Μία απίστευτη γκάφα υπηρεσιών του υπουργείου Υγείας αποκάλυψε αυτή την Τετάρτη το ένθετο «δημοκρατία ΚΥΝΗΓΙ» αφού κάποιοι μηχανεύονται μια νέα «μπίζνα» στις πλάτες 1,2 εκατομμυρίων οπλοκατόχων. Και όλο αυτό με πλήρη αδιαφορία για τις πρακτικές δυσκολίες που δημιουργεί στο σύστημα διαχείρισης της νόμιμης οπλοκατοχής και για το ανεφάρμοστο των επιδιώξεών τους,την στιγμή που στο 75% της ελληνικής περιφέρειας δεν υπάρχουν ψυχίατροι…
Στο εφεξής -εκτός και αν αυτή η παρέμβαση του υπουργείου Υγείας σε θέματα για τα οποία ουδέν κατανοεί σταματήσει άμεσα- όλοι οι οπλοκάτοχοι της χώρας θα αναγκαστούν να υποβάλλονται σε μια επιπρόσθετη, δαπανηρότατη και ανούσια ταλαιπωρία. Να συρρέουν δηλαδή, ΚΑΙ στα ψυχιατρικά ιατρεία -επιπρόσθετα από τις υπάρχουσες και ισχύουσες εξετάσεις από ειδικούς παθολόγους- ειδάλλως δεν θα τους επιτρέπεται να αποκτούν, να κατέχουν ή να ανανεώνουν τις άδειες κατοχής όπλων.
Η υπόθεση είναι περίεργη για τους εξής λόγους:
1. Θεσμικά η προσθήκη μιας ακόμη υποχρεωτικής εξέτασης από έναν ακόμη γιατρό αντιτίθεται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, όπως εκείνη αποτυπώνεται στις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου, μόλις το 2018. Σύμφωνα με αυτή: «Δεν συντρέχουν λόγοι για περαιτέρω διακρίσεις, αυστηροποίηση και υποβολές σε ιατρικές εξετάσεις των νόμιμων οπλοκατόχων στην Ε.Ε.», γιατί απλά δεν σχετίζεται η τρομοκρατία και η εγκληματικότητα με την νόμιμη οπλοκατοχή. Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχε αυτή η εκφρασμένη γνώμη της Ε.Ε, την οποία οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη όταν νομοθετούμε «με σκοπό την εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο» (αυτή είναι η επίσημη αιτιολογία για την επερχόμενη αλλαγή του αναχρονιστικού Ν.2168 του 1993), ποια ανάγκη μάς σπρώχνει να καταφύγουμε στην αυθεντία των ψυχιάτρων για να αποφασίζουμε ποιοι εξ ημών μπορούν να κατέχουν όπλα. Γιατί το (ακριβοπληρωμένο) πιστοποιητικό που θα εκδώσει ο «Χ ψυχίατρος» θα βαρύνει στο να μπορεί να κατέχει κάποιος ένα κυνηγετικό, σκοπευτικό ή και συλλεκτικό (δηλαδή απενεργοποιημένο -μη λειτουργικό!!!) όπλο. Αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία θέματα ψυχογενούς εγκληματικότητας; Αυξήθηκαν μήπως οι επιθέσεις ψυχοπαθών που οπλισμένοι με φλόμπερ επιτίθενται σε τζαμιά και κινηματογράφους;
Από όσο γνωρίζουμε, το μοναδικό ίσως περιστατικό όπου κάποιος χρησιμοποίησε νόμιμα κατεχόμενο κυνηγετικό όπλο στη χώρα κατά συμπολιτών μας ήταν προ δεκαετίας στην Αιτωλοακαρνανία. Τότε ένας -όντως ψυχοπαθής- κτηνοτρόφος πυροβόλησε και σκότωσε πέντε κυνηγούς που βρίσκονταν στο καρτέρι. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα θύματα έφεραν νόμιμα όπλα εξασκώντας το χόμπι τους και εκτελέστηκαν από έναν παρανοϊκό, ο οποίος… προσέξτε! ΔΕΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΝΟΜΙΜΑ ΟΠΛΟ. Απλώς στην παράνοια του μυαλού του πήρε όπλο συγγενικού του προσώπου και διέπραξε το έγκλημα. Ποιος ιατρικός έλεγχος θα απέτρεπε αυτή τη τραγωδία; Αν λοιπόν τα κίνητρα δεν είναι η προστασία της δημόσιας ασφάλειας ποια μπορεί να είναι;
2. Ο λόγος για τον οποίο ο νομοθέτης σύστησε την εξέταση από ειδικό παθολόγο ως προϋπόθεση για την κατοχή πυροβόλων όπλων είναι απλός αλλά είχε και πρακτική διάσταση. Αρχικά, υπήρχε η θέληση να δέχεται η αστυνομία τη γνώμη ενός πιο ειδικευμένου ανθρώπου που θα μπορούσε να εντοπίσει αν λόγοι υγείας πρέπει να αποκλείουν κάποιον πολίτη από την κατοχή όπλων. Ουδείς αμφισβητεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν πρέπει να κατέχουν όπλα και από ό,τι φαίνεται, το σύστημα μια χαρά τους εντοπίζει και τους απομονώνει μέχρι τώρα. Αυτό, όμως, είναι ευθύνη του κρατικού μηχανισμού δημόσιας ασφάλειας και δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να τη φορτώσουμε σε άλλους «ώμους». Η αιτία που επιλέχθηκαν οι ειδικοί παθολόγοι είναι διότι, με εξαίρεση τα μεγάλα αστικά κέντρα, είναι αδύνατο να βρεθεί ψυχίατρος. Ακόμη και τότε, όμως, η διαδικασία είναι πολυδάπανη και αργή. Οι υποψήφιοι οπλοκάτοχοι θα ταλαιπωρούνται επί μήνες και αν στο ενδιάμεσο χρόνο οι άδειές τους λήξουν, τα όπλα τους θα πρέπει να κατάσχονται και να φυλάσσονται σε αστυνομικά τμήματα. Δηλαδή, το απόλυτο μπάχαλο! Φανταστείτε την επιπρόσθετη δυσκολία κατοίκων ορεινών ή νησιωτικών χωριών που θα υποχρεωθούν να ταξιδεύουν για αλλεπάλληλες επισκέψεις σε ψυχιάτρους για την απόκτηση του «πιστοποιητικού». Ειδικά αν αυτοί οι άνθρωποι είναι κάποιας μεγαλύτερης ηλικίας, τότε θα έχουμε την «τέλεια συνταγή» για την δημιουργία χιλιάδων ακούσιων παράνομων οπλοκατόχων.
