ζητώντας να κάνουν δηλώσεις στήριξης προς το πρόσωπο της. Ακόμη και αν είναι έτσι όμως και δεν ευθύνεται -όπως ψιθυρίζεται από κύκλους της στους διαδρόμους της οδού Μπουμπουλίνας-, η κυρία Μενδώνη βαρύνεται για τα «όχι» που πιθανόν δεν είπε όπως πράττει ένας Υπουργός που είναι Υπουργός. Και για αυτό δύσκολα, πολύ δύσκολα, θα αποφύγει την απομάκρυνση της από την Κυβέρνηση. Είτε παραιτουμένη είτε διαφορετικά.
Από την εξέλιξη της υπόθεσης πλην των πολιτικών, πλήττονται όμως και πολιτειακοί θεσμοί. Οι οποίοι υποδεχόμενοι προσφάτως την Ολυμπιονίκη της Ιστιοπλοΐας Σοφία Μπεκατώρου, δήλωναν: «Η Σοφία Μπεκατώρου διέλυσε την συνωμοσία σιωπής στην οποία εμπλέκονται όσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν, όσοι αποκαλύπτουν δήθεν έκπληκτοι τα επαίσχυντα μυστικά εκείνων που εκμεταλλεύονται το κύρος τους και καταχρώνται την εξουσία εις βάρος των γυναικών που εξαρτώνται από αυτούς επαγγελματικά. Εύχομαι να πνεύσει ως ορμητικός άνεμος και να σαρώσει κάθε υποκρισία και απόπειρα συγκάλυψης . Και πιστεύω ότι η θαρραλέα στάση της θα συμβάλλει στην ευρύτερη ευαισθητοποίηση απέναντι σε ανάλογες ανήθικες και εγκληματικές συμπεριφορές».
Οι ίδιοι πολιτειακοί θεσμοί στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας ωστόσο δεν ήταν τόσο καταγγελτικοί όταν προέκυψαν οι αποκαλύψεις εις βάρος του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Χωρίς καμία αναφορά σε «ανήθικες και εγκληματικές συμπεριφορές», χωρίς καν αναφορά σε ζητήματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων υποστήριξαν γενικόλογα ότι «η κατάχρηση εξουσίας , η βία-λεκτική και σωματική- είτε πρόκειται για τον χώρο εργασίας, είτε πρόκειται για την εκπαίδευση, είτε για τις προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις δεν μπορεί να γίνει ανεκτή». Προσθέτοντας μάλιστα ότι εκτός από εκείνους που υφίστανται κακοποιητική συμπεριφορά «είναι εξ ίσου σημαντικό να γίνουν σεβαστές οι εγγυήσεις του Κράτους Δικαίου που διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των εμπλεκομένων».
Κοινώς:
Μόλις καταγγέλθηκε ο Δημήτρης Λιγνάδης, οι πολιτειακοί μας θεσμοί ανακάλυψαν το τεκμήριον της αθωότητας. Ενώ όταν καταγγέλθηκε ο επιχειρηματίας από την Ολυμπιονίκη χαρακτηρίσθηκε ανήθικος και εγκληματίας και λόγω παραγραφής καταδικάσθηκε αναπολόγητος. Χωρίς να μπορέσει να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Δεν χρειάζεται να αποκαλύψουμε ποιοι είναι οι πολιτειακοί θεσμοί που τηρούν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είναι πλέον γνωστοί και αναγνωρίσιμοι. Λυπόμαστε ειλικρινά για αυτού το είδους τον «δικαιωματισμό».
Και βεβαίως από την υπόθεση Λιγνάδη πλήττεται και η κοινωνία των πολιτών. Οι γνωστές ΜΚΟ. H γνωστή ΜΚΟ Solidarity Now με ανακοίνωση του ελληνικού της παραρτήματος ένιωσε την ανάγκη να διαψεύσει το Σάββατο το βράδυ ότι «είχε εμπλοκή με τον χώρο του Θεάτρου, του θεατρικού παιχνιδιού ή και δραστηριότητες στις οποίες μετείχε ο κύριος Λιγνάδης». Σημειώνεται ότι η διάψευση έγινε χωρίς να υπάρξει πουθενά ονομαστική αναφορά στην οργάνωση όπως προκύπτει και από το κείμενο διάψευσης στο οποίο αναφέρεται ότι «τις τελευταίες μέρες υπήρξαν αναφορές στον τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για εμπλοκή ΜΚΟ σε κυκλώματα εκμετάλλευσης και μαστροπείας προσφύγων».
Τελευταίο αλλά όχι έλασσον. Δημοσιεύματα εμφανίζουν τον ηθοποιό υποψήφιο με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη να ήταν αυτός που εισηγήθηκε στην Πολιτεία την αξιοποίηση του Δημήτρη Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο. Η τοποθέτηση του κυρίου Μαρκουλάκη για όλα όσα συμβαίνουν αποκτά μετά ταύτα σημαντική σημασία. Ιδιαιτέρως αν λάβει υπ’ όψιν κανείς το γεγονός ότι συνόδευσε την υποψηφιότητα του με την ΝΔ το 2019 με την εξής δήλωση: «Το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, κερδισμένο κάποτε με αγώνες και θυσίες, αποδείχθηκε στην πράξη, κενό δοχείο»…. Αυτά!
