Η 27η Ιουνίου δεν είναι απλώς μία ημερομηνία στο ημερολόγιο για την οικογένεια του Μανώλη Τσικνάκη. Είναι η ημέρα που το χαμόγελο του 22χρονου στρατιώτη έσβησε για πάντα, κάτω από σκοτεινές και αδιευκρίνιστες συνθήκες, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο απομονωμένο νησί της Ρω. Επτά χρόνια μετά, η οικογένεια συνεχίζει να θρηνεί, αλλά και να αγωνίζεται με αξιοθαύμαστη επιμονή για την αποκάλυψη της αλήθειας γύρω από τον θάνατό του.
Παρά την αρχική και συνοπτική επίσημη εκδοχή περί αυτοχειρίας, τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα είναι πολλά και βασανιστικά. Η μητέρα, ο πατέρας και η αδερφή του Μανώλη δεν αποδέχθηκαν ποτέ ότι το παιδί τους έβαλε τέλος στη ζωή του με τον υπηρεσιακό του οπλισμό. Αντιθέτως, εδώ και χρόνια αμφισβητούν τεκμηριωμένα τα πορίσματα και επισημαίνουν πλήθος στοιχείων που, όπως υποστηρίζουν, καταδεικνύουν εγκληματική ενέργεια.
Με αφορμή τη μαύρη επέτειο, η μητέρα του Μανώλη μοιράζεται δημόσια μια τρυφερή φωτογραφία λίγο πριν ο γιος της φύγει για τον στρατό, ζητώντας με πόνο αλλά και αξιοπρέπεια να ακουστούν επιτέλους οι αλήθειες. Την ίδια ώρα, οι τεχνικοί σύμβουλοι και η νομική εκπρόσωπος της οικογένειας επιμένουν ότι ο φάκελος της υπόθεσης πρέπει να επανεξεταστεί, καθώς τα ιατροδικαστικά και πραγματογνωμοσύνης δεδομένα αφήνουν έντονα περιθώρια αμφισβήτησης των επίσημων συμπερασμάτων.
«Αυτή η φωτογραφία, είναι γεμάτη μόνο αγάπη, όπως μου είχε πει η κόρη μου!! Με τον Μάνο μου λίγο πριν φύγει για τον στρατό. Σαν σήμερα εφτά χρόνια πριν κάποιος του αφαίρεσε την ζωή στην σκοπιά του!! Το παιδί μου έδινε τόση χαρά, όμως “έφυγε” προδομένο !! Ας ακουστούν πλέον αλήθειες αυτές τις μέρες έχουν χρέος!! Και ας καταλάβουν πως είμαστε άνθρωποι!!», γράφει στην ανάρτησή της.
Τα ερωτήματα που θέτει η οικογένεια
Σύμφωνα με την πλευρά της οικογένειας, αλλά και την τεχνική και νομική της υποστήριξη, η υπόθεση του Μανώλη Τσικνάκη περιλαμβάνει πλήθος ανακολουπιών και ανεξήγητων στοιχείων. Ο 22χρονος στρατιώτης είχε σκοπιά στις 6 το πρωί της Τετάρτης 27 Ιουνίου 2018, ενώ είχε ήδη εκτελέσει προηγούμενη βάρδια λίγες ώρες νωρίτερα, από τις 9 το βράδυ έως τα μεσάνυχτα. Εκείνη την ημέρα, η οικογένεια του περίμενε με αγωνία την απάντηση για την πολυαναμενόμενη μετάθεσή του στην Κρήτη – μια απάντηση που δεν έφτασε ποτέ.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται από την πλευρά της οικογένειας στο γεγονός ότι ο Μανώλης ήταν αριστερόχειρας. Ωστόσο, το τραύμα εισόδου εντοπίστηκε στο δεξί ζυγωματικό και η έξοδος στην αριστερή κροταφοϊνιακή περιοχή. Επιπλέον, οι τεχνικοί σύμβουλοι υποστηρίζουν κατηγορηματικά ότι το τραύμα δεν μπορεί να έχει προκληθεί από το τυφέκιο G3A3 – τον κανονικό υπηρεσιακό του οπλισμό – καθώς το συγκεκριμένο όπλο διαθέτει φλογοκρύπτη που δημιουργεί ένα χαρακτηριστικό ακτινωτό εντύπωμα αιθάλης γύρω από το σημείο βολής. Τέτοιο αποτύπωμα δεν εντοπίστηκε. Αντιθέτως, το τραύμα φέρει κυκλικό αποτύπωμα, κάτι που σύμφωνα με τους ειδικούς παραπέμπει σε πιστόλι μικρού διαμετρήματος και όχι σε στρατιωτικό τυφέκιο.
