Το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν θα έπρεπε να τίθεται προς συζήτηση, πόσο μάλλον προς αμφισβήτηση. Στην περίπτωση όμως του Κωνσταντίνου Καρμίρη από τα Ιωάννινα δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω…
- Από την Ιωάννα Τσέφλιου
Ο 18χρονος σήμερα Κωνσταντίνος σε ηλικία πέντε μηνών διαγνώστηκε με εγκεφαλική παράλυση τύπου δεξιάς σπαστικής ημιπληγίας, πάθηση εκ γενετής που επιφέρει σοβαρή αναπηρία εφ’ όρου ζωής. Ωστόσο, μια λανθασμένη πιστοποίηση αναπηρίας τού στέρησε μια θέση σε ελληνικό πανεπιστήμιο.
Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, η «Espresso» φέρνει στο φως τον «γολγοθά» που ανεβαίνει ο νεαρός και τον αγώνα που δίνει καθημερινά η μητέρα του -το μοναδικό στήριγμά του- απέναντι στην παντελή αδιαφορία της Πολιτείας και την ατέρμονη γραφειοκρατία, με σκοπό να διεκδικήσει κάτι που για όλους τους υπολοίπους είναι δεδομένο. Αίτημά της είναι να εισαχθεί ο γιος της στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε ειδική κατηγορία.
«Είμαστε μια μονογονεϊκή οικογένεια και ο γιος μου έχει διαγνωστεί με αυτή τη σοβαρή αναπηρία. Τη συγκεκριμένη ομάδα παιδιών η Πολιτεία έχει το χρέος πάντα να την προστατεύει και να την ενισχύει. Ομως αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μας. Δίνω μια ζωή αγώνα για το παιδί μου, όμως δεν παίρνω απαντήσεις, και εκείνο βλέπει με απελπισία το μέλλον του να καταστρέφεται χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα. Ο γιος μου το 2008 είχε λάβει πιστοποίηση αναπηρίας για την πάθησή του με ποσοστό 80% από επιτροπή της Νομαρχίας Ιωαννίνων. Η πρόνοια τον ενέταξε σε πρόγραμμα επιδότησης ατόμων με εγκεφαλική παράλυση 0-18 ετών» αναφέρει αποκλειστικά στην «Espresso» η Παρασκευή Κίτσου και συνεχίζει:
Παρανομίες
«Από το 2013, που απευθυνθήκαμε στο ΚΕΠΑ, ως σήμερα δεν έχει λάβει το παιδί ούτε μία πιστοποίηση αναπηρίας που να αναγράφει την πραγματική πάθηση και κατάσταση. Οι δύο πρώτες πιστοποιήσεις αναγράφουν ποσοστό αναπηρίας κάτω από το ελάχιστο που αποδίδει ο Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας. Οι παρανομίες συνεχίζονται, παρά την παρέμβαση του Γραφείου του Πρωθυπουργού, του Συνηγόρου του Πολίτη, της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας».
Οπως εξηγεί η κυρία Κίτσου, η Εθνική Αρχή Διαφάνειας αρνήθηκε να ασχοληθεί εκ νέου με την καταγγελία, μετά την τελευταία λανθασμένη πιστοποίηση αναπηρίας τον Ιούνιο του 2021, η οποία στέρησε από τον γιο της το δικαίωμα για είσοδο στο πανεπιστήμιο.
