Έως και το 1965 η σχολική ποδιά φοριόταν από τα κορίτσια και μάλιστα σε μαύρο χρώμα. Μπλε έγινε με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας όταν υπουργός ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Τα χαρακτηριστικά της ήταν υποχρεωτικά και αφορούσαν στο ότι η κάθε μαθήτρια στο πέτο έπρεπε να φορά κονκάρδα, όπου αναγραφόταν το σχολείο και η τάξη, ενώ το μήκος της ποδιάς ήταν απαραίτητα κάτω από το γόνατο.
Ενώ οι πρώτες σχολικές ποδιές είχαν λιτό σχεδιασμό, την επόμενη δεκαετία οι σχεδιαστές πρόσθεσαν και άλλες λεπτομέρειες, ώστε να παρουσιάζουν νέα πιο ελκυστικά σχέδια.
Έτσι η σχολική ποδιά απέκτησε λευκές διακριτικές λεπτομέρειες, σούρες μανσέτες, τσέπες, αποσπώμενο γιακά, ζώνη, κουκούλα, φερμουάρ κ.ά. ενώ κόντυνε και λίγο στο μήκος φτάνοντας έως το γόνατο.
Τη δεκαετία του 1970 κυρίως μεγάλα πολυκαταστήματα των Αθηνών, όπως το Μινιόν, ο Δραγώνας, οι Αφοί Λαμπρόπουλοι, πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με ειδικές εκδηλώσεις και διαφημιστικές καμπάνιες, παρουσίαζαν τα νέα σχέδια στις ποδιές.
Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982, εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας με την υπογραφή του Λευτέρη Βερυβάκη φτάνει στα σχολεία ανά την Ελλάδα και αναρτάται στους πίνακες ανακοινώσεων. Οι μαθητές πληροφορούνται ότι από τη νέα σεζόν καταργείται η μαθητική ποδιά…
Αποφράδα ημέρα. Από τότε άρχισε ο εκμαυλισμός της παιδείας και των μαθητών.