Σαν να μην έφτανε η χαμηλή απόδοση που καταγράφει η χώρα μας στην παραγωγή και στις εξαγωγές, έχουμε αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα το ρητό ότι «ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» δηλαδή η παροχή υπηρεσιών, μια φράση που για πολλούς είναι προσβλητική για το έθνος που χάρισε στον κόσμο τη δημοκρατία, την έννοια της κοινωνίας και άλλα πολλά που απολαμβάνει σήμερα όλος ο πλανήτης.
Η Ελλάδα, εξαιτίας του φυσικού της κάλλους, κατήντησε να μοιάζει με ένα τεράστιο πανδοχείο.
Το κράτος βολεύεται με τον ΦΠΑ που εισπράττει, οι επιχειρηματίες κάνουν αρπαχτές με τους τουρίστες, οι οδηγοί ταξί διπλοχρεώνουν κούρσες και όλοι δείχνουν ευχαριστημένοι.
Μόνο που πίσω από αυτήν τη βιτρίνα, η χώρα βουλιάζει στην έλλειψη παραγωγικότητας.
Κι εκεί που θα περίμενε κανείς να υπάρχει ανησυχία και σχέδιο, ήρθε το νέο κύμα. Η μισή Ελλάδα έγινε σεφ και influencer και άλλη μισή ακόλουθοι των social media . Χιλιάδες φωτογραφίες από πιάτα, stories με καφέδες, ατέλειωτες ώρες να παλεύουν για likes και followers. Η παραγωγή περιεχομένου αντικατέστησε την παραγωγή προϊόντων. Κι αντί για όραμα, έχουμε φίλτρα στο Instagram.
Είναι η Ελλάδα μια χώρα που αρκείται στο να σερβίρει φαγητό και εικόνα στους ξένους; Μια χώρα που τρέφεται με τουρισμό και αέρα social media; Αν αυτό είναι το μέλλον, τότε μοιάζουμε περισσότερο με θεατρική σκηνή παρά με κράτος που θέλει να σταθεί στα πόδια του.
Και το χειρότερο είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Οι κυβερνήσεις χαϊδεύουν τον τουρισμό και τα social media γιατί φέρνουν γρήγορα και εύκολα έσοδα, αλλά κανείς δεν παρουσιάζει ένα σοβαρό εθνικό σχέδιο παραγωγής και ανάπτυξης. Η χώρα πορεύεται με το βλέμμα στο βραχυπρόθεσμο κέρδος, κι αυτό είναι η συνταγή της μόνιμης παρακμής.
Δείτε επίσης:
- Daily Express: Οι τουρίστες εγκαταλείπουν Σαντορίνη και Μύκονο
- Η Ύδρα εκπέμπει SOS: Πνιγμένη στο καυσαέριο και τον τουριστικό κορεσμό
Χωρίς επιστημονική έρευνα δεν θα πάει μπροστά ο τόπος, ας το πάρουμε χαμπάρι.
Ο τίτλος τα λέει όλα!
Η Ελλάδα οφείλει να προσέξει τον τουρισμό της. Χρειάζεται ποιότητα και όχι ποσότητα. Όλες οι προηγμένες χώρες, με πρώτη διδάξασα την Ελβετία (ακολούθησαν Ιταλία και Ισπανία), έδωσαν βάση στον τουρισμό τους, χωρίς όμως να αρκεσθούν σ’ αυτόν. Η Ελλάδα κακώς τον θεωρεί κυρία πηγή εσόδων και μάλιστα δέχεται τουρισμό χαμηλής ποιότητος, κάνοντας σκόντα στις τιμές.
Όποιος έχει προσπαθήσει να παράξει χωρίς να έχει γνωστούς και πλάτες τον τρώει η γραφειοκρατία και οι φόροι.
Επίσης με τους μισθούς που δίνει ο ιδιωτικός τομέας δεν αξίζει καμία δουλεία που να απαιτεί γνώσεις και δεξιότητες μιας και δεν πληρώνονται. Για αυτό έχει γεμίσει η χώρα ντελιβεράδες, καφετέριες και σερβιτόρους, γιατί όλοι αυτοί βγάζουν τα ίδια ή πολλές φορές και περισσότερα σε σχέση με ένα επάγγελμα που απαιτεί γνώσεις.
Που να δείτε τι έχει να γίνει στα χρόνια που έρχονται… η Ταϊλάνδη της Ευρώπης.