Υπερεργασία με πολύ χαμηλές αμοιβές, σε συνθήκες καλπάζουσας ακρίβειας και με χαμηλή ποιότητα ζωής. Αυτή είναι η «συνταγή» που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται -στην καλύτερη περίπτωση- σαν κορόιδα και στη χειρότερη περίπου σαν σκλάβοι, που πρέπει να λένε και χίλια «ευχαριστώ» για απολαβές πείνας.
Ολα τα παραπάνω δεν είναι αυθαίρετοι αφορισμοί, αλλά συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάγνωση των αριθμών, οι οποίοι δεν συνηθίζουν να… ψεύδονται.
Στην ιστοσελίδα της Eurostat αναρτήθηκε άρθρο για την εργατική Πρωτομαγιά που παρέθετε κάποια ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά στατιστικά στοιχεία: «Σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. η Ελλάδα είχε το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων που εργάζονταν τα Σαββατοκύριακα (32,3%), ακολουθούμενη από την Ιταλία (30,9%) και την Κύπρο (26,4%). Εν τω μεταξύ, τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στη Λιθουανία (3,0%), στην Πολωνία (4,5%) και την Ουγγαρία (6,6%)».
Με λίγα λόγια, οι Ελληνες, οι οποίοι συκοφαντούνται (κυρίως από τους Γερμανούς και τις φίλιες προς αυτού δυνάμεις) ως «τεμπέληδες», που «εκμεταλλεύονται» τους «σκληρά εργαζόμενους» Ευρωπαίους, δουλεύουν πιο πολύ απ’ όλους και δεν αναπαύονται ούτε τα Σαββατοκύριακα.
Κι όλο αυτό το αδιάκοπο ξεθέωμα είναι άκαρπο. Λίγες ημέρες πριν από την ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Eurostat, δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία για τη φτώχεια από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛ.ΣΤΑΤ.). Σύμφωνα με αυτά, το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα έχει φτάσει το 26,9% και έχει αυξηθεί σε σύγκριση με το παρελθόν. Τα στοιχεία της Eurostat επιβεβαιώνουν τη ζοφερή εικόνα. Η Ελλάδα έρχεται τρίτη σε ποσοστό ατόμων που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Συγκεκριμένα, στο «πρωτάθλημα» της φτώχειας πρώτη έρχεται η Βουλγαρία (30,3%), δεύτερη η Ρουμανία (27,9%) και τρίτη η Ελλάδα (26,9%).
Η κατάσταση γύρω μας βοά ότι οι εξελίξεις είναι κάθε άλλο παρά ευχάριστες. Οι συμπολίτες μας έχουν φτάσει να δουλεύουν και τα Σαββατοκύριακα, δίχως να βρίσκονται σε θέση να ανταπεξέρχονται στα έξοδα της καθημερινότητας και στις υποχρεώσεις τους.
Είναι προφανές ότι πρέπει να γίνουν γρήγορα δραστικές αλλαγές και στο εργασιακό τοπίο και στη γενικότερη κατάσταση της αγοράς.
Οι αλλαγές πρέπει πρώτα να γίνουν σε εμάς τους πολίτες και έπειτα θα ακολουθήσουν και όλες οι άλλες ως συνέπεια των δικών μας. Όταν παρακαλάς για μια δουλίτσα τον εργοδότη και πέφτεις στα 4 μπροστά στους κομματάρχες για τον ίδιο λόγο ή για να βολέψεις τα βλαστάρια σου τότε αυτά είναι τα αποτελέσματα. Ποτέ κάτι καλό για την πλέμπα δεν έγινε ως εκ θαύματος (δεν υπάρχει Θεός, ξυπνήστε από τον σκοταδισμό του μεσαίωνα σας). Όποτε στην ανθρώπινη ιστορία κερδήθηκε κάτι για το πόπολο ήταν με αίμα και αγώνες και κυρίως επειδή συλλογικά αποφάσισε πως πρέπει να κάνει κάτι. Αν συνεχίσουμε έτσι μας περιμένει βέβαιος αφανισμός.