Γράφει ο Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός Α.Π.Θ, Ενεργειακός Επιθεωρητής
Η Ελλάδα είναι μία από τις πιο εξαρτημένες ενεργειακές χώρες της Ε.Ε με ποσοστό εξάρτησης που πλησιάζει το 75%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος εξάρτησης είναι περίπου στο 55%. Η μεγάλη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας μας οφείλεται σε λανθασμένες ενεργειακές πολιτικές,όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων.
Η Ελλάδα, ως κράτος μέλος της Ε.Ε, έχει δεσμευτεί μέχρι το 2030 σύμφωνα και με το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, αλλά και την Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική ουδετερότητα της Ε.Ε. μέχρι το 2050 με δεσμεύσεις, που θα επηρεάσουν όχι μόνο τηνενεργειακή ασφάλεια της χώρας αλλά και την μεσοπρόθεσμη διόγκωση του δημοσίου χρέους σε επενδύσεις. Αυτές θα εισφέρουν ελάχιστα στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, αφού εστιάζει όλο το ενεργειακό επενδυτικό της πλάνο σε εισαγωγή ενεργειακών πόρων αλλά και τεράστιου ενεργειακού εξοπλισμού από τρίτες χώρες.
Η μεγαλύτερη αντεθνική ενεργειακή πολιτική είναι ο επερχόμενος ακαριαίος ‘’θάνατος’’ των μονάδων παραγωγής ενέργειας από το εθνικό μας φθηνό καύσιμο τον λιγνίτη. Ενώ την ίδια στιγμή άλλες χώρες της Ε.Ε έχουν λάβει παράταση της λειτουργίας των λιγνιτικών τους μονάδων για μετά το 2040 (Γερμανία, Πολωνία, Τσεχία κλπ) για μια ομαλή μετάβαση στην μεταλιγνιτική εποχή, χωρίς ενεργειακούς και οικονομικούς κραδασμούς, η Ελλάδα αποφάσισε να ‘’αυτοκτονήσει’’ ενεργειακά νωρίτερα και μάλιστα από το 2028.
Οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας δυστυχώς αποφάσισαν να κλείσουν όλες τις λιγνιτικές μας μονάδες μέχρι το 2025, χωρίς ομαλό σχέδιο μετάβασης στην πράσινη εποχή. Το 35% της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας παράγεται από τον λιγνίτη, τον οποίο εγκαταλείπει εσπευσμένα για να τον αντικαταστήσει με εγκατάσταση μονάδων παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, κυρίως μεαιολικά πάρκα, που αποδεδειγμένα έχουν τον μικρότερο δείκτη κόστους ωφέλειας με δεδομένο,ότι η αποθήκευση της παραγόμενης στοχαστικής ενέργειας είναι σχεδόν μηδενική. Δεν συζητάμε για τις περιβαλλοντικές συνέπειες .
Η λύση είναι ο εκσυγχρονισμός των υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων με τεχνολογίες που ήδη άλλες χώρες έχουν εφαρμόσει (π.χ η αποξήρανση του λιγνίτη και ο ενταφιασμός των παραγόμενων αερίων θερμοκηπίου σε υπόγειες λεκάνες, η τοποθέτηση ειδικών βιολογικών φίλτρων τύπου μεμβράνων ή ακόμα και η αεριοποίηση του σε ειδικές συνθήκες με σκοπό την παραγωγή του μελλοντικού καυσίμου, όπως του υδρογόνου). Τεχνολογίες που απομειώνουνδραστικά τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, άρα και τις επαγόμενες ρήτρες εκπομπών CO2.
Επίσης μια άλλη αποτελεσματική ενεργειακή λύση για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας είναι η μείωση της ενεργειακής ζήτησης, κυρίως στον οικιακό τομέα μέσα από γενναία προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας, αυξάνοντας την ενεργειακή αποδοτικότητα των κτηρίων με ενεργειακές επεμβάσεις, που θα αναβαθμίσουν την ενεργειακή τους ταυτότητα από την ενεργοβόρα κλάση σε μία κλάση με σχεδόν μηδενική κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας.
Τέλος η χαριστική βολή στην ενεργειακή μας απεξάρτηση είναι η παραίτηση της χώρας μας από την υλοποίηση των τριών μεγάλων ενεργειακών συμβάσεων εξόρυξης υδρογονανθράκων στα οικόπεδα του Ιονίου και νότια της Κρήτης, συμβάσεις που κυρώθηκαν από την Ελληνική Βουλή και παραμένουν στα συρτάρια των υπουργών. Η απροθυμία της σημερινής κυβέρνησης να προχωρήσει στην εξόρυξη των δικών μας κοιτασμάτων συνέβαλε στην αποθάρρυνση αλλά και στην έξοδο της γαλλικής Total και της ισπανικής Repsol από το θαλάσσιο χώρο του Ιονίου και το χερσαίο τμήμα της δυτικής Ελλάδας. Πρόσφατα τα ΕΛΠΕ ανακοίνωσαν ότι αποδεσμεύονται επίσης από τις χερσαίες παραχωρήσεις στην Ήπειρο, με αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα πάνω από 2 δις βαρέλια αργού πετρελαίου.
Συνδέοντας το θέμα με την ενεργειακή εξάρτηση, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το νέο διαμορφωμένο γεωπολιτικό και γεωενεργειακό τοπίο, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σήμερα, με την Τουρκία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, χώρες που επιδιώκουν κυριαρχικό ρόλο στην Ν.Α Μεσόγειο. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα δια στόματος του Ν. Δένδια, αλλά και του ίδιου του Κ.Μητσοτάκη διαμήνυσαν προς κάθε κατεύθυνση την παραίτηση από κάθε αξιοποίηση και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μας, που βρίσκονται στις ελληνικές ΑΟΖ, διότι όπως δήλωσαν η Ελλάδα θα στραφεί στην πράσινη ενέργεια, αφήνοντας έτσι ελεύθερο όλο τον ενεργειακό ορυκτό πλούτο μας σε τρίτους.
Mελέτες του ΙΓΜΕ, του Πολυτεχνείου της Κρήτης έχουν δείξει ότι τα δυνητικά κοιτάσματα, στις παραπάνω περιοχές κυμαίνονται μεταξύ 70 και 90 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, αυτό και μόνο θα μπορούσε να καταστήσει την Ελλάδα παραγωγό και όχι μόνο διαχειριστή-εισαγωγέα φυσικού αερίου.
Τα τραγικά ενεργειακά εγκλήματα έχουν ονόματα και δεν είναι άλλα από τα κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν και κυβερνούν, αφού αποποιούνται την ενεργειακή μας περιουσία στο βωμό της εξυπηρέτησης ντόπιων και ξένων οικονομικών συμφερόντων εις βάρος των πολιτών και των μελλοντικών γενεών της χώρας μας.
