Σύλλογος συγγενών θυμάτων Τεμπών: Οξυγόνο και ελπίδα η ακηδεμόνευτη συμμετοχή

Ο Σύλλογος συγγενών θυμάτων Τεμπών εξέδωσε ανακοίνωση για τις μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που διεξήχθησαν σε πάνω από 150 πόλεις της Ελλάδας και σε πολλές του εξωτερικού την περασμένη Κυριακή (26/1), μετά από κάλεσμά του με το σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο».

Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, «το ρήγμα που δημιούργησε το έγκλημα των Τεμπών στην ελληνική κοινωνία παραμένει ανοιχτό. Παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης, την αλαζονεία, την προπαγάνδα, το «μαύρο» των ΜΜΕ, η κοινωνία δηλώνει παρούσα, και αποφασισμένη να μην επιτρέψει να μείνει ατιμώρητο το έγκλημα, να μην επιτρέψει να θεωρηθεί η απαξίωση της ζωής κανονικότητα».

Ο Σύλλογος τονίζει ακόμα με έμφαση ότι «το ψυχικό χάσμα μεταξύ της κοινωνίας που υπερασπίζεται την ανθρωπιά της, και των κυβερνόντων που χυδαιολογούν μη σεβόμενοι την μνήμη των θυμάτων, μοιάζει αγεφύρωτο» και στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα κατά όσων επιβάλλονται «κάθε φορά ως κανονικότητα».

Αναλυτικά:

Η συγκλονιστική συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη σε περισσότερες από 150 περιοχές της Ελλάδας, και σε αρκετές ακόμη πόλεις του εξωτερικού, δείχνει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι το ρήγμα που δημιούργησε το έγκλημα των Τεμπών στην ελληνική κοινωνία παραμένει ανοιχτό. Παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης, την αλαζονεία, την προπαγάνδα, το «μαύρο» των ΜΜΕ, η κοινωνία δηλώνει παρούσα, και αποφασισμένη να μην επιτρέψει να μείνει ατιμώρητο το έγκλημα, να μην επιτρέψει να θεωρηθεί η απαξίωση της ζωής κανονικότητα.

Η νομιμοποίηση της κυβέρνησης, και των αρμών της εξουσίας που την στηρίζουν (δικαιοσύνη, ΜΜΕ) δοκιμάζεται, όχι λόγω της αντιπολίτευσης (που στην πράξη συμπολιτεύεται ή βρίσκεται και αυτή στο κάδρο της απαξίωσης), αλλά σαν αποτέλεσμα της επιμονής των συγγενών των θυμάτων να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη, και της μαζικότατης στήριξης της κοινωνίας. Το ψυχικό χάσμα μεταξύ της κοινωνίας που υπερασπίζεται την ανθρωπιά της, και των κυβερνόντων που χυδαιολογούν μη σεβόμενοι την μνήμη των θυμάτων, μοιάζει αγεφύρωτο.

Η καθαρότητα των προθέσεων των συγγενών (σε αντίθεση με την σήψη των επικριτών τους), η δύναμη του δίκιου που θάβεται από το καθεστώς, η φιγούρα της μητέρας, ενώνει την κοινωνία, ανακτώντας μέρος της χαμένης εμπιστοσύνης. Οι βουβές διαδηλώσεις, που διακόπτονταν από τα συντονισμένα χειροκροτήματα, οι λιτές ομιλίες της κ. Καρυστιανού και των άλλων συγγενών ή όσων ανέλαβαν να μεταφέρουν το μήνυμα τους, ήταν στην πράξη εκκωφαντικές, γιατί συμπύκνωσαν με μοναδικό τρόπο τη βούληση των πολλών, παράγοντας ένα κοινωνικό γεγονός – τομή, που εκκινεί από τα Τέμπη, και ακουμπά πολλές πτυχές της συλλογικής-εθνικής μας ύπαρξης.

Στη χώρα μας, γίνεται τα τελευταία χρόνια φανερή, μια νέα κοινωνική διαθεσιμότητα, που δεν τιθασεύεται, παρά τις προσπάθειες καταστολής και ενσωμάτωσης της. Ένας λαός που παρά την κόπωση, τον αποπροσανατολισμό, την προπαγάνδα, προσπαθεί να χτίσει ένα νέο ΕΜΕΙΣ, που δεν χωρά στο πολιτικό σύστημα (το οποίο φανερά τον εχθρεύεται), και αδυνατεί να εκφραστεί από υπαρκτές μορφές της προσφερόμενης πολιτικής (οργανώσεις, αντιπολιτευόμενα κόμματα κ.α.). Αυτή ήταν η ραχοκοκαλιά των συγκεντρώσεων, που πήρε το μήνυμα του συλλόγου των συγγενών, και το έκανε πράξη, μέσα σε λίγες μέρες.

Για χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι της μοίρας μας μια ζωή αβίωτη, όπου το ψέμα και τα συμφέροντα θα κυβερνούν, ξεπουλώντας και ρημάζοντας τη χώρα, και εμείς θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε ότι επιβάλλεται κάθε φορά ως κανονικότητα. Γίνεται κατανοητό σε όλους πια, ότι αυτή η κανονικότητα, μας οδηγεί σε ατομικά και συλλογικά αδιέξοδα, που παράγουν όλο και συχνότερα «εθνικές τραγωδίες», όπως το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών. Μόνη ελπίδα να αρχίσει να γίνεται συνείδηση σε όλο και περισσότερους, η δύναμη που κρύβει η ακηδεμόνευτη συμμετοχή και ενεργοποίηση της κοινωνίας, και να πληθύνουν οι προσπάθειες να βρει έκφραση η αγωνία αυτού του τόπου για ζωή!

Δείτε επίσης: