Σταφίδα φυσικής αποξήρανσης, και μάλιστα με το σταφύλι να αποξηραίνεται με τον ήλιο πάνω στην κουρμούλα, κηπευτικά από όλο τον νομό Ηρακλείου, επιτραπέζια σταφύλια, ακόμα και ελαιόλαδο περιλαμβάνει η γκάμα των προϊόντων που αγοράζει, συσκευάζει και τυποποιεί η μονάδα του Νίκου Γιαννιδάκη στη Σύλλαμο του Δήμου Ηρακλείου.
- Του Χριστόφορου Παπαδάκη – Εφημερίδα «Έλληνας Αγρότης»
Ο ίδιος ανήκει σε ομάδα παραγωγών η οποία κάθε χρόνο δίνει μάχες για την παραγωγή και πιστοποίηση προϊόντων, που διατίθενται τόσο στην εσωτερική αγορά όσο και στο εξωτερικό.
«Ο ανθρώπινος παράγοντας μπορεί να κάνει οτιδήποτε προβλέψει η φύση» λέει χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στη σταφίδα με φυσική αποξήρανση. «Εδώ λοιπόν έχουμε μια σταφίδα με φυσική αποξήρανση σταφυλιού μιας ποικιλίας που λέγεται flame gross. Είναι κοκκινόμαυρη, από την οποία φτιάχνουν τη θεία κοινωνία στο Αγιον Ορος. Αυτή λοιπόν έχει χαρακτηριστικά όπως υψηλά ζάχαρα και τη δυνατότητα να μαλακώσει πάνω στο κλήμα. Αυτό εκμεταλλευτήκαμε εμείς, συνειδητοποιώντας ότι μπορεί να σταφιδοποιηθεί πάνω στο κλήμα χωρίς να χρειαστεί να βαφτιστεί το σταφύλι στην ποτάσα» λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Γιαννιδάκης.
Και συνεχίζει: «Η συγκεκριμένη σταφίδα έχει μια γεύση απίστευτη, που υπερέχει κατά πολύ από αυτήν της σταφίδας που παράγεται με τη χρήση ποτάσας». Τονίζει, μάλιστα, ότι είναι πολύ εύκολη η παραγωγή αυτού του προϊόντος, ενώ εκτιμά ότι, επειδή το σουλτανί σταφύλι είναι παρόμοιο με το σταφύλι αυτής της ποικιλίας, είναι μια εύκολη διαδικασία που αξίζει να δοκιμάσουν οι αμπελουργοί του νησιού.
«Έχουν σχέδιο…»
Αναφερόμενος στην κατάσταση στον πρωτογενή τομέα της χώρας μας, ο Νίκος Γιαννιδάκης -που με μεγάλο κόπο και αγώνα ξεκίνησε την εταιρία του «Μινωικά Φρούτα» το 2006, ως μέλος ομάδας παραγωγών- καταγγέλλει σχέδιο για να αναγκαστούν όλοι οι μικροί παραγωγοί να πουλήσουν τη γη τους στους μεγάλους.
«Πλέον, στρέφεται η διαδικασία σε μεγάλους επαγγελματίες με τεράστιες εκτάσεις θερμοκηπίων, γιατί ο άνθρωπος που είχε ένα στρέμμα και μισό στρέμμα θερμοκήπιο δεν είναι πλέον βιώσιμος. Εχουν αρχίσει, λοιπόν, να μπαίνουν οι κλήροι σε μεγάλους παραγωγούς, και πρέπει να έχεις 5, 10 και 15 στρέμματα θερμοκήπια για να είσαι βιώσιμος και να παραγάγεις. Οι υπόλοιποι μικροί παραγωγοί θα εξαφανιστούν την επόμενη πενταετία, δεν θα υπάρχουν. Οπότε αντιλαμβάνεστε ότι θα πάμε σε μια μορφή μεγαλοτσιφλικάδων. Η γνώμη μου είναι ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται».
Στο σημείο αυτό λέει πως όλο αυτό είναι σχεδιασμένο. «Ο στόχος είναι να πάνε σε λίγους παραγωγούς τα χωράφια και με αυτούς να συνεργάζονται οι εταιρίες. Γιατί δεν θέλουν να κάνουν με πολλούς παραγωγούς, μόνο με 10, 15 και 30». Στο ερώτημα του «Ε.Α.» αν ανησυχεί και για τον έλεγχο της τροφής μας, ο Νίκος Γιαννιδάκης απαντά: «Μα εκεί δεν πάμε; Το ότι έχουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουν πλαστικό κρέας δεν σας ανησυχεί;»
Αγρανάπαυση και αναμπέλωση
«Από το 2006, που ξεκινήσαμε, μέχρι σήμερα, οι διαφορές είναι τεράστιες. Καταρχάς, η Ε.Ε. θεσπίζει κάποιους κανόνες για τα προϊόντα. Αλλά εμείς, εκτός του ότι ακολουθούμε, έχουμε πιστοποιήσεις πολύ περισσότερες από αυτές που θεσπίζει η Ε.Ε. ως κανόνες».
Ο κ. Γιαννιδάκης μάς εξιστορεί πώς πήρε την απόφαση να προχωρήσει στη δημιουργία της μονάδας του, ξεκινώντας από το μηδέν, όταν μετά τη φυλλοξήρα τα προγράμματα εγκατάλειψης ήταν η «φάκα»: «Υπήρχαν δύο προγράμματα: η αγρανάπαυση, που έδινε περισσότερα λεφτά -δηλαδή, σου έλεγε να ξεπατώσεις το αμπέλι σου και να μην εκμεταλλευτείς τη γη σου-, και το πρόγραμμα αναμπέλωσης, που σου έλεγε πως εάν το αναμπελώσεις θα πάρεις λιγότερα λεφτά. Από κει, λοιπόν, άρχισε η κατρακύλα…»
Καταλήγοντας, τονίζει: «Είναι έγκλημα να εγκαταλείψουμε τη σουλτανίνα στο νησί μας. Μόνο αν σκεφτεί κανείς πόσα υποπροϊόντα μάς δίνει αυτή η ποικιλία, θα καταλάβει το γιατί».
ΓΙΟΥΡΟΜΠΑΝΚ ΓΛΙΚΕΡΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΔΟΥΚΑΣ
420 ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