Σοβαρά ερωτήματα τίθενται και ως προς τον πραγματικό χρόνο θανάτου. Η ιατρός του Στρατού που έφτασε στο σημείο περίπου στις 9:15 π.μ. καταθέτει πως έκανε ΚΑΡΠΑ στον στρατιώτη και άλλαξε τρεις φορές τη θέση του σώματός του, ωστόσο, σε άλλο σημείο της κατάθεσής της, αναφέρει ότι τα άκρα του ήταν ήδη ψυχρά. Σύμφωνα με την τεχνικό σύμβουλο Ιατροδικαστικής Επιστήμης, κα. Σπανουδάκη, η πτώση θερμοκρασίας στα άκρα απαιτεί χρονικό διάστημα τουλάχιστον τεσσάρων ωρών, πράγμα που σημαίνει πως ο θάνατος ενδέχεται να είχε επέλθει πολύ νωρίτερα από την ώρα της αναφερόμενης αυτοχειρίας. Το στοιχείο αυτό ενισχύει την υποψία ότι το περιστατικό ίσως συνέβη κατά τη διάρκεια της νύχτας, πριν από την πρωινή σκοπιά. Επιπλέον, δεν περιλαμβάνεται στη δικογραφία κατάθεση του στρατιώτη που επρόκειτο να τον αντικαταστήσει ή που τον αντικατέστησε στη σκοπιά, γεγονός που για την οικογένεια αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό κενό.
Αξιοσημείωτο θεωρείται και το ότι, ενώ η ιατρός υποτίθεται πως βρισκόταν σε διαδικασία ανάνηψης, το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε ήδη εκδώσει ανακοίνωση που έκανε λόγο για αυτοπυροβολισμό. Η χρονική αυτή αντίφαση ενισχύει την καχυποψία της οικογένειας περί προκαθορισμένης επίσημης εκδοχής, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί επί τόπου η απαραίτητη διερεύνηση.
Στο ίδιο πλαίσιο, πλήθος ερωτημάτων προκύπτει και για τον ακριβή τόπο του συμβάντος. Όπως καταγγέλλεται, η οικογένεια έχει ενημερωθεί για διαφορετικά σημεία ως προς τον τόπο όπου βρέθηκε νεκρός ο Μανώλης. Τον Αύγουστο του 2018, περίπου δύο μήνες μετά το τραγικό περιστατικό, η μητέρα του, Μαρία Μανουκάκη, με την κόρη της Αγγελική και έναν θείο της οικογένειας μετέβησαν στη Ρω για να αποτίσουν φόρο τιμής αλλά και να μάθουν την αλήθεια. Εκεί τους υποδέχθηκε ανώτερος αξιωματικός, ο οποίος τους έκανε λεπτομερή περιγραφή του συμβάντος και υπέδειξε σημείο κοντά αλλά χαμηλότερα από τη σκοπιά, όπου υποτίθεται ότι αυτοπυροβολήθηκε ο Μανώλης.
Σύμφωνα με την περιγραφή του αξιωματικού, ο 22χρονος κάθισε σε μια πέτρα και ακολούθησε ο πυροβολισμός, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε ένα σημείο όπου υπήρχε κουβάρι με συρματοπλέγματα. Όπως κατήγγειλε η μητέρα του, το πρόσωπο του παιδιού της ήταν «πεντακάθαρο» όταν το αντίκρισε, γεγονός που δεν συνάδει με πτώση πάνω σε αιχμηρό υλικό όπως τα συρματοπλέγματα. Επιπλέον, η περιγραφή του τραύματος από τον αξιωματικό τοποθετούσε το σημείο εισόδου στο αριστερό μάγουλο – κάτι που δεν συμβαδίζει με την επίσημη ιατροδικαστική καταγραφή, που μιλά για τραύμα στο δεξί ζυγωματικό. «Μας είπε ότι το όπλο είχε παραμείνει όρθιο… Τόσες λεπτομέρειες», σχολίασε η αδελφή του Μανώλη, Αγγελική, καταθέτοντας ότι η περιγραφή αυτή έμοιαζε περισσότερο με σκηνοθετημένη αναπαράσταση παρά με πιστή αποτύπωση των γεγονότων.
Για την οικογένεια Τσικνάκη, όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια εικόνα αδιαφάνειας, αντιφάσεων και αμφιλεγόμενων στοιχείων που ενισχύουν την πεποίθησή τους πως ο Μανώλης δεν έβαλε τέλος στη ζωή του, αλλά έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας. Επτά χρόνια μετά, η ανάγκη για δικαίωση παραμένει ζωντανή, όσο και τα αναπάντητα ερωτήματα που στοιχειώνουν την οικογένεια.
Πηγή φωτογραφίας: cretalive.gr
