Έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 88 ετών,ο γνωστός εφοπλιστής Ανδρέας Ποταμιάνος, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της ελληνικής ναυτιλίας.
Γεννήθηκε το 1933 στον Πειραιά, γόνος εφοπλιστικής οικογένειας με καταγωγή από τον Πύλαρο της Κεφαλλονιάς, η οποία εισήλθε στον εφοπλισμό στις αρχές του 19ου αιώνα, στα τότε βρετανικά Επτάνησα. Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο London School of Economics, απ’ όπου έλαβε μεταπτυχιακό στο Ναυτικό Δίκαιο.
Η δράση του
Υπήρξε ο επιφανέστερος εκπρόσωπος μιας παλιάς και μεγάλης ναυτικής οικογένειας. Υπηρέτησε πιστά μιαν εθνική ναυτιλία. Μια ναυτιλία οργανικά πάντοτε συνδεδεμένη με την Ελλάδα και την εθνική οικονομία της. Η πίστη του σε μια εθνική αντίληψη ναυτιλίας οδήγησε την «Ηπειρωτική» στην κορυφή της παγκόσμιας κρουαζιέρας.
Το 1964, σε στενή συνεργασία με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης Α. Γαρουφαλιά και τον αρχηγή ΓΕΣ στρ. Ιω. Γεννηματά, συνέβαλε στον αθόρυβο εξοπλισμό της νήσου μεταφέροντας με τα καράβια του την μετεμφιεσμένη σε αλλοδαπούς τουρίστες ταξιαρχία υπεράσπισης της Μεγαλονήσου. Όταν ο Παπαδόππουλος του ζήτησε να μεταφέρει πίσω στην Ελλάδα την Ταξιαρχία, απάντησε: «Ούτε έναν στρατιώτη δεν πρόκειται να μετακινήσω από την Κύπρο».
Ο Ανδρέας Ποταμιάνος, πρωτοπόρος διεθνώς στην επιβατηγό ναυτιλία, διετέλεσε πρόεδρος της τότε ονομαζόμενης Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων (1980-2002). Ήταν ακόμα μέλος της επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, του Διοικητικού Συμβουλίου του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου (ΝΑΤ), του Ναυτικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και της Helmepa (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος). Μάλιστα, τιμήθηκε με τον Σταυρό του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ από την ελληνική κυβέρνηση, με το Τρόπαιο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και με βραβείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού (επί προεδρίας Κώστα Κυριαζή).
Υπήρξε πάντοτε σεμνός και διακριτικός επιχειρηματίας, πιστός φίλος σε κάθε περίσταση και δεν ασχημόνησε ποτέ ως μέλος της σοβαρής εφοπλιστικής ελιτ. Θα τον θυμόμαστε ως εκπρόσωπο μιας καθαρά ελληνοπρεπούς επιχειρηματικότητας στενά, πάντοτε δεμένης, και με τον Πειραιά.
