Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Στην Κυριακάτικη Δημοκρατία της 29/1 η εξαιρετική δημοσιογράφος μας Κύρα Αδάμ προβαίνει σε συντριπτικές, δυστυχώς, αποκαλύψεις, που επικυρώνουν τη θλιβερή πραγματικότητα, σχετικά με τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, σχετικά με τις σχέσεις της Τουρκίας με την Αμερική, αλλά και σχετικά με τη δική μας (αναγκαστική;) αδιαφορία.
Η κυρία Κύρα Αδάμ κάνει φύλλο και φτερό τις απειλητικές πλευρές της τουρκικής άσκησης στο Αιγαίο, που προβλέπεται ότι θα διεξαχθεί από τις 24/1 ως τις 24/2. Η είδηση δεν είναι βέβαια οι χιλιοειπωμένες παράνομες απαιτήσεις της Τουρκίας, που απεικονίζονται στην εξαγγελθείσα άσκηση, αλλά το γεγονός ότι αυτές χαίρουν της πλήρους υποστήριξης σε έκθεση του Κογκρέσου, παρότι καταπατούν εμφανώς κυριαρχικά μας δικαιώματα, νομιμοποιώντας έτσι τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Συγκεκριμένα, η τουρκική αυτή άσκηση αμφισβητεί την ελληνικότητα πολυάριθμων βραχονησίδων μας, αποδέχεται σιωπηρά τη δήθεν ελληνική υποχρέωση αποστρατικοποίησης ορισμένων νησιών, ενώ ταυτόχρονα χρωματίζει με γκρι χρώμα το καθεστώς άλλων, καθιστά αδύνατη την επέκταση από 6 σε 12 ν.μ., σε πολλές περιπτώσεις, αμφισβητεί τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα από τις εκβολές του Έβρου μέχρι και νοτίως της Σάμου, κ.ά. Και, συνοπτικά, η περί ής ο λόγος έκθεση του Κογκρέσου νομιμοποιεί το σύνολο σχεδόν των τουρκικών παραλογισμών, που αρνούνται την ελληνικότητα πολλών νησιών μας και την κυριαρχία μας στο Αιγαίο, όπως αυτά υποστηρίζονται σε συνεχή βάση, από τον κ. Ερντογάν.
Ο συνδυασμός του απαράδεκτου περιεχομένου αυτής της τουρκικής άσκησης, με την αδιαμφισβήτητη υποστήριξή της από το Κογκρέσο οδηγεί αναπόφευκτα σε υποθέσεις, που επειδή παραμένουν ανεξιχνίαστες, τουλάχιστον προς το παρόν, ενθαρρύνουν απειλητικές βεβαιότητες.
Η πρώτη από αυτές τις υποθέσεις ουδόλως αποκλείει ή και ενδεχομένως επιβεβαιώνει την ύπαρξη κάποιου είδους συνεννόησης, κάποιας μορφής τετελεσμένου, αναφορικά με την παραίτησή από κυριαρχικά μας δικαιώματα, που θα ανακοινωθεί κάποτε, εν ευθέτω χρόνο, ή που θα εισχωρήσει στη ζωή μας μέσω σιωπηρής συναίνεσης και σε μελλοντικές καταπατήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως ακριβώς γίνεται με τις παρούσες.
Μια άλλη υπόθεση θα μπορούσε να είναι η κατοχύρωση της απώλειας κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και σε νησιά, χάρη στην επισημοποίησή της μέσω εκθέσεων του Κογκρέσου, και ενόσω το περιεχόμενο των τελευταίων δεν αντιμετωπίζει αντιδράσεις από την πλευρά μας. Αναφέρομαι σε ιδιότυπη χρησικτησία.
Όπως, όμως, και να έχει αυτή η μεσοβέζικη κατάσταση, οπωσδήποτε και εν κατακλείδι, τίθεται επιτακτικά το ερώτημα, ενόψει και της περί ής έκθεσης του Κογκρέσου, για το που ακριβώς βρίσκουν έδαφος οι ελληνικοί ενθουσιασμοί και ισχυρισμοί περί του ότι, δήθεν:
*Η Αμερική έχει χάσει την υπομονή της με την Τουρκία.
*Η Τουρκία είναι απομονωμένη
*Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι τώρα στο καλύτερο δυνατό σημείο τους
*Πολλές δηλώσεις από πλευράς Αμερικής αποδεικνύουν ότι έχουν γίνει κατανοητά και ότι υποστηρίζονται τα ελληνικά δίκαια.
Κ.ο.κ.
Αλλά, όπως και αν έχει το πρόβλημα, όλοι εμείς οι πολίτες της χώρας μας, που καλούμαστε να δώσουμε, λίαν προσεχώς, την ψήφο μας στη επόμενη ελληνική Κυβέρνηση, έχουμε δικαίωμα να απαιτήσουμε μια πειστική απάντηση στον νέο αυτό γρίφο: δηλαδή, στο πως εξηγείται η σιωπή της ηγεσίας μας απέναντι στη βάρβαρη καταπάτηση των εθνικών μας δικαίων, μέσω αυτής της παραπάνω τουρκικής άσκησης, η οποία και χαίρει των ευλογιών του Κογκρέσου. Και τούτο, διότι είναι επιτακτική η ανάγκη να γνωρίζουμε ποιον θα σπεύσουν να σώσουν η Αμερική και το ΝΑΤΟ, αν οι Τούρκοι έρθουν μια νύχτα, όπως απειλούν, για να καταπατήσουν εκείνα τα ελληνικά νησιά που υποστηρίζουν ότι είναι δικά τους. Δηλαδή, να ξέρουμε τι πιστεύουν οι φίλοι μας Αμερικανοί. Τα περί ων νησιά είναι ελληνικά ή είναι γκριζωπά;