3. Έχει δυστυχώς αναπτυχθεί με τον καιρό η εσφαλμένη νοοτροπία ότι η «επικάλυψη» της ιατρικής γνωμάτευσης μεταθέτει την ευθύνη από τους ώμους του αστυνομικού υπαλλήλου, στην υπογραφή του γιατρού. Ή ορθότερα διαχέει αυτή την ευθύνη, ώστε να μην μπορεί να αναζητηθεί «σε περίπτωση κάποιας στραβής». Ας μη γελιόμαστε, κάποιοι διοικητές αστυνομικών τμημάτων που εκδίδουν τις άδειες χρησιμοποιούν το ιατρικό πιστοποιητικό συχνά ως άλλοθι για να μπορέσουν στο μέλλον να ισχυριστούν ότι «αφού ο γιατρός τον βρήκε υγιή, εμένα δε μου πέφτει λόγος». Αυτή είναι μια μικροπρεπής νοοτροπία και δείγμα ευθυνοφοβίας που πρέπει πλέον να εκλείψει. Αντίθετα, με αυτό τον τρόπο θα διευρυνθεί περαιτέρω, οχυρωμένη πίσω από νέους σωρούς «πιστοποιητικών».
4. Η έκδοση πιστοποιητικού από «έμπειρο ψυχίατρο» δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Οποιοσδήποτε γιατρός μπορεί να διαβεβαιώσει γι’ αυτό. Πολύ πιο αποτελεσματική θα ήταν η υιοθέτηση της πρότασης έμπειρων αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. που εργάζονται πάνω στο αντικείμενο «όπλο», οι οποίοι έχουν επανειλημμένα προτείνει ότι κατά τον έλεγχο από τον ειδικό παθολόγο πρέπει να εξετάζεται ο ΑΜΚΑ του υποψηφίου για να διαπιστωθεί αν του έχουν συνταγογραφηθεί ψυχοφάρμακα.
Αυτή όμως η προσέγγιση δεν προσθέτει αναγκαστική πελατεία και υψηλά έσοδα στο ταμείο του ψυχιάτρου. Το ότι αυτό είναι το πραγματικό κίνητρο πίσω από τη σπουδή για την νομοθέτηση του νέου μέτρου εξάγεται και από το γεγονός ότι η απόφαση του υφυπουργού Υγείας να ζητήσει από την Αστυνομία την προσθήκη και του «ψυχιατρικού πιστοποιητικού» ήρθε έπειτα από επισταμένες φανερές και παρασκηνιακές πιέσεις του κλαδικού οργάνου των ψυχιάτρων. Με απλά ελληνικά, είδαν μια νέα ευκαιρία να γεμίσουν με «εύκολους» πελάτες τα ιατρεία τους και προσπαθούν να το «περάσουν σε νόμο» με την κατάλληλη συγκυρία. Κάτι δηλαδή σαν ΚΤΕΟ για… οπλοκατόχους. Ενας νόμος που θα επιτρέπει να εισπράττεις χρήματα γιατί κρατάς στα χέρια σου μια σφραγίδα. Επίσης, αν αναλογιστούμε την ιδιόρρυθμη λειτουργία του θεσμού των ΚΤΕΟ (…στην Ελλάδα βρισκόμαστε), τότε κατανοεί κανείς εύκολα τη σοβαρότητα και το βάθος αντίληψης των εμπνευστών του νέου μέτρου.
Στη χώρα μας έχουμε κοντά στα δύο εκατομμύρια όπλα (κυνηγετικά κυρίως) και άνω του ενός εκατομμυρίου κατόχους που δεν έχουν καμία διάθεση να είναι παράνομοι. Οσο περισσότερα εμπόδια τους βάζουμε στο να ακολουθούν τους κανόνες της Πολιτείας, τόσο περισσότεροι θα οδηγηθούν υποχρεωτικά προς την αντίθετη πλευρά. Η νοοτροπία ότι «δεν πειράζει, αφού θέλουν όπλα ας πληρώνουν» δεν ευσταθεί. Θα οδηγήσει στην ίδια οδό που οδήγησε η αύξηση των φόρων την τελευταία δεκαετία, δηλαδή τη γιγάντωση της παρανομίας. Αν απαιτούνται 300 έως 500 ευρώ και ταλαιπωρία μηνών για να ανανεώσει ή να αποκτήσει κανείς μία άδεια, τότε σίγουρα προωθούμε την παράνομη οπλοκατοχή. Και εδώ πλέον μιλάμε για σοβαρά θέματα, όπου δε χωρούν συντεχνιακά βλέμματα και άλλες κουτοπονηριές….
Δείτε επίσης: Μαθητής έβγαλε όπλο και σκόρπισε τον «πανικό» σε σχολείο στην Κρήτη