«Η Δικαιοσύνη όλα αυτά τα χρόνια είναι τυφλή. Το πόρισμα που βγήκε έκανε λόγο για μονοπληγία σε ποσοστό 70%, μια πάθηση τελείως άσχετη από αυτήν που έχει ο γιος μου. Κανένας γιατρός, από κανένα νοσοκομείο ή επιτροπή, δεν έβγαλε ποτέ το συμπέρασμα που έβγαλε το ΚΕΠΑ» επισημαίνει και συμπληρώνει:
«Επειτα από ερώτηση βουλευτού προς τα υπ. Εργασίας και Υγείας, ο υπ. Υγείας ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση του παιδιού. Από το υπ. Υγείας προτάθηκε η λύση που θα έδινε στον γιο μου δικαίωμα στη ζωή: να αιτηθώ για το 18χρονο τέκνο μου το παραπληγικό επίδομα από τον ΕΦΚΑ, ώστε να επαναξιολογηθεί από επιτροπή ΚΕΠΑ, να εκδοθεί πιστοποίηση αναπηρίας με την πραγματική πάθηση για κάθε νόμιμη χρήση. Με αυτή την πιστοποίηση υπήρχε η πιθανότητα να εισαχθεί στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε ειδική κατηγορία. Η Διεύθυνση ΕΦΚΑ Ιωαννίνων από τις 25 Αυγούστου έως σήμερα αρνείται να μου χορηγήσει το παραπεμπτικό που χορηγεί ο ΕΦΚΑ στους ασφαλισμένους το 2022, απαραίτητο έγγραφο για να αιτηθεί ο ασφαλισμένος αξιολόγηση από επιτροπή ΚΕΠΑ. Μέχρι στιγμής, ούτε η Εισαγγελία βοήθησε ώστε να σταματήσει η κακοποίηση του παιδιού από δημόσιες υπηρεσίες. Τις τελευταίες μέρες έγιναν κάποιες κινήσεις από το υπ. Δικαιοσυνης, ίσως και από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου».
Η κυρία Κίτσου εξηγεί πως σκέφτεται να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως έσχατη λύση απέναντι στην τεράστια και ανεξήγητη αδικία που βιώνει το παιδί της. «Είχαμε φτάσει μέχρι και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ώστε να μπορέσω να λάβω το πιστοποιητικό που απαιτείται. Οι δικηγόροι δεν με αναλάμβαναν, όμως. Μου έλεγαν όλοι ότι έχω δίκιο, αλλά δεν ήθελαν να ασχοληθούν με την υπόθεση. Αργότερα η υπόθεση πήγε και στο Εφετείο, αλλά η απάντηση ήταν απορριπτική» περιγράφει η μητέρα του 18χρονου Κωνσταντίνου και τονίζει:
«Ο ίδιος ο πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ιωαννίνων, που είχε κάνει εν μέρει δεκτή την προσφυγή μου για να λάβω και το σχετικό επίδομα αναπηρίας, με είχε καλέσει στο γραφείο του και είχε διερωτηθεί για ποιον λόγο συμπεριφέρονται έτσι σε ένα παιδί με αναπηρία. “Οι νόμοι βγήκαν από ανθρώπους για ανθρώπους. Θα δικαιωθείτε” μου είχε πει, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να δώσω στο παιδί μου το μέλλον που του αξίζει».
Η απορία, η θλίψη και η ανησυχία της κυρίας Κίτσου για τον μονάκριβο γιο της είναι τεράστιες. «Είναι ένα παιδί που αγωνίζεται από έξι μηνών για να επιβιώσει στον κόσμο των “φυσιολογικών”, έχει όνειρα για τη ζωή του, όπως όλοι οι συνομήλικοί του, και με παρανομίες υπάλληλοι του κράτους τού στερούν το δικαίωμα στη ζωή. Δεν ξέρω τι να του απαντήσω, δεν μπορώ να δώσω ούτε στον εαυτό μου απάντηση στο γιατί συνέβη αυτή η απάνθρωπη αδικία. Δημιουργείται διαρκής αμφισβήτηση της φύσης του. Είναι άτομο που φέρει σοβαρή αναπηρία, λόγω της εκ γενετής δεξιάς σπαστικής ημιπληγίας. Η πάθησή του είναι μόνιμη, μη αναστρέψιμη, εφ’ όρου ζωής. Απευθύνω έκκληση με σκοπό ο γιος μου να αποκτήσει το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή» καταλήγει, μιλώντας στην «Espresso», η μητέρα του Κωνσταντίνου Καρμίρη.
